Syte e tu jan droga ime

32

Ndoshta kishte ardhur koha per nje fallcifitet per ate qe i rrethonte por nje te till nuk munnd ta perdornin ndermjet vete.

Nuk kishin as forc por as deshir qe edhe aty ku ndiheshin mir dhe sigurt, te shtireshin.

Nuk donin qe kjo lloj lidhje qe kishin krijuar me njeri tjetrin te perbente shtirje te panumerta si dhe genjeshtra.

Dhe ju do pyesnit si pa genjeshtra kur ajo e genjen vazhdimisht, nuk i tregon per jeten e saj dhe se perdor at pluhur te bardh?

Ajo thjesht nuk i tregon.
Ajo sikurse ai thjesht nuk i japin shpjegime te medha njeri-tjetrit.
E mendojn si diqka te panevojshme ne kete fillim por ndoshta edhe me tutje.

Por nuk eshte vetem kjo.
Ata presin qe i pari te jet tjetri.Nuk deshirojn te jen vet te paret dhe harrojn qe edhe ata po presin per njeri tjetrin.

Por deri kur do mund te vazhdonte nje lidhje e till?
Deri kur mund te vazhdonte nje lidhje qe mbante brenda ftohtesi te medha? Me te zgjohet edhe deshira per te qendruar sa me larg dhe deshira per te mos e llogaritur njeri tjetrin?.

Por ata e kishin vendosur kete gje deri kur te ecte.
Kishin vendosur te ishin bashk qe te mund te gjenin nje fije shpres, por vetem deri aty kur lidhjes se tyre do i nevoitej nje shtytje, pak mundim nga te dy ateher do e perfundonin.

Por sa mund te ishte nje gje e till e sigurt?
Sa mund ti zihej bes zemres?
Sa do mund te veproje vetem me mendje dhe jo me zemer kur e di se ne fund do fitonte vetem ajo qe ndjen, dhe ajo qe ndjen eshte zemra?

Por edhe per keto e kishin parashikuar?
Mendonin se do i benin nje luft te vogel zemres dhe do fitonin ata kunder saj.

Por kush kishte fituar deri me sot kundrejt zemres?
Kush deri me sot arriti te dal fituese nga lufta mes vetes, mendjes dhe zemres?

Ne luft dhe dashuri lejohet gjithqka apo?
Dhe keshtu ne lufte mendja behet me zemren.
Dhe si perfundim kush fiton?

-Kur do me tregosh te vertetn ne lidhje me kete vend?- e pyeti Sebaatiani nga askundi.

-Kur te dua une.- ia ktheu ftoht dhe that. Nuk dodeshironte te fliste per jeten e saj private me te tjeret.

Dhe Sebastian ishte 'te tjeret'?
Ai ishte sikur ata me te cilet ne keto momente po shtirej?

Sebastiani ishte po aq i pavlefshem sa vet ata qe po e rrethonin ne ato momente?

-Un jam....- deshi te thoshte i parendesishem sikur keta ketu, por u ndal nga ajo.

-Ky qe e fitoi garen eshte biri i nje shoqeje te mamas. Pasi un kisha mbushur 10 ose nuk e di sigurt ajo kishte lindur kete djal. Duhet te jet krenare qe e fitoi. Kur ishte me i vogel i adhuronte motoret. Leo e merrte gjithmon me vete kur shkonte per te bere ndonje blerje te vogel, apo edhe te dielave kur nuk kishin ushtrime. Dhe tani paska arritur te futet ne nje ferr te till, duke e ditur se nuk do mund te dal kurr. I lumt. Do jet von kur ta kuptoj kete.- dhe kete her ra posht nga fjalet e saj.
Mbi jeten e saj, i mesoi Sebstianit nje emer te ri dhe me siguri shum te rendesishem. Dhe kurr ne jeten e tij nuk e lejonte qe ky emer ti ikte, por meqense ishin ne nje vend te papershtatshem mendoi ta linte per me von.

-Sikur qe bere ti?- ia beri kthesen e asaj qe ajo vazhdoi te fliste. Ndjeu se si ajo me bishte te syrit e ndjeki derisa e beri ate pytje dhe disi sikur u letsua. E dinte mir qe kishte pasur ate lloj frike se do e pyeste per at emer qe e tha gabimisht, qe e tha pa e menduar.

-Ndoshta!- kjo 'ndoshta' e saja kishte filluar ta acaronte si shum Sebastianin, por edhe vet Isabellen. 

Por nuk deshironte ti jepte shpjegime dhe i duhej te sillej me te vertet shum ftoht dhe e mbajtur ne distanc sikur ajo me te sikur ai me Isabellen.

Nese kete nuk e kishin biseduar me nejri tjetrin, menyren e te sjellurit, shpirti, heshtja, truri e kishin marr nje sinjal dhe tashme asnje lloj sjellje e tyre nuk i habiste.
Sikur kete muajin e fundit ishin mesuar me shum seq duhet me njeri tjetrin. 

Ndoshta edhe ishin mesuar? Ndoshta edhe do mesoheshin me shum ne ditet ne vazhdim ? Dhe e vetmja menyr qe te ia dilnin mban me luften qe benin me veten e tyre ishin te shpreheshin tek njeri tjetri. Menyra me e mir per te pasur nje person  afer dhe gjithmon ne mbrojtje ishte qe te lidhnin te kaluaren me jeten e tjetrit. Menyra me e mir e tyre ishte te tregonin ate qe i kishte sjell sot.

Por ndoshta nuk u interesonte e kalaura per te ndertuar nje te ardhme.

Ndoshta nje e kaluar nuk do mund te iu shtronte nje rrug tjeter te art.

Ndoshta duhet te donin njeri tjetrin dhe te lidheshin me njeri tjetrin pa e kuptuar te kaluaren e tyre??

Dhe derisa  per te disaten her keto dy muaj e kishte lene vetem Sebastianin ne ndonje ulese te atij bari, edhe sot e beri.

Edhe sot shkoi per te acaruar me shum lidhjen e tyre, per te ftohur me shum.
Edhe sot shkoi qe te merrte pak nga jeta e saj.

Ajo ishte fiksuar mbas atij dreq pluhuri dhe nuk hiqte dor kollaj.

Do mund te fiksohej ndonjeher ne ndonje gje tjeter qe do i merrte mendjen sikur kjo tani?

Do mund te gjente ndonje 'shpetim' tjeter? 

Ateheeeeer cfar mendooni?
Dhe cfar mendoni se do ndodh?
Si do rrjedhin ngjarjet, dhe me jep ndokush nga ju mendimin se ca do kem mundur te beje me fundin e histooris??
☺☺

Me dashuri: B.M♥