Syte e tu jan droga ime

47

Epo padyshim qe kjo duhej te ishte dita me e lumtur e asaj dhe atij!
Duhej te ishte jo vetem e tyrja por edhe e familjeve te tyre!
Por jo edhe e Brajsen!
Ndoshta edhe e tija, ndoshta do kishte nje mbes nga femra qe dikur e donte! Ose edhe vazhdonte ta donte ende! I mjaftonte qe ajo nuk ishte dorzuar!

Ishte i lumtur qe edhe Sebastian kishte mundur ta bindte qe ajo te mos dorzohej!
E dini apo?
Ajo per 3 muaj ka qendruar ne spitalin e atyre qe perdorin drog e qe me pas mundohen te largoj varesin!
Pastaj ende madje keshillohet me nje psikologe, e cila e ka ndihmuar mjaft mir ne lidhje me cdo gje!

Madje e di qe do dukej jo shume besuese, por ajo eshte kthyer ne Isabellen e dikurshme!
Isabellen me emocione, ne ate femijen qe kishte qene dikur!
Qe buzeqeshja ishte gjithmon ne fetyren e saj, qe prapesit dhe fjalet e pandaluar ishin karakteristik e saja!

Madje do dukej edhe jo e vertet menyra se si per 3 muaj ajo arriti te largonte varesin, dhe madje shum leht!
Por jo, ajo nuk ishte aspak leht per te!
Dhe jo vetem per te, por edhe per Sebastianin!
Kishte vazhdiisht makthe,  kishte edhe kohe kur ajo nuk kontrrollonte veten por behej si e cmendur, net qe nuk flinte, net qe nuk hante, por qe vazhdimisht kerkonte ushqimin e saj qe e kishte mesuar trupin e saj per muaj te tere! 
Ishte edhe me e veshtir per te ngaqe nuk pinte as edhe nje ilac!
Kishte frik se mos demtonte femijen dhe thjesht nuk donte!

Frocen e merrte nga ai femij dhe mbi te gjitha nga mbeshtetesi me i madh qe kishtee, Sebastian.
Ata muaj madje edhe Brajsen kishte qendruar afer saj, por qe Sebastian kishte mbajtur barren me te madhe!

Ende vazhdon te kurohet!
Ende ka edhe ate kohen qe trondite, por jan me te pakta se ato te fillimit!
Por ishte e vendosur tashme!
Ishte shum e vendosur se do mund te ia dilte mban!
Ndoshta do shkonin vite deri sa te sherohej plotesisht, por e vetmja gje qe donte tani ishte qe vajza e saj te lindte shendosh e mir!

Dhe sot teksa vendosi edhe kuroren ne kok, e me ngadal prekun barkun, e kuptoi se do mund te ia dilte mban dhe qe kjo jeta e saj i kishte munguar mjaftueshem! 
E kuptoi qe e kishte dashur dhe e kishte pritur me padurim keto dit, por qe kurr nuk i kishte pranuar!

-Te dua pafund dashuria ime!- i foli barkut ne pasqyr dhe me pas ktheu koken per te par deren qe u hap dhe menjeher i vendosi nje buzeqeshje te madhe.

-Jeni gati mbreteresh?!- u dallua zeri talles i Sebastianit.

-Zere qe e tha Brajsen kete! Nuk eshte tipi yt kjo!- dhe u drejtua per tek ai per ti dhene nje puthje te leht ne faqe.

-Dhe me thuaj kush mund ta kundershtoj ate kur tani po filmon?- i dha edhe ai nje puthje te leht ne faqe.

-Braaajs!?- dhe pa koken e Brajs teksa shfaqej mbrapa Sebastianit.

-Epo mos me thuaj se nuk e tha bukur?- dhe qeshi edhe ai leht.

-Bukur bukur, por qe mua nuk me pelqeu. Ti e thua me bukur se ai!-

-Je gati Isa? Se menxi jam duke duruar, me ka ardh ne maje te hundes me ky emocion, po me dridhen edhe kembet! - i tha teksa i vodhi nje puthje ne qaf. -Mban arom te  mir! Hjade tani!- dhe e terhoqi nga dora.

-Prit!-e ndaloi ne koridorin e ngusht.

-Cfar? Thjesht mos thuaj qe ke dhimbje ose te ka kapur ndonje....- u dallua shqetesimi ne fetyren e Sebastianit, kurse prapa kameres me te cilen fimonte Brajsen u degjua nje qeshje e leht e tij.

-Lulen! Harrova lulen ne fakt! Me prit se kthehem!- e tha teksa leshoi doren nga e tija dhe u fut ne dhom per te marr buqeten e lules.

Kurse Brajsen vetem sa qeshte leht dhe filmonte fetyren qesharake te Sebastian.
Kurr ne jeten e tij nuk e kishte par ne kesi gjendje Sebastianin.