Syte e tu jan droga ime

35

Hyri si gjithmon duke trokitur ne deren e dhomes se spitalit.
Por pamja ishte ndryshe.
Mamaja ishte ulur  ne nje kolltuk aty dhe afer saj edhe Sebastiani.
Rrotulloi syt kur pa ate aty dhe me pas u kujtua per mbremb!

Disi u ndje e shqetesuar, por edhe njohkosisht derisa ne mengjes prap kishte futur qetsuesin e saj, ishte e qet.

Nuk e priste qe mamaja e saj te kishte at lloj lumturie ne fetyren e saj, e me pas t'i jepte edhe at buzeqeshje qe i ngrohi zemren.

Duke buzeqeshur paksa edhe ajo, pa Sebastianin ne sy i cili po cendronte tejt serioz, dhe i luajti paksa koken ne shenj per ta pyetur se cfar kishte ndodhur.! Ajo cfar mori ishte nje shikim serioz.

U afrua afer mamas se saj e puthi leht dhe terhoqi nje karrig afer duke ia mbajtur doren.

-Mirmengjes mama??!-

-Mi....mir....men....gjes!- dhe i dha nje buzeqeshje.

-Qoft per te mir zotri Sebastian? Cfar ka ndodhur?- dhe ishte mese e habitur.

-As....as....gje!- i tha mamaja paksa me veshtersi.

-Zotri Sebastian? Ty po te pyesja, cfar ka?- vazhdimisht po iu ngrisnin nervat.

Thjesht e urrente qe ai ishte kaq i qet, dhe qe ne anen tjeter vetem e shikonte e nuk i fliste.

Kishte friken se mos kishte te bente me shendetin e mamas.
Sepse po te ishte diqka keq, po te mos kishte asnje shpres(shpresa te humbura)po te kishte ndonje gje tjeter, ateher kurr nuk do ia falte vetes.
Sepse  per kete qe ishte mamaja e saj sot, fajtor i vetem ishte ajo.

-SEBASTIAN??!- bertiti pas 3 minuta qe po priste per pergjigjje te tijen.
Nje njeri qe perdor drogen, ishte nje njeri jo i durueshem.
Ashtu ishte edhe ajo keto kohet e fundit.
Qe kur kishin filluar kete "lidhjen" e tyre, ajo behej gjithmon e padurueshme, sepse Sebastiani ishte njeri qe nuk i pelqenin ngutjet, pastaj fliste pak dhe nuk pergjigjje ne cdo gje.

Pa sesi u ngrit nga kolltuku ku ishte ulur dhe me kujdes rregulloi rrobat e parrudhosura.
Nje tjeter vreprim jo i ngutshem nga ana e tij  dhe shum acarues per Isabellen.

Pastaj pa sesi iu qep nje buzeqeshje e vogel dhe djallzuese ne fetyr.
Ishte i njejti sikur qe kishte qene.
Ishte po ai Sebastiani i njejt qe kishte par para disa muajve.

Ai Sebastiani serioz, me nerva, i rrespektueshem.
Ai Sebastiani qe nuk i behej me te vertet von per asgje dhe qe kishte koh per cdo gje.
Pa te njejtin Sebastian djallzor me syt e tij te smerlad kur buzeqeshte ne kete menyr dhe i dilnin me ne pah.

Jo qe nuk e kishte par te qeshte.
Jo qe nuk kishte par syt e tij te shkelqenin.
Por kjo buzeqeshja e tij djallzore qe i kishte dhene ne fillim te njohjes se tyre ishte shum ndryshe dhe shum hipnotizuese per Isabellen.
Urrente faktin qe duhej t'i nenshtrohej edhe nje SySmerladi tjeter.

-Nuk ka nevoj te me therrasesh zoteri me. Kete mund ta perdoresh vetem ne pun. Nena jote di gjithcka tashme. I tregova qe jemi ne lidhje dhe qe kemi vendosur te fejohemi ose martohemi nese eshte e shkruar, megjithat i kerkova edhe lejen asaj. U ndje shum e lumtur mesa pash dhe derisa edhe ti ke pranuar ajo eshte ne rregull!- shikonte her nga ajo her nga Isabella.
Dhe ne fund te fjalimit te tij qe ishte bomb per Isabellen i dha asaj nje buzeqeshje djallzore.

Jo qe ajo e meritonte kete lloj gjesti nga ana e tij, por menyra se si u tregua kaq e pasinqert me Sebastianin mbremb beri qe ai te perdorte kete version te tij edhe me Isabellen.

I urrente ata qe genjenin.
Urrente kur tregohej mese i sinqert dhe shum realist me te tjeret dhe e vetmja dhurat qe merrte ishte nje poshtrim, genjeshter dhe nje ironi te plot.
Kishte pesuar me par me kete gje.
Kishte pesuar me shum seq duhej, kur dikush ishte treguar dhe sjell sikur Iasabella.

Mendonte se kjo ishte arsyeja pse e donte Isabellen.
Mendonte se arsyeja ishte se ajo i perngjante te kaluares dhe ndoshta gabimin e te harruares do e permisonte me kete vajz qe po qendronte perball shum e habitur dhe ne syt e saj ishte pyetja pse? Pse ma bere kete? !!!

Por ndonjeher ndalje dhe i tregonte vetes, se per te dashur nje njeri mund te kesh miliona arsye.
Aryse te pafundme!

Por per te dashuruar?
Per te dashuruar nje njeri??
A duhej te kishe arsye!

Dhe a kishte arsye ai mbi Isabellen?

Pergjigjja e vetem qe kishte marr mbremb teksa rrinte ne erresir dhe mendonte ishte se : un nuk kam arsye pse e dua ate!  Apo mos nuk e dua? Pse? Prit pak! Kokbosh Sebastian??!! Ti e do ate vajz! Ajo ka ndoshta dhe vetem ndoshta nje fat sikur 'ajo'. Pooor.... fatin e saj nuk e meriton Isabella. Fatin e saj mund ta meritojn mijra femra ne kete bot qe sillet, por Isabella jo! Pse e do ate vajz ore idiot? Pse???

Nje urim specila i shkon autores.
Urime ditelindja zemra imeee, je shum e veqant vertet, te uroj gjith te mirat e kesaj jete dhe me fal qe e kalova 12 dhe nuk munda te ta uroj me heret.

Por cfat dua te them eshte se ja po e postoj kete kapitull qe ka filluar te zere myk ne draft dhe ndoshta shum lexues jan merzitur nga kjo gje! Ja kjo eshte nje dhurat e jotja qe po e jap une 😂😅

Hey peopleee!!!! Si ju kam se pari? Pastaj kerkim falje deri ne infinityyyy😣😣😣
Jam shum e merzitur qe tani ishte e shkruar te postoja.

Por me te thene te drehten un kam hequr dor nga Watti siq ka hequr dor edhe autorja.
Pooor meqe me ra ndermend pas kaq ditesh me siguri eshte ne rregull kjo pune?

Dhe shoresoj ta keni ende ne libratit tuaja kete liber.

Shpresoj te ju plq dhe jepni mendimin tuaj rreth pjeses dhe librit!!

Dhe sa po harroja, komentet tuaja ende nuk i kam pare, por jam duke vdekur per gjum keshtuqe neser nese kam koh do i lexoj.

Me falni edhe nje her sepse  nuk dua te arsytohem por vertet un kisha shum pun, kurse autorja ka filluar nje vit ferri(shkollen)❤❤

Dhe me jepni mendimin tuaj ne lidhje me coverin e ri te librit!! Ju plq apo ishte ajo tjt me e mir??