Syte e tu jan droga ime

9

Mendonte se gjithqka ishte mir , kur e dinte se asgje nuk ishte.
Sdo ishte kurr, por ajo vazhdonte ashtu .
Vazhdonte me shpresen qe i jepte ai pluhuri.

Tashme ishin bere 2 muaj qe kishte fillaur edhe nje pun.
Shkollen kishte kaluar me notat me ta larta, ne restaurant shkonte nga e hena ne te premten kurse te shtunen e te dielen mirrej me dizajne dhe ndonjeher ishte edhe ne ndonje sall duke i rregulluar.

Po ia dilte mban.
Ishte me mir seq kish qen pa pluhurin e saj.
Tani edhe fitonte para te mjaftueshme duke bere 3 pun.
1. Resatuaranti.
2. Rregullimi i sallave.
3. Dizajnet qe bente per nje kompani.

Jeta i ishte rregulluar keta dy muaj.
Edhe nena e saj kishte bere disa terapi, tashme kishte filluar te fliste nga pak.
Per kete i falenderohej Brajsen, pasi qe ai kishte insituar qe ajo te vazhdonte terapit dhe i kishte falas nga vet ai.

Ndihej me fat qe mund te kishte nje 'shok' te till.
E therriste shok ngaqe ai ashtu e konsideronte veten per te.
Ama per Isabellen ai nuk ishte akush dhe asgje ne jeten e saj.
Thjesht nje njeri qe e ndihmoi ne lidhje me nenen e saj dhe kaq.
Mendonte se mund ta kishte edhe te detyruar ngaqe ishte edhe spitali i tij.
Ishte me mir keshtu.

Qe nga ajo dit kur kishte par Felon ne resatuarant,  kishte filluar te endej me te.
Sa her qe e shihte e urrente por ishte e detyruar ngaqe nga ai merrte pluhurin me lir se ne vendet e tjera, dhe kur nuk kishte shumen e duhur te parave ai ia bente per te paguar borxh me von. Kurse te tjeret nuk ia jepnin fare.

Po gjendej ne apartamentin e ri qe kishte marr.
E kishte gjetur me ndihmen e Brajson.
Ishte nje apartment jo shum i madh , por paksa luksoz.
Kishte pasur nje cmim me te madh seq kishte menduar ama e kishte ndihmuar Brajsesn me kete.
I kishte dhene borxh, keshtuqe Isabella kishte edhe nje borxh per te paguar.

Ndihej shum keq kur e mendonte se borxhet po i shtoheshin dita e dites.
Nese nuk e ndalonte pak konsumimin e asaj gjeje te shpifur, e dinte shum mir se nuk do ja dilte t'i paguante.

Dita e dites lutej qe kete gje te mos e kuptonte Z.Uill dhe te gjith ata per te cilet punonte. E aq me pak Brajsen dhe ai tjetri qe ....

Qe tani i ra ndermend.
Ku kishte qene keta dy muaj ai ??
Ku ishin zhdukur syt e tij smerald keta dy muaj?
Sapo mendonte per Sebastianin , mendimet iu shkeputen nga zilja e deres.

U ngrit shum me pertes.
Pertonte kur edhe ne nje or kaq te vont siq ishte tani , rreth ores 1 i nates ,dikush te trokiste ne deren e saj.
Zakonisht trokiste vetem Brajsen, por ai dje kishte ikur per ne Franc, keshtuqe nuk i mori mendja kush mund te ishte.

Ajo nuk u friksua fare.
Per qfar te friksohej?
E till kishte qene edhe me pare.
Nuk friksohej dhe deshironte te mbetej e till.
Se cfar dhe kush mund t'i bente asaj?
Dhe cfar do humbiste?

U ngrit dhe pa shikuar fare ne xhamin e vogel te deres se kush mund te ishte, e hapi.

U ndje shum e zhgenjyer kur pa Felon tek dera.
Ne fakt nuk e priste ama puna ishte se cfar bente ai ketu? Pse duhej te ishte aty? Dhe per me teper si e kuptoi se ku jetonte ??
Ajo nuk ia kishte thene askujt se kishte nderruar vend.

Edhe nje arsye per ta urryer.

-Qfar do? Qfar ka?- e pyeti pa e ftuar brenda.
Por atij nuk i interesoi kjo gje. Sdo i interesonte kurr dhe prandaj edhe hyri ne apartment.
Filloi te sillej ne dhomat e saj.

-Nuk te ftova e aq me pak te me sillesh ne shtpei siq do ti?? - ia tha tere ironi.

-E di! Por po shihja nese kjo do mund ta shlyente gjysmen e borxhit!!??-

Oh mos ajo kishte harruar.
I kishte premtuar se do ja paguante borxhin para dy dite dhe nuk ishte ndjer e gjall fare me.

-Dil jasht!- i tha me nje ze te vendosur. Dhe ende po mbante deren hapur me shpres se ai do dilte.
Po pse mbante ajo shpres?
Cila shpres e saj ishte realizuar deri tash??
Derisa e mendoi per pak sekonda, kuptoi qe asnjera.
Kurr sdo realizoheshin me.

-Feeelo? Jasht! Mos me qaj tani tr*pin!- i tha me nje ton pak me te lart se zakonisht.

-Isaaaa? Paraaat! Mos me ngrit nervat me shum!- i tha me te njejtin ton Felo Isabelles duke iu afruar tek fetyra. - E sata her eshte qe me thua se do ma paguash? E mban mend? Ti vajz je e cmendur, merr nga 5 her ne jav tek un dhe me pas me thua qe ske?? Prit pak se nuk e besoj kete. Nuk e besoj ngaqe ky apartment duhet te jete ndertuar disi.- ia tha teksa u rehatua ne dhomen e ndenjes.

Isabella u drejtua per teka ai.
E pa ne syt e djallt te ti.
I urrente cdo dit e me shum.

-Natyrisht qe po. Por qe un nuk kam studiuar per ndertimatari dhe se di se si. Ama mund te shkosh te pyesesh posht. Madje mund te ma beje edhe nderin duke mu zhdukur nga syt.- ia tha ter ironi e mbeshtetur per muri.

-Mos e zgjat me teper.Parat!- u ngrit ne kembe duke iu afruar Isabelles.

-Nuk kam oree. Ta thash kete. Dil tash jasht. Un kam dy dit qe mamas nuk i ble lule e lere me per nje borxh te till. Dil!- e tha me nje ton shum te fort.

-Ateher ta paguajm ndryshe.- iu afrua edhe me afer.- Pastaj lulat ndaloi me. Nje zot e di edhe sa borxhin duhet ta kesh . Mirpo me mua mund ta mbyllim me shum se gjysmen. Pershembull mud te fillojm nga apartmenti- iu afrua edhe me afer. - pastaj edhe me ....- e puthi ne qafen e saj delikate dhe te bardh.

Ajo u largua menjeher ne drejtim te kolltukeve.

-Qfar synon ti?? Dil jasht se neser do t'i sjell parat. Dil jasht. -

-Dmth paske para?? Ne rregulla ateher. Mbaj nje pjes per vete nje pjes me jep mua, kurse pjesen qe me mbet borxh e paguajm ndryshe. Ne rregull?-  dhe iu afrua duke mos e lene te leviz.
E kapi me forc.
E goditi per kolltuku.
Filloi ta puthte gjithandej.

Ajo filloi ta urrente edhe me shum.
Filloi edhe te bente edhe rezistenc por e kishte te pamundur.
Ishte shum e pafuqishme sot.
Kishte qe nga mangjesi qe nuk kishte marr as edhe nje doz nga pluhuri dhe kishte pa ngren qe moti.
Megjithat mundohej.
Sdo lejonte edhe nje her te prekej nga ia dhe te fundosej edhe nje her.
Sdo e lejonte ate qe edhe nje her te vidhte nga ajo diqka qe nuk eshte  e tija dhe pa leje.
Nje her e kishte bere, jo edhe kete here.

Por ati nuk i interesonte.
Ajo kishte qene e tija gjithmon dhe e till do mbetej.
Askush pos tij sdo e kishte as ne endrra dhe as ne realitet.
Do e vriste edhe ate qe do e prekte dhe vet Isabellen.

Ajo sdo guxonte t'i perksite askujt pos atij.
Prandaj edhe ndihej mir dhe luftonte per kete.

-Ti me perket mua qe diten e pare kur linde, dashuria ime- e puthte gjithandej.
Tashme kishte arritur qe t'i zberthente edhe kemishen qe mbante veshur, dhe para tij ishte vetem me recipetat e saja.
Filloi te qante.
Pse duhej te qante tani ?
Pse duhej tani te ndihej e dobet.
Ajo skishte shpetim nga Felo.
Askush skishte pasur.
Ne fakt te gjitha kishin qene me deshir.
Ama kjo se donte.
Sdo e donte kurr.
Ndryshe eshte kur dikur te ka pelqyer dikush per bukuri dhe ndryshe per shpirt.

E urrente veten qe dikur i kishte thene se e pelqente
Pse nuk ia tha pastaj me koh se e urrente.
Ajo me te vertet e urrente.
Po e urrente edhe kete nate, kur edhe nje her ai po mundohej ta bente te tijen.
Po e urrente edhe me shum veten qe nuk kishte forc ta kundershtonte.
Do e urrente veten edhe nje her per nje arsye edhe me te fort.
Kesaj here do ishte me te vertet fundi i saj dhe sdo kishte me se qfar te humbte.
Edhe nje her tjeter 'mendoi'se humbi.
Edhe nje her tejter ndaloi se shpresuari.

Me dashuri: B.M♥