Syte e tu jan droga ime

24

Heshtja qe pak me par kishte kapluar nga te dy dhe qe thyer nga Sebastiani, prap mbizotroi.

Ishte edhe nje heshtje me e madhe se e para. Ishte nje heshtje me e rende dhe frym mbytese. Ishte nje heshtje qe te merrte te gjith ate ajer qe gjendej aty.

Ishte qetesi qe kishte pushtuar jo vetem rrethin e tyre por edhe shpirtin e tyre. Madje shpirti i tyre kishte njohkosisht edhe nje heshtje edhe nje zhurm te madhe qe ishte gati te dilte nga te dy ne nje menyr mbytese, duke dashur te ndegjohej shum larg.

-Je i vetdijshem se cfar je duke me kerkuar?- kesaj here e theu zeri i saj serioz dhe tej mase bindes e me nerva. Pa syt e tij qe filluan te shuhen menjeher pas fjaleve te saja. 

Ai e priste kete, por shpresa brenda tij ishte me e madhe sesa bindja per te kunderten. 

-Isabella... shiko un..?- nuk do dorzohej kaq leht. Ishte dorzuar dikur kurse sot nuk do e bente.
Do vuante me shum.

-Mendoj se ka ardhur koha te ikim Z.Sebastian?!- dhe beri te largohej, por ai e ndali duke e kapur nga krahu.

-Isabella?Un jam shum serioz ne kete qe po them. Mund te mos e marresh seriozisht dhe per shaka. Mund edhe te me shperfillesh. Mund te me fyesh, godasesh, por ti nuk mund te me besh te jem dhe ndihem ndryshe. Nuk mund te ndryshosh kete qe sapo thash dhe qe do ta them. Isabella....?-

-Mjaft me kete budallallek. Nuk dua te degjoj, pavarsisht se cfar je duke dashur te thuash, as nese e ndryshoj. Dhe ti e di mir qe jam me shum serioze un sesa ti. Keshtuqe me mir eshte te ikim. Dhe meqense kam mbaruar borxhin kundrejt teje ateher me dergo aty ku me ke marr dhe mu zhduk nga jeta. Nuk dua qe edhe nje her te te shoh. Nuk kam me nevoj per asgje qe me rrethon me ty dhe rrethin tende. Keshtuqe bene mir te ikim. Sa me heret aq me mir.- beri prap te ikte por veprimi i Sebastinit e beri qe ajo te shtangej.

Ishte nje veprim i papritur nga ana e tij dhe nga situata ne te cilen ndodheshin.

Buzet e tij u ngjeshen me te sajat. Shija e buzeve te tij u ndesh me te sajen. 

Ai po luftonte qe te depertonte brenda saj, kurse ajo po luftonte me veten duke munduar te mbahej dhe te mos e kthente at puthje, qe sipas saj ishte nje marrezi.

E cfar ishte me shum se marrezi.
Cfar mund te ishte me shum se dicka e shpifur?

Ajo mund te ishte nje puthje.
Mund te ishte nje ndjenj.
Nje ndjen qe nuk ishte e qellimshme dhe qe nuk ishte e kuptimt nga te dy. Mund te ishte nje ndjenj e pakuptimit, nje ndjenj pa baza.
Nje ndjenj qe kishin koh qe po e perjetonin te dy, por qe  nuk po e pranonin.
Mund te ishte nje drog per te cilin kishin frik te dy dhe me se shumti kishte frik ajo.

Prandaj ajo po luftonte kunder tij. Po luftonte qe ai te mos behej droga e saj siq ishte bere Leo dikur dhe tani ai pluhuri i bardh.

Vetem nje shikim kundrejt Leos dhe ai ishte bere shum i rendesishme per te.
Ishte bere droga e saj, droga pa te cilen nuk jetonte dot.

Vetem nje shijim i vogel i pluhurit ishte bere shum i rendesishem.
Ishte bere drog e vertet, pa te cilen sot nuk jetonte dhe rrezikonte shum.

Kurse me Sebastianin?
Si do ja bente me te?
Vetem nje shijim, vetem pak guxim dhe ai ndoshta, ndoshta do behej droga e saj. Ndoshta do behej nje njeri i pandashem per te.
Dhe kjo ishte nje 'ndoshta' e cila varej mu ne kete moment nga ajo qe do te vepronte Isabella.

Kjo 'ndoshta' do ishte e sigurt vetem ne ate qe Isabella duhej te zgjedhte per pak sekondat ne vazhdim?

Ke do zgjidhte ajo?

Nje 'ndoshta' te ardhme, apo nje 'ndoshta' te se kaluares.

Nje 'ndoshta' me gezim dhe me shpresa, apo nje 'ndoshta' me zhgenjim dhe me vuajtje.

Cilen do e bente Isabella ne kete rast?
Ke do zgjidhte ajo?

Do zgjidhte te ishte nje njeri i lumtur, apo nje njeri siq kishte qene me vite, njeri i zhgenjyer nga jeta dhe e mbytur ne pellgun e kujtimeve.

Nese do zgjidhte te kishte nje te ardhme, dhe te ishte e lumtur, do fitonte shum gjera. Do arrinte te nxirrte veten nga cdo gje qe ishte futur dhe fundosur. Do shpetonte veten.

Por nese do zgjidhte te kthehej ne ate qe ishte, te mbetej ashtu siq ishte ajo lere qe do vazhdonte me tutje me zhgenjimin e saj, por edhe do fundosej edhe me shum. Do ti duhej qe te perballej edhe me  nje kujtim tjeter te veqant, do t'i duhej te perballej edhe me nje zhgenjim per te cilin e kishte vendosur vet.

Jepi Isabella!
Nuk ke eshe shum koh! Ai do dorzohet tani!

Vendos Isabella. Vendosa ate qe mendon se eshte me e mira per ty pa shikuar nje te keqe pas saj. Zgjedh ate qe mendon se do jesh e lumtur dhe do ndihesh me mir coft edhe per 1 minut te vetem!

Zgjedh ate qe ZEMRA po te thot Isabella!!!!

Olaa peoplee!!
Si po ju duket historia deri tani??
Dhe cfar mendoni se do zgjedh Isa ne kete rast??
Te ju them edhe dicka, Isabella e ka shum te veshtir qe te jet e lumtur ne kete rast qe eshte, nuk mund te ket dashuri dhe nje te ardhme te lumtur me genjeshtra, dhe Isa asnjeher nuk do i tregoj Sebastianit se ajo perdor drog, nuk mendon se do gjej me te mir se droga e saj, prndj gjendja eshte serio!!
Nese Isa tregon per drogen ateher merr fund gjithcka e bashk me te edhe histori, nese nuk tregon ateher e ka te pamunder te vazhdoj me genjeshtra me Sebon!!

Keni ndonje ide ju se cfar do ndodh??😕😕

Me dashuri:B.M