Syte e tu jan droga ime

17

-Ateher kjo duhet patjeter te jet ne spitalin ton. Eshte e nevojshme per terapit e te smeureve. Kemi madje edhe nje paciente qe eshte e semur me semundjen e Cerozes dhe nese nuk vazhdon me terapit per te cilen ne po flasim ateher do arrij deri ne paraliz apo edhe deri ne vdekje. Eshte me te vertet e nevojshme. Kushton shum kjo gje ama ne duhet qe te bejem nje lidhje biznesi me ata njerz dhe te arrijm ta marrim ate aparat me gjysme cmimi. Nuk eshte puna per 100 apo 200€ ketu. Keshtuqe duhet te kemi kujdes gjat blerjes se saj. Nuk duhet ta leme fare, na nevoitet. Si spital i njohur qe jemi ne duhet patjeter qe ta kemi. Madje ajo na nevoitet edhe per ata njerz qe kan filluar terapi me ane te barerave per te ndalur zenjen e gjakut dhe shkatrrimin e kockave. Ju e dini qe nuk jan vetem nje e dy pacient te till. Kemi dhjetra ndoshta edhe dhjetra do jen deri ne marrveshje. Keshtuqe nuk duhet ta leme anash kete.- po vazhdonte ne nje mbledhje te fliste Sebastian dhe dukej mjaft qart qe ishte serioz. Dhe teksa fliste me vemendje degjohej nga te gjith antaret e bordit. Ne ate mbledhje ishte edhe babai i tij i cili ndihej mese krenar per Sebastianin si dhe Brajsen i cili vetem sa kishte ardhur per te plotesuar deshiren e te atit.

Atij nuk i interesonin mblledhje te tilla. E sidomos kur kishte te bente me punen e Sebastianit, per spitalin. E urrente te mirrej me gjera te kota qe kishin te benin me at spital. Ai preferonte me shum te mirrej me bizenesin e tij ne Franc. 

Kishte nje biznes te vogel me shitjen e automobilave. Kishte nje sallon makinash atje dhe ishte i kenaqur me ate. E urrente qe kur do qe vinte ketu duhej te mirrte pjes ne mbledhej koti.

Derisa ende Sebastian fliste, fjala dhe shikimi i te treve u nderpre duke i hedhur syt nga hapja e deres pa marr leje.

Ishte ajo. Ishte Isabella.

Per her te par pas kaq kohe qe punonte me ata nuk ishte veshur me fustan.
Nuk ishte e veshur ne menyr kaq zyrtare siq ishte tani. Kishte veshur nje fustan te zi te shkurter. Nga ai fustan i thjesht ne pah dilinin edhe linjat e saj. Edhe pse jo aq te medha, ishin te mirformuar.

Kurse Sebastian beri nje nenqeshje te vogel!

U ndje paksa ne siklet kur te gjith e pan dhe kur Sebastian u nderpre nga shkaku i asaj por prap u mundua te mos binte shum ne sy.

U kthye ne ate vajzen pa ndjenja dhe emocione duke bere te ditur te gjithve aty se nuk i interesonte se qfar ndodhi. Nuk ishte diqka e madhe.

U ul ne nje karrig qe ishte  larg Sebastian dhe nguli syt ne syt e tij.

Te njejten gje beri edhe ai.
Edhe ai sikurse ajo nguli syt e tij te smerald ne syt e saj po me te njejten ngjyr. 

Pse i adhuronte ata sy ai?

Pse e hipnotizonin kaq shum ata sy ate?

Pse ishte fiksuar pas syve te saj, kur kishte me mijra sy te tjere dhe jo vetem te smerlad?

Vazhdoi mbledhjen e tij edhe per rreth 20 minuta me pas u dha leje te tejerve qe te dilnin nga zyra.

-Bije. Isabella?-filloi te fliste Uilli.

-E kam ftuar un baba. Te kam thene qe se shpejti do marr nje sekretare per veten time? Epo ja kjo eshte. Isabella eshte sekretarja ime. Tash e tutje do punoj afer meje. Do ta lere edhe punen ne banak. Natyrisht nese nuk paraqet problem- dhe i dha nje buzeqeshje te atit.

Uilli i ktheu buzeqeshjen te birit. Nuk kishte nevoj ti bije ne gjunj Uillit per ti kerkuar diqka e aq me pak Sebastian apo Brajsen. Ai ishte i mir me ta ne te gjitha aspektet. Por edhe ata ishin me ate. Asnjera pal nuk i prishnin qejfin njera tjetres. Keshtuqe edhe u gezua jasht mase qe sekretare do ishte nje e njohur e tyre. Do ishte madje vet Isabella. Ndihej shum krenare per ate vajz Uilli.
Nuk e njihte mir ama me aq sa e kishte par ndihej shum krenar dhe shum mir qe dikush si puna e prinderve te saj kishin per fat kete vajz.

-Cdo deshir e jotja bir eshte urdher per mua. Natyrisht. Urime Isabella- u drejtua per tek ajo, e cila ishte ngritur ne kembe dhe po priste. E zgjati doren per ta pergezuar per punen e re.

-Une nuk jam dakort- ishte kundershtimi i Brajsen ky.

Te tre u kthyen nga ai dhe pan me fetyra te habitura.

-Qfar ka qe me shihni ashtu? Une nuk jam dakort. Edhe une jam pjestar i familjes a po? Edhe une duhet te shpreh mendimin tim kur ka te beje me punen a po? Ky eshte nje biznes i nje familje a po? Keshtuqe nese ju nuk kerkuat mendimin tim une po e jap. Une nuk jam dakort qe Isa te jete pjes e spitalit. Me sakt te jete sekretarja jote Sebastian.- u ndej nje ton nervozizmi ne te foluren e tij.
Pse po sillej ashtu ai?
Pse tani po i interesonte puna e spitalit ketij?

-Natyrisht Brajs! Ti je i familjes. Ske nevoj ta llomotitesh kete gje cdo her. Dhe edhe ne duam mendimin tende. Ti e dhe ateher na jep pak nje arsye. Se edhe sikur e dhe e sikur nuk e dhe mendimin tende mua nuk ma ndryshon dot mendjen.- vazhdoi me ironi Sebastian.
Kishin  nje koh qe keta flisnin me gjuajtje mes tyre.
Cfar kishte ndodhur me raportin e tyre?
Pse per kaq gjera te vogla kapeshin keta? Pse silleshin sikur te sishin kalamaj?
Pse?

-Sebastian! Je me i madh ama nuk merr vetem ti vendime ne familje. Mjaft te kam toleruar. Ama edhe un jam djali i familjes Harton. Ne rregull e pranoj je me i madh se un ama nuk ke me shum se 3 vite. Pastaj vendime duhet te merrnim bashk dhe jo vecmas Sebaaastian??? Ajo sapo ka dal  nga spitali si mendon ta torturosh ne pun? - situata filloi te nxehej ngaqe Brajsen filloi te ngriste zerin.

-Brajs diji kufjit. Mos fillo te ngrisesh zerin se pastaj e di un qe ti  nuk ke fund. Do fillosh me ate te vjeter ti. Ky eshte biznesi im dhe un beje cte dua. Dhe sa per Isabellen ajo erdhi me deshiren e saj ketu. Nuk e detyroba. Dhe sa per te te informuar vellacko une jam vet mjeku i saj apo mos haarroove? Une e di se cafr eshte me e mira per te dhe cafr jo. Mos ke merak ti per ate! Keshtuqe dil nga zyra dhe ik ndokund te qetsohesh.- po mundohej te ishte i qete.

-Ti nuk me thua dot mua ku te shkoj dhe kur te shkoj. Te ngris zerin apo te mos e ngris. Jam lodhur me nga urdherat e tua dhe deshirat e tua. Jam lodhur duke qene i mir me ty. Duke i ikur cdo bisede dhe duke tu bindur. Jam lodhur me. Kur une te them jo per diqka lere jo Sebastian. Sepse edhe une sikurse ti jam ne gjendje qe te...- fiiloi te ngriste zerin edhe me shum.

-Mjafft me ! Mjaft! Mos e teproni edhe me shum. Cfar keni?- u bertiti Uilli te dyve. -Pushoni me, mos me detyroni te beje dicka qe nuk duhet. Cfar ke Brjas ti? Cfar eshte duke te penguar? Ti ke biznesin tende dhe jeten tende dhe Sebastian ka te tijin. Pse mirresh me kaq gjera te kota? Ti nuk ke as edhe nje arsye dhe as edhe nje te drejt te sillesh keshtu me te vellan. U kuptuam.? Dil nga ketu dhe me prit ne zyren time. Paskemi nje muhabet te gjat ne.- i beri me kok per nga dera.

-Un nuk jam skllav baba? Jam lodhur me nga bindja kundrejt Sebastian. Ai eshte per gjithcka para meje. I till ishte edhe kur ajo shkooi.- 

-JASHT!-ishte nje e bertitur e fort nga ana e Uillit.

Isabella ishte strukur ne nje kende te zyres dhe vazhdimisht po ndjekte syte e Sebastian derisa edhe syte e tij u ngulen prap ne te sajat.

Kishte zhgenjim, ne syte e te dyve. Ishte nje dhimbje e madhe.
Ishte nje drit e vogel e cila nuk po arrinte te fitonte kundrejt atin zhgenjimi. 

Po me mungon Mirror_Mirror25!!
Ku jeeee???🙀😿😿🙈