Syte e tu jan droga ime

4

Trokiti ne deren e drunjet te zyres se zotri Uill.
Hyri brenda me te degjuar zerin hyr.
E dinte se nuk ishte zeri i zotri Uill, por megjithat hyri.
Ne zyr u ndesh prap me syt e gjelbert qe u ndesh pra pak ore.
Ne zyr qendronte zorti Uill me te birin Sebastian.
Uilli ishte ulur ne karrigen e tij te perditshme , kurse ne kemebe afer dritares cendronte Sebastian.

Ajo vetem sa beri nje shenj pohimi me kok nga zotri Uill.

-Pershendetje e dashur. Si je? Si ke maman ? Eshte me mir ajo ?- e pyeti zotri Uill , duke dashur qe ajo te hapte pak gojen e saj qe te fliste.
E dinte qe ajo quhej "zonja pa fjal" sepse nuk fliste me askend.
Edhe Sebastiani i kishte treguar per veprimin e saj te sotem.
Nuk e arsyetonte veprimin e saj ndaj te birit por qe ai tregohej gjithmon i dashur dhe i bute me te tjeret e sidomos me puntoret e tij.

-Mir , ju faleminderit.- pastaj ndeshi prap syt me syt e Sebastianit. Pa qe ai ishte i humbur ne te. Por qfar mund te kishte ajo qe ai te humbte? Qfar mund te kishte ajo qe te tjeret te fokusoheshin ne te?
Ajo mjaft mir qendronte indiferente.
Mjaft mir qendronte larg cdo kujt.
Nuk foli me shum se aq dhe po priste qe njeri nga ata te fliste. Por qe te dy ishin humbur ne te. Qe te dy po shikonin ate ne sy dhe nuk po flisnin.

Pasiqe pas pak kohe u ndje ne siklet arriti te nxirrte disa fjal.
-Zotri Uill? Ju duhem ndonje gje? Sepse nuk e besoj qe me keni thirruar per te me pyetur per nenen , besoj???- e tha me pak nerva , dhe mundohej te mos acarohej edhe aq.

-Natyrisht! Qfar ishte sjellja jote Zonjush Isabella? Un kerkova sherbim nga ju , kurse ju me sollet porosin nga nje tjeter.??! Apo mos ndoshta nuk ishit e aft per kete?- pas saj menjher kishte vazhduar Sebastian.

Ajo e pa ne sy e me pas syt i ndeshi edhe me te kaften e zotri Uill.
Ai po e shikonte me dhembshmuri.
Uoo. Ai po e konsideronte te paafte ate.
Per her te pare nje mashkull pas kaq vitesh e konsideroi te paafte.
Ku ishte 'ai' qe ta mbronte?
Ku ishte 'ai' qe te kundershtonte per te?
Nuk ishte askund.
Sdo ishte edhe per vite e vite te tera.
Sdo ishte aty kur te ndodhnin prap te tilla gjera.
Sdo ishte me kurr.
Keshtuqe ajo ishte pergaditur qe te mbrohej edhe vet.
Ishte pergaditur menjeher pas humbjes se tij qe te ia dilte mban vet.
Keshtu beri.
Keshtu veproi edhe aty.
E urrente te fliste shum,  e sidomos kur ajo nuk ishte ne pozit te fliste , dhe prandaj edhe u be gjakftohte.
Jo diqka tipike e saj, por e beri.

-Me falni ateher! Nuk e bera me ndonje qellim por qe kisha pun . Heren tjeter do ju duhet te mendoni para sa te me urdheroni.- dhe me kaq e mbylli ate teme. Mendoi se e mbylli ne fakt sepse ajo ashtu donte.
Po a donin ata qe ajo ta mbyllte?
Me veprimin qe bene, me ate qe i than , ateher edhe ata ishin te nje mendimi.

-Isabella , bij. Faleminderit dhe kerkoj falje nga ana ime dhe nga Sebastian. Por ketu te thirra sepse dua ndihmen tende ne lidhje me diqka mbi punen. Je e gatshme te na e ofrosh?- i tha Uilli duke qene shum i sinqert me te.
Me te vertet ashtu si e quajti edhe ashtu e konsideronte.
E konsideronte si bijen e tij. Dhe ndihej shum me fat qe kishte per puntore nje vajz te till.

A do ndihej ne vazhim? A do ndihej me fat kur te kuptonte jeten e kaluar te saj?
Diqka e kaluar ishte e kaluar.
Thjesht mbahen shpresa per tu mos u perseritur.

-Natyrisht zotri Uill. Urdheroni me thoni. Vetem shpresoj qe te mos jet diqka shum jasht orarit ngaqe jam ne fund te perfundimut te shkolles dhe kam per te mbrojtur disa lende.- e tha ajo pa as edhe nje lloj emocioni.

-Ne fakt do jet paksa jasht orarit , por qe do kesh ngritje ne rrog.- nderhyri ne biseden e  tyre Sebastian. Si duket acarohej qe ajo per cdo gje gjente nje justifikim dhe gjente diqka shtes po pa vler .

-Sebastian! Te lutem.- foli Uilli. U ndje keq.

-Faleminderit zotri por un dua thjesht ate qe meritoj. Thjesht kete qe kam. Edhe nese nuk do kete rritje ne rrog per mua sdo paraqiste problem.- u ndje edhe nje her shum i acaruar.
Se qfar kishte ai qe acarohej kur ajo fliste?

-Bij. Isabella. Kemi nje fest kete te shtun. Dmth edhe 4 dit. Kam degjuar se ti ndjek shkollen e dizajneve dhe desha qe ti te me ndihmoje ne lidhje me kete. Nuk do kete rritje rroge siq te tha Sebastian, por do paguhesh veqmas per kete. Do paguhesh sikur te kam marr nga ndonje kompani vetem qe te beshe dekorimin dhe organizimin e festes. Mund te na ndihmoje mbi kete?- u tregua shum i mirsjellte Uilli dhe e tha kete me nje ze shum te bute.

Ajo edhe nje her tjeter u ndje shum e pasigurt mbi veten. Ndeshi syt edhe nje her me te Sebastianit. Sikur kerkonte miratim apo edhe besim. Ndoshta mbeshtetje. Sepse sikur te ishte 'ai' do i ndihmonte mbi kete.
Tani nuk kishte askend pos vetes .
Kerkonte shpetim dhe ndim nga dikush qe kishte 2 dyt qe e njhite dhe vetem  6 or qe e kishte pare.

-Zotri? Un..... nuk ndjehem ne fakt shum e sigurt se mund te ju ndihmoj. Nuk e besoj qe jam edhe aq prefesioniste sa qe te beje nje pun kaq te madhe sa ju. Pooor....-

-Babai im ka besim tek ti Isabella. Nuk ka nevoj te kesh ti besim ne vete.- u tregua edhe nje her shum arrogant me te. Edhe nje her tjeter ja teproi te atit me sjellje.
Keshtu ishte qe kur kishte ardhur nga udhetimi.
Keshtu ishte vetem kur shqetsohej nga diqka. Kur diqka shkonte shum keq , ai sillej me nerva dhe shum arrogant.
Per kete i kishte ngjar te emes , sepse Uilli ishte gjithmon i qete dhe i bute.

Por qfar kishte bere ajo qe te meritonte nje sjellje te till nga ai.
Qfar beri vetem qe nuk i dergoi porosin??

Me dashuri: B.M♥