Syte e tu jan droga ime

3

Po pergadiste disa pije per t'i dorzuar kamarjerit qe po priste ne kembe per t'i marr  ato.

-Mendet kendej te lutem. Dhe jo nje zot e di. Ke 5 minuat qe nuk ke gjetur dot sheqerin. Aty e ke 'zonja pa fjal.'-

Ashtu e therriste ai dhe nja dy te tjere.
Ajo nuk fliste me asnje ne pun.
Jo ne pun. Ajo nuk fliste me asnje as edhe ne shkoll dhe kurs.
Ishte bere me pseudonimin "zonja pa fjal" , ndonje ne shkoll e therriste edhe " vajza pa emer".
Nuk fliste dhe nuk tregonte emrin. Por ne pun e dinin te gjith emrin e saj sepse i shkruante ne karficen qe gjendej ne krahrorin e  saj te majt.

I dha pijet dhe pastaj filloi me pastrimin e disa gotave.
Prap u fut ne mendime.
Prap dergoi mendjen diku tejeter.
Dhe per fatin e saj prap ishte i njejti vend. Prap e njejta gje.
Perse nuk mudej te largonte mendje nga ai dreq pluhuri.
Pse dreqi nuk i hiqej as shija dhe as aroma e tij.
Nuk i hiqej as nga menjda as edhe nga syt.

Mendonte sikur te kishte pak.
Mendote sa ndryshe do ndihej.
Me e qet dhe me mir.
Do ndihej shum shum me mir seq ishte.
Ndoshta edhe do i hapej paksa goja dhe do fliste.
Do shprehej me njerz dhe do behej prap ajo vajza e dikurshme , qe nuk i ndalej goja duke folur
Ndoshat prap ai pluhur do e kthente ne vajzen e dikurshem.
Ne ate me plot deshira , endrra dhe pasione.
Do e kthente ndoshat ne Isabellen qe ishte me shprit dhe me trup aty.
Do e kethente ndoshta ne Isabellen e gjall.
Por kjo ishte vetem nje ndoshta qe po e ndjekte keto vite.

U shketput nga uji dhe u drejtua per tek xhepi i palltos se sja te lekures.
Sapo kishte blere barerat e reja
Mori nje nga ato me shpresen qe keto mendime do i ndaleshin.
Me shpresen se edhe nje her do gabonte.
Me shpresen se nuk do kthehej edhe nje her ne ate qe ishte.
Ne ate vajzen qe kishte shkatrruar jeten e saj.

Ishte me te vertet e veshtir per tu shkeputur nga ai pluhur.
Por ajo e beri.
Po vuan ende por po duron per hir te personit te vetem qe i ka mbetur.
Po duron per hir te nenes se saj
Per hir te engjullit te saj.
Per hir te asaj qe po jetonte.

Me tu kthyer ne banak u ndesh me syt ngjyr gjelbert ne hyrje te restauranit.
Ishin te fokusur mbi ate.
Nuk u shkeputen as edhe kur ai po ecte.
Nuk u shkeputen as edhe kur ata sy u afruan tek banaku i saj.

-Pershendetje!- foli Sebastian . Si gjithmon ishte i pari.

Nuk i foli fare.
Pse vall sillej ne menyr te till.
Pse vall nuk i fliste dhe buzeqshte.
Ajo e kishte te ndaluar. Prandaj

-Me behet qejfi edhe mua. Dua nje lenge portokalli dhe nje kroasant te that ne tavolinen numer 5 - dhe u kthye per tu larguar.
Ups. Ai nderroi mendje me siguri.- Dhe ma sill ti ate. Askush pos teje.- e pastaj vazhdoi ne tavolinen e 5-te.
I beri gati ate qe kerkoi dhe me pas i dha njerit nga kamariereve femer qe tia dergonte.
E pa se si ajo po rridhte jarg per te. Keshtuqe i dha edhe mundesin qe ti afrohej atij.
Pa syt e tij qe desh u cmenden kur dikush tjeter ia dergoi porosin.
Pa se si edhe ajo kamarierja u nxeg shum  dhe i mori inat edhe Isabelles.

-Te kerkon ty "zonja pa fjal" . Te krekon ty dhe me tha se ty ta kishte kerkuar dhe jo mua. Le te jete e fundit kjo ISBELLA- ia tha plot nervozisem.

Prpa nuk i shkoi.
Prap refuzoi t'i bindej urdherit te tij.
E dinte mir qe ishte me i lart se ajo , kishte pozicion me te lart se ajo , por nuk do i bindej.
Ajo u bindje vete porosive qe merrte nga klient te dashur dhe te sjellshem.
Madje dy her nuk u kishte derguar porosi atyre qe ishin treguar te pasjellshem me te .
Me kete gje ishte treguar i arsyeshem edhe Z.Uill.
Mendonte se nuk duhej te silleshin askush nga klinetet ne menyr te pasjellshme me puntoret e tij.

Ndihej me fat qe kishte per shef nje te till.
Por a ndihej me fat per veten?
Jo !!
Kurr sdo ndihej.
Ajo jeten po e jetonte per nene e saj dhe per asgje tjeter.
Po e jetonte edhe me shpresne se nje dit do i kthehej mikut te vjeter 8 mujor.

Ja se per qfar jetonte ajo.
Per endrra dhe shpresa te shuara.
Jetonte me ate se dikur patjeter qe do ndodh.
Ndihej vetem per kete gje me fat.
Ndihej me fat se kishte shpres se do i bashkangjitej mikut te vjeter.

Me dashuri: B.M♥