Syte e tu jan droga ime

31

Sikurse keto dy muaj edhe sot sapo mbaroi punen iu drejtua barit te Felos.
Sot zhvillohej nje gar e vogel dhe donte te ishte aty per te par pjesmarrjen e disa te rinjeve.
Donte te dinte se sa eshte e madhe endrra e te rinjeve mbi endrren e saj.
Do donte qe te shihte nese edhe te tejret sikurse ajo kishin pasion dhe deshir, dhe qe per ate do te benin gjthqka.

Por a ishte e till edhe ajo?
A beri cdo gje, a hoqi dor nga cdo gje per ate?
Apo u dorzua sikurse dorzohet cdo njeri.
U dorzua ashtu siq dorzohet nje i moshuar me jeten.
Ashtu beri edhe ajo.
U dorzua ateher kur nuk duhej.
U dorzua ateher kur nuk duhej te dorzohej.
E beri me shpresen se nje dit do te ishte ndryshe.
Qe nje dit do ishte me mir se ato dit qe kishte.

Dhe ja tani, keto dit po i realizoheshin.
Po i realizoheshin, por duke pasur frike.
Dhe cdo njeri me frike deshton.
Dhe kjo, ishte arseyja pse ajo friksohej.
Kjo ishte ajo pse Isabella sillej si e cmendur.

Teksa iu drejtua hyrjes se barit, ndaloi nga zeri i Sebastianit, qe po e therriste nga mbrapa.
Ne nje menyr edhe u habit, por ne tjeter u ndje mir qe ai kishte filluar te mesohej me te.
I pelqente qe ai kishte filluar te mesohej me ket jeten monotone te sajen, i pelqente qe ai e njihte ndryshe dhe qe shum her e kuptonte qe ajo nuk ishte vetja ne ate shoqeri. I pelqente qe ishte personi i par qe e njihte si nje te cmendur te embel dhe jo nje te cmendur te vertet siq ishte keto vite.
I pelqente qe ai i mbeshteste ne cdo veprim te sajin, dhe qe mundohej ta kuptonte.
Dhe se fundmi i pelqente qe ai e donte ashtu siq ishte duke mos i kerkuar te ndryshonte.

-Isabella?- u ndal para saj duke marr frym paksa rendueshme sepse kishte vrapuar paksa qe ta mberrinte.

-Mjekush? Cfar e mir te gjeti....- por fjalin e saj e ndalen buzet e tij.
U ndal nga ajo puthje e cila kerkonte dhe ipte pasion, dashuri dhe plot emocion.
Ishte sikurse nje puthje e disa adoleshenteve qe binin ne dashuri per her te par dhe ishin ne gjendje qe per ate dashuri te sakrifikonin cdo gje.
Ashtu dukej edhe ajo puthja e tyre, por thell brenda tyre ishte me shum se kaq.
Nuk ishte diqka e perkohshme.
Nuk ishte diqka femijore, por ishte me shum se nje ndjenj.
Ishte ajo cfar ata kishin brenda dhe ajo cfar ata ndjenin.

Dhe si heren e par edhe cdo her tjeter qe Sebastiani bashkonte buzet e tij me te sajat, ajo luftonte me veten.
Dhe si perfundim pas nje luftimi te shkurter qe ndodhte mes mendjes dhe zemres, fitonte kjo e fundit.
Fitonte zemra ashtu siq kishte fituar gjithmon edhe nese kishte vonuar.

Cdo her trupi i saj e tradhetonte edhe nga puthja edhe nga prekja e tij.
E tradhetone siq e tradhetonte veten kur shihte apo preket pluhurin.
Tradhetohej nga ai sapo e thithte pak, tradhetonte veten duke thyer premtimin e saj, qe me pas asaj doze nuk do kishte te tjera.

Dhe keshtu ishte tradhetuar para 1 jave!
Keshtu trupi i saj e tradhetoi duke i dhene atij nje pjes te jetes se saj.
Duke i dhene atij edhe te vetmen gje qe i kishte mbetur.

Ajo iu dorzua atij!
Iu dorzua per her te par nje mashkulli!
Nje mashkulli qe arriti te nxirrte ne pah qenjen e saj te vertet, por edhe njohkosisht ia dhuroi veten nje mashkullit qe nuk ndjente per te.

Nuk e kontrrollonte dot veten dhe kjo ishte nje ndjenj e mos provuar me par.
Ishte nje ndjenj krejtsisht ndryshe.
Nje ndjenj qe kurr me par nuk e kishte provuar dhe deshmuar.

Por ende nuk e pranonte!
Ende nuk ishte e sigurt mbi at ndjenj qe e kishte pushtuar!

-Thjesht me kishte marr malli per pacienten time! Problem?- i tha ne vesh me ze te ulet edhe pse ne ate nat te qet ku nuk ishte askush aty nuk do e degjonte.
Natyrishte qe nuk ishte probelm per trupin dhe zemren e saj.
Por mendja saj e cmendur nuk e pranonte kete edhe pse e donte.

-Pse nuk me tregove?- prap e disata her qe sillej ftoht.

-Kur ishte hera e fundit qe te kam treguar?- edhe ai tashme kishte filluar te fliste sikurse ajo.

-Pas dites se par ne kete bar edhe nja dy her te tjera dhe thuajse mbush dy muaj qe nuk me tregon dhe pyet per te ardhur aty ku gjendem un.- dhe i dha nje gjysme buzeqeshje . Pas saj edhe nje buzeqeshje te madhe fallco duke i treguar se kishte ardhur koha e fallcifitetit.

Edhe ai sikurse ajo kishte fillaur te shtirej.
Kishte filluar te behej shum fallco me njerzit qe kishte filluar te rrethohej.

Tashme kishin filluar qe te silleshin ashtu siq pershtateshin.

Ajo sikur ai edhe ai sikur ajo.