Syte e tu jan droga ime

36

Po cendronte ne kuzhin duke hapur edhe qesen e fundit qe i kishte mbetur.
Kishte tre dit e mbyllur duke hapur njera pas tjetres qeset dhe ende ai mllefi dhe nervat nuk i kishin rene.

Dhe derisa po e thithte ngadal, per te disaten her i shfaqeshin syt e lumtur te mamas.
I shfaqeshin syt e saj te rrudhosur paksa por qe shendrisnin duke pritur miratimin e saj per lidhjen me Sebastianin.

Derisa shihte nje buzeqeshje tek buzet e saj, syt qe po shkelqenin nga lumturia, dhe fetyra qe i kishte marr nje dritez te vogel, nuk mundi te kundetshtonte.

Ate dit, nuk mundi qe shpresat, endrrat dhe ate pakez lumturi qe i ishte shtuar mamas se saj tia merrte.

Mjaftueshem e kishte demtuar.
Mjaftueshem e kishte zhgnejyer.
Mjaftueshem kishte vjedhur nga ajo.

Dhe teksa ate dit e pa nje fetyr tjeter, nje fetyr qe ekzistonte edhe me shpirt pas kaq shum vitesh, nuk mundi ta prishte.

Nuk mundi qe edhe nje her te coptonte zemren e saj qe me lajmin qe i kishte dhene Sebastiani edhe nje her kishte rrahur per te.

'Pa syt e saj te ndritur. Syt e saj qe pas kaq vitesh ishin mbushur me shpres dhe fetyra e saj ishte qelur nga buzeqeshja e vogel.
Po te mos ishte per at qe i tha Sebastiani, ndoshta do ishte vajza me e lumtur dhe me me fat, pas kaq vitesh.

Por a nuk duhej te ndihej me fat dhe e lumtur nga ajo qe i tha Sebastiani?

A nuk duhej te ishte tani Isabella ajo qe qeshte me te madhe dhe perqafonte maman duke i dhene kete lajm "te mrekullueshem"??

Pa edhe nje her syt djallzor te Sebastianit.
Syt qe shkelqenin nga kjo gje.
Sy qe kerkonin nje pergjigjje te sinqert nga ajo.

Edhe syt e tij po prisnin pergjigjjen e saj.
E dinte qe ajo sdo e bente kurr nje gje te till.
E dinte qe pas 2 minutave, kur te ishin vetem, ajo do i jepte fund edhe asaj "lidhje" pa shpres.

Por ajo qe kishte bere Sebastiani ishte se pari nje veprim jo i menduar mir per Isabellen, dhe se dyti per Sebastianin ishte nje propozim i mrekulleshem ku ajo nuk do mund ta kundershtonte.

Jo aq romantike, por ai e dinte se nese ka te beje per lumturin e nenes se saj ajo do bente cdo gje.

Kete rast e kishte bere qe ajo tashme te dorzohej nga ikja dhe shperfillja kundrejt tij.
Dhe jo te ishte pa deshir e tija.

Nje buzeqeshje e zorshme nga ana e saj, dhe nje 'po' bene qe nena e saj te leshonte nje pik loti nga gezimi dhe te qepte nje buzeqeshje te madhe ne fetyr.

Edhe pse ne nje gjendje te till siq ishte ajo, per lumturin e se bijes arriti te shfaqte nje gezim te pakufishem.

-Ehe. Por Sebastian??!! Pse ia the vetem?- iu drejtua duke i treguar se cdo gje kishte marr fund. Dhe qe tash e tutje nuk donte ta shihte me sy.

-Ti kurr nuk do ia thoje! Ke dit qe e fsheh kete gje dhe thua te mos e kuptoj askush. Keshtuqe vendosa te i tregoja vet dhe me shpejt. Pastaj nuk do ndryshonte asgje.-.fliste sikur ata te qene te dashuruarit e botes dhe asgje te mos ket ndodhur, dhe se kjo ishte gjeja me normale.

Por jo!
Kjo nuk ishte normale per nje "cift" sikur ata. Sdo ishte kurr.
Sdo mund te ishte madje."

Prandja qe nga ajo dit, Isabella ishte mbyllur ne apartmentin e saj dhe nuk e kishte takuar apo nuk kishte biseduar me te.

Kishte tre dit qe perdorte at pluhur qe sot per dreq i kishte mbaruar.

Edhe ne pun ishte lajmruar qe nuk do ikte per nje koh.

Nuk donte te shihte surratin e Sebastianit.
Nuk donte qe edhe nje her te perballej me te dhe qe edhe nje her te mund te hipnotizohej nga syt e tij qe do tregonin 'ndoshta' nje fitore te vogel.

Dhe teksa thithi edhe te fundit grimc, degjoi zilen e deres.
Dhe ja kapaku i nervave te saj.

Nuk do munde qe ne kete gjendje te duronte edhe ndonje kokbosh tjeter apo edhe Sebastianin!

Sebastian?
Sikur te ishte ai?
Sikur ta shihte ne kete gjendje, e perhumbur ne dozen e madhe qe kishte marr per brenda 2 minuta, dhe i tere apratmenti i mbuluar nga qeset e vogla te atij helmi?

Jo, jo nuk bente kjo gje!
Sepse po ta kuptonte ai, gjithqka mes tyre do merrte fund.
Cdo gje ne fakt.
Edhe ajo lidhja, edhe ajo ndjenja e vogel, ai lloj kontakti i punes dhe cdo gje!

Por Isabella ishte kokfort.
Nuk pranonte asgje.
Ata nuk kishin cfar te humbnin.
Skishin pasur kurr.
As qe do kishin.

Por gota qe u nda ne qindra pjes te vogla kur u rrezua nga shtytja e saj teksa edhe ajo sikur ajo gota ra ne tok, beri qe 'ai' i padurueshmi qe kishte 5 minuta qe i binte deres, ta hapte dhe te hynte duke u tmerruar deri sa shkonte ne kuzhin.

Beri qe 'ai' te ishte nje tjeter shpetimtar i vogel i saji.
Beri qe 'ai' te ishte nje tjeter qe dinte sekretin e saj 'bomb'

Dhe ajo te ishte edhe nje her pre e nje te mire dhe pre e nje lutjeje.

E di qe po vonoj update, dhe nuk ka arsye.
Por se pari une kam filluar shkollen dhe nuk gjej koh as qe te chatoj, e as qe te kap telefonin ne dor.
Odesa ka ikur jasht vendit dhe ka vendosur ta lere wattin njeher e pergjithmon, e di qe ndoshta do ju mungoj sikurse mua por profilin e saj e kam tashme un dhe me vje keq shum per lerjen ne gjysme te historive nga ana e saj. Por une derisa nuk gjej koh te postoj nuk mund te gjej as koh te ndjek historit tuaja.
Mirpo ne kohen me te lir qe mund te kem ndoshta do lexoj ndonje gje😊😘😘😍 

Si ju duk pjesa, dhe kush mendoni te jete "AI" ??

Me dashuri:B.M♥