Syte e tu jan droga ime

40

Po hanin ne nje nga restaurantet Harton!
Ishte njeri nga me te rinjet, qe kishin hapur tani!

-Seb?!-

-Isa?!-

E than njohkosisht te dy!

-Isa? Nuk po te jap leje per te folur, ngaqe duhet patjeter te jet ndonje tem qe pastaj nuk do mund ta hap un temen time! - fliste duke e par ne sy dhe me pas la edhe pirunin.- Epoo! Prap dua ta beje hapin i pari! Si gjithmom e di, ama kjo e jona, qe sdi si ta quaj me, pasiqe nuk esht as lidhje as miqesi as ndonje lidhje tjeter, si do behet? Kemi sjellje qe dy te dashur nuk i kan, kemi sjellje qe dy miq nuk mund ti ken, kemi sjellje edhe qe nje shef dhe nje puntore smund ti ken??! Si ta quajm ne kete gje ?Dua te theme, me duket sa ka ardhur koha ta marrim me serio kete pun dhe ose te fillojm seriozisht diqka te re ose t'i japim fund nje her e pergjithmon!!?- bashkoi duart e tij duke i mbeshtetur ne tavolin.

Isabella la gjithashtu thiken dhe pirunin e saj dhe u mbeshtet ne karrig duke shfryr paksa.

-Epoo ke te drejt! Edhe une te njejten tem do e hapja!- dhe drejtoi trupin per her te fundit, dhe nguli syt e saj ne te tij! - Duhet patjeter qe te hedhim nje hap! Dhe ne kemi dy rrug! Njera na qon drejt nje fillimi te ri pran njeri tjetrit kuse tjetra drejt nje fundi larg njeri tjetrit. Dhe mesa shoh ti e paske zgjedhur rrugen qe do beshe! Edhe un sot dua qe ta zgjedh! Sepse jam lodhur tashme! Jam lodhur duke luftuar me veten, me ty, maman, dhe ndergjejen time. Thjesht keto dit nuk jam aspak mir. Kur jam ne shtepi dhe sa her kujtoj ndonje gje qe ka te beje me ty fryma po me mirret. Kur te shoh, me duket sikur po ngulfatem! Me duket se po harroj tashme te marr frym! E di qe kjo qe sapo po them eshte diqka jo e besueshme si per ty ashtu edhe per mua. Eshte dhe ndoshta do jet gjithmon. Sepse keto qe po them sdo i thoshte as Isabella e vjeter dhe as kjo qe eshte tani. E di se e kam tepruar ne cdo gje, ama thjesht ajo e kaluara ime, qe e di shum mir se askujt nuk i duket aq e erret, ama un kam humb shum, dhe prandja edhe jam bere keshtu. Poor thjesht mendoj se nese e fshij at qe ka ndodhur ateher sdo mund te jetoj! Thjesht shpresoj qe te me falesh per sjelljen time, ngaqe rruga e cila do zgjedh do jet rruga qe ke zgjedhur ti dhe do e kesh te pamunder qe te me rrish afer pa me falur!- dhe i dha nje buzeqeshje te vogel por qe per Sebastianin ishte shum e madhe.

Pas saj ai vetem sa i shtrengoi doren dhe ter darken folen vetem per punen!

Nuk ishte nje dark zyrtare kjo, por megjithat nuk donin asnjeri nga te dy qe te flisnin diqka me shum, pasiqe kishin frik se do e djallosnin keq punen.

-Faleminderit! Mund te paguaja un, ose pergjysme! Une pijaten time kurse ti..- u ndal nga dora e tij qe preku doren e saj.

-Sikur te shkojm ne shtepin time! Meqense eshte heret ende, dua qeee... epo..-

-Seb?! Nga ti kam mesuar qe kur te flas me dike duhesh ta shikosh ne sy, per te qene me bindes dhe me i besueshem. Mos e ul koken! Ke te drejt! Kam lene gjem aty tek familja jote me duket! Kam ngatrruar cdo gje, ama faji nuk eshte vetem i imi! Thjesht ishe ti qe...-

-Isa... po e thua qe per t'i besuar nje njeriu duhet te shiheni ne sy. Ti at nat nuk me fole duke me par ne sy! Ate nat ndoshta per her te par dyshova mbi ty, dhe me kete mendje mendova se do me tregoje te verteten me kusht qe te mos martohesh. Prandaj, nuk quhet faj vetem i imi.-

--Ne rregull! Te ikim tani nese nuk eshte bere me von?!- dhe u ngrit ne kembe menjeher pas pohimit me kok nga Sebastian.

Dhe teksa vendosen te ecnin ne kemb deri tek shtepia e tij, ata mberthyen duart e tyre!

Sikur Isabella kishte rene brenda vertet!

Dukej nje fillim i ri, nje fillim ndryshe, nje fillim me hapa te par dhe jo te sigurt!

Dhe kjo i referohej vetem Isabelles.

Kurse Sebastian?

Ai kishte nisur dicka te re, apo thjesht tani kishte marr vrullin e hapave te pasigurt?

Dhe do kishte ne kete rrugen e tyre tani ndonje penges, ku Isa do rrezohej kurse Sebastian do ndalte vrullin?

Me dashuri:B.M♥