Syte e tu jan droga ime

5

Tani sapo kishte hyr ne nje provim qe kishte ne shkoll. Ishte nje provim i leht sepse ishte edhe lenda e leht.

Por mendja e saj fluturoi nga aty duke kujtuar edhe nje her biseden me Z.Uill.
Kishte pranuar qe te ishte organziatorja dhe dekoruesja.
Por ishte shum e pasigurt.
Ndihej shum e pasigurt mbi kete dhe fajin duhet ta kishte 'ai'.
Sepse kur 'ai' ishte , ishte gjithqka. Kur 'ai' ishte , behej cdo gje.

Sapo mbaroi provimin , u drejtua per tek salla qe i kishte thene Z.Uill .
Eci ne kembe edhe pse ishte shum larg qe aty.
Duhej te ecte ne kembe sepse nuk kishte asgje tjeter pos tyre .
Para per Taxi nuk kishte , per te hipur ne bus  nuk e dinte sigurt se cila linj te qonte per atje keshtuqe me mir ishte qe te vzhdonte te ecte me kemeb te saja.

Pas 1or rrug , e gjeti ate sallen.
U fut duke mos kerkuar as edhe uj por duke iu drejtuar menjeher nje puntori qe t'i shpjegonte pak per punen.

Sapo filloi me shkruarje e diqkaj dhe me rregullimin e nje mbulese te tavolines u ndesh prap me syt e Sebastianit.
Ai po e shikonte nga nje cep i salles.

Kishte futur duart ne gjepat e pantollonave te shtrenjt dhe nuk po ia shqiste syt fare.

Po qfar ishte fiksur ai pas saj?
Skishin shum qe njiheshin e aq me pak qe kishin folur , ai as qe e njihet madje kete. Nuk besonte t'i dinte edhe emrin mir por ja qe ky ishte fiksur keq pas saj.

Duhej medoemos te kishte nje arsye per kete.
Por Isabella nuk ishte e till.
Ne fakt ishte bere e till.
Ishte bere e atill qe te mos pyeste dhe te mos fliste.
Ishte bere e atill per te mos i interesuar me gjerat.

Duke biseduar me njerin nga punotret per mendimin qe kishte dhe per ate se qfar ishte e nevojshme per ate sall para saj u sul nje dor me nje got uj.

Nje her pa doren me pas goten e me pas ktheu koken prapa per te par se kush ishte.

Ishte nje djalosh i ri. Mund te thoje edhe me i ri se Sebastian. Kishte nje hije sikurse te tijen por ja qe ishte me ndryshe.
Ishte me tip qesharak dhe me me pozivitet.
Ishte nje tip shum optimist dhe shum i dashuruar pas jetes.
Ishte nje njeri i bukur.
Kishte nje trup te formuar , floket sikurse te Sebastianit me ngjyr te art, por syt e tij ishin kafe.

Kur ktheu koken u ndesh me buzeqeshjen e tij qe me siguri duhej te ishte karakteristik e tija.

-Nuk ke pire fare uj kur erdhe. Je edhe e lodhur. Merre. Duhet te kujdesesh me par per veten sesa per te tjeret e aq me pak per nje objekt pa frym- ishte me te vertet nje njeri i mir. Kishte me te vertet pozitivitet. Ai i buzeqeshi edhe nje her duke i zgjatur goten e ujit.

Ajo e mori por nuk i dha as edhe nje gjysme buzqeshje.
Pa qe fetyra e tij prap nuk ndryshoi , por po ruante ate buzeqeshje, keshtuqe vazhdoi prap me karakter serioz.

-Faleminderit.- pastaj u kthye prap nga ai puntori qe i ndihmonte.

-Ska gje. Si te kam Majkell?- iu drejtua ai puntorit.

-Flm shum zotri Brajs. Per mrekulli. Sapo kam filluar me pun.- ia kthehu Majkelli. Ajo sdo e pyeste kurr se si quhej por ja qe e mesoi nga Mjakelli.
Mesoi dy emra.
Edhe ate te Majkellit qe nuk e dinte as qe do e dinte dhe ate te atij njeriut te sjellshem Brajs.

-Shum agresiiiive!- kete ia drejtoi Isabelles derisa eci drejt nje tavoline ku po cendoret edhe Sebastiani.

-Pse erdhe?- ia priti ter ironi Sebastiani Brajsonit.

-Po ty pse te intereson se? Nese sme do ketu mos me pyet fare- dhe mbushi nje got me uj per vete.

-BRAJS??? E diskutuam kete sa ishim atje. Pse erdhe prpa?? Te thash te mos vije. Pse nuk e degjove te pakten nje her ne jeten tende fjalen time. Do vija pas 1 jave. Pasi kjo dreq feste te mbaronte dhe pas vizites qe do i beja spitalit. Pse Brajs?-

-Sebastian kete e paskemi dikustuar nje her. Edhe ti e the vet. Keshtuqe me mos e hap. - dhe u drejtua per tek Majkelli dhe Isabella.

Sebastiani luajti koken ne menyr nervozismi.
Pse nuk e degjonet kurr ai Sebastianin.
Pse ai tregohej gjithmon jo bindes kur Sebastian tregohej shum serioz.
Pse ishte i till Brajsen dhe nuk ishte sikurse Sebastian??

Ne fakt ndihej falenderues qe Brajsen nuk ishte AI!
Ndihej shum me fat qe Brajsen nuk i kishte ngjar atij.

Me dashuri: B.M♥