Syte e tu jan droga ime

18

-Nese nuk le te shkuaren pas nuk do mund te jesh ne te ardhmen Isabella. Un vendosa ta le te shkuaren shum shum mbrapa, por Brajsen jo. Ai kurr nuk e la dhe kurr nuk e harroi. Me beso qe nese vazhdon te mendosh per te shkuaren do e shkatrrosh veten tende. Un e kam provuar. Kurse Brajsen jeton me te. I kam thene me mijra her le te heqe dore nga ajo por ja qe ai nuk mundohet fare. Sapo mendoj se ai e la te shkuaren pas, la cdo te mir dhe te keqe mbrapa, ai me zhgenjen. Sillet shum ndryshe nga qe eshte. Eshet shum i palumtur dhe shum i zhgenjyer. Eshte shum i merzitur dhe i futur ne erresiren e te dikurshmes. Dhe po te jap si keshill serioze dhe si te te kisha moter. Lere te shkuren pas nese deshiron te kesh nje te ardhmen. Nese mendon te ndertosh nje te ardhme leje ate larg teje. Mos nderto shkall te cilat menjeher pas hipjes tende ato do rrezohen. Do te te nevoiten te zbresesh pastaj. - po fliste shum seriozisht. Ishin ulur ne nje kafen te nje lagje te vogel te qytetit dhe po pinin kafen e mengjesit. Kishin dy dit nga ajo ngjarja qe kishte ndodhur mes atyre dyve dhe kishte dy dit qe as nuk takoheshin as nuk flisnin. 

As Isabella nuk ishte takur me me Brajsen. Ai ishte mbyllur ne apartmentin e tij dhe nuk kishte dal fare keto dy dit. Ndihej shum keq kur e mendonte se ata te dy u grinden per fajin e saj. Per shkak te saj ata te dy hapen edhe dicka per te cilin kishin pasur muaj ndoshat vite pa e hapur. Nuk e dinte se cfar ishte por e verejti ne syt e te dyve kete. Dhe kur sot ne mengjes nuk i kishte kerkuar falje per ndodhin e kaluar, Sebastian e kishte ftuar per kafe dhe kishte vendosur qe te fliste pak nga pervoja e jetes.

-Un sinqerisht ndjehem keq per kete. Nuk e di se cfar keni pasur dikur ama ju u grindet per mua ate dit.- e tha pa as edhe nje lloj emocioni dhe pa ndryshuar mimiken e fetyres. Ishte mesuar te kerkonte falje te boshatisura. Ishte mesuar te kerkonte falje pa ndjenja dhe te dukej sikur e bente mir. Por nuk i interesonte  asgje!

-Ti mendon se vetem ti je ajo e cila ka perjetuar te kaluar te tmerrshme. Mendon se vetem per ty nuk u ndal bota ateher kur duhej te ndalej. Mendon se vetem ti ke vuajtur dhe askush tjeter. Mendon se vetem ti ke te drejt te sillesh keshtu siq po sillesh dhe qe vetem ti ke te drejt ne gjithcka qe bene per te shkatrruar jeten tende dhe per te mos dhene shpjegime. Ama nuk eshte ashtu Isabella. Mesoj edhe kete nese nuk e ke ditur. Cdo njeri ka pasur nje te kaluar te erret dhe nese ende nuk e ka perjetuar ate te kaluar patjeter qe do e perjetoj. Ashtu eshte e thene ne kete bot. JO vetem ti ke nje histori te trisht pas vetes. Jo vetem ti ke lendime dhe deshtime. Keto i ka pasur cdo njeri voglushe.- po i thoshte diqka shum te sinqerte dhe te vertet. Po e shikonte ne sy dhe kurr nuk i shkepuste syt e tij nga te sajat. Tashme ishte shum e kot ta pyesje pse nuk shkepuste syt. E dinte se ishte ves  i tiji qe te shikonte te tjeret ne sy teksa fliste. Me kete deshmonte se nuk genjente. Me ket deshmonte se ishte nje njeri i drejt dhe nje njeri me te vertet me nje te kaluar te erret por qe kishte luftuar!

-Nuk jam voglushe Z.Sebastian. Dhe e di. E di qe ka njerz qe kan vuajtur. Ndoshta edhe me shum se un, por un jam kjo. Un nuk jam e fort qe te perballem me ate te kaluar dhe ja qe mua me duket e till edhe bota edhe vetja ime. Kete nuk e kam ndryshuar un dhe sdo mund ta beje askush. Un vazhdoj drejt ne nje udhe pa destinacion vetem e vetem per maman time. Dhe kurr nuk do besoj qe dikush nga keta njerz qe me rrethojn ka pasur nje te kaluar si e imja. Mund te ken pasur edhe me pak edhe me shum se un erresir ama si ajo e imja nuk besoj kurr. Sdo e beoj asnjeher, edhe sikur ta shihja me syt e mi. E di pse? Sepse njeriu eshte krijuar te humbas shum gjera, te heq dor nga shum gjera , te dorzohet dhe te  rrezohet. Por kur te kete nje fillim te ri te kete arsye. Te ndjek enderrat dhe deshirat. Kurse un jam ndryshe nga kjo gje. Un jam dorzuar dhe rrezuar dhe nuk e kam ndermend te ngrihem me. Dhe e di pse? Sepse nuk ka  nje enderr dhe nje deshir. E kaluara ime ka marr me vete keto. Dhe jo vetem keto pak gjera qe mund te jen per nje njeri qe ka gjithcka dhe nuk i nevoiten, por me te kaluaren tim ne erresir jan futur edhe cdo ndjenj e imja. Nuk kam me nevoj per asgje. Asgje dhe askush nuk me intereson. Ndihem mir keshtu siq jam dhe si sillem. Keshtuqe nuk ka as edhe nevoj per keshilla, e aq me pak keshilla te tua. Jam mesuar me me kete keto vite. Thjesht e vetmja gje qe mund te kerkoj nga ti eshte qe te sillesh sikurse je sillur dikur dhe te marresh parat e borxhit qe te kam. Nuk dua asgje tejter nga ty. Ah edhe un nuk lutem per asgje ne kete jete. Keshtuqe eshte hera e par qe e bej me nje njeri te panjohur-syt e tij u shuan me te thene kete fjalen e fundit. I panjohuur? Ishte ai per ate i panjohuur?- Kerko falje nga Brajsen. Mos rrini te hidheruar per shkakun tim, te lutem!- e mabroi fjalimin e saj, nje fjalim qe e kishte bere Sebastianin te futet ne mendime te thella dhe te jete ne nje labirint per sa i perket jetes se saj.

Po cfar mund te kishte perjetuar ajo me keq se ai? Cfar mund te kishte ajo?

Kete vetem ne mund ta dim?
Ama ata?
Pse ata nuk japin sqarime mbi jetet e tyre me njeri tjetrin?
Pse nuk hapen me njeri tjetrin , tani qe ishin afruar ndopak?

Ajo nuk kishte besim ne veten e saj dhe nuk do mund te kishte besim as edhe tek nje njeri.
Mendonte se nuk ia vlente te jepte sqarime per jeten e saj, ngaqe nje pjes e njerzve nuk jan te interesuar dhe nje pjes tjeter do gezoheshin qe ajo kishte pasur nje jete te till.

Por kush mund te ishte ai i cili do i interesonte dhe do ndihej shum i hidheruar per te kaluaren e saj? 

A do kishte ndonje i cili do e ndalonte te vepronte siq po vepronte tani?
A do e ndalonte njeri Isabellen te perdorte ate pluhurin qe tani ne keto momente po e thithet dhe po mundohej te qetsohej?

A egzistonte ne fakt nje i till?

Me dashuri: B.M♥