Syte e tu jan droga ime

39

Tashme kishte 1 muaj qe menxi i kishte shpetuar Brajs dhe kishte blere pak nga ai 'sherimi" i trupit te saj.

Po punonte ende me Sebastianin dhe ne te njejten koh edhe benet nje pun te vogel private, ashtu si dikur.

Jeta e saj ishte mese ne rregull po ta shihje nga jasht dhe te mos e eksploroje.

Por brenda saj ajo ishte shum ndryshe.
I perkiste nje bote komplet ndryshe.

Jo! Ajo ishte e asaj bote, por mendimet e saja ishin te kunderta me te.

Mendimet e saj, nuk i perksinin jetes qe po jetonte.

Vuajtje, mall, zhgenjim, genjeshtra, shtirje dhe pakez dashuri!
Ndoshta shum ne fakt.

Sepse tashme teksa jo shum here e shihte Sebastinin, dhe kur e shihte ishte vazhdimisht me ndonje femer, i kishte pranuar vetes se saj se e donte.

Por jo ta donte si nje qenje njerzore!
Por si nje qenje qe i ndryshoi jeten e saj monotone.
Qe i ndryshoi mendimet dhe veprimet.
Qe arriti pas kaq vitesh te nxirrte ate Isabellen femij.

Dhe teksa ishte vazhdimisht vetem ne apartemtin e saj, kur blinte pluhurin, kur e hapte dhe kur e thithte, mendonte per te.
Per ate qe kishin kaluar bashk.

Mundohej te gjente arsye pse ai ishte i till.
Pse ishte ndryshe, pse e hipnotizoi, pse mendonte se ndjente me shum se ne fillim, pse mendonte se ishte me shum se nje dashuri njerzore, e shum shum pyetje qe silleshim rreth tij.

Tashme kishte filluar te mirrte edhe doza me te medha se ne fillim.

Tashme kur i kalonte vetem 1 minut nga orari i perditshem, nuk duronte me.

Ishte bere shum e padurueshme, dhe nese ndeshej me ndonje e sidomos me Brajs, bente sherrin duke i nxerr me faje te gjith.

Tashme ishte bere nje perdoruese e rregullt e droges.
Ishte bere nje varese e vertet.

Nese dikur perdorte nje dit po dhe nje ose dy dit jo, tani drogen e perdorte nje dit po dhe nje dit po.

Nuk kalonte as nje dit pa thithur ate.
Nuk kalonte as edhe nje nat pa helmuar trupin e saj.

Por ajo qe kishte kuptuar tashme ishte se derisa helmonte veten me pluhur, ajo tashme ishte helmuar edhe me diqka tjeter.
E kishte kuptuar se kishte dhene me shum seq duhet hapsir qe te fuste nje lloj te helmit ne trupin e saj.
Nje lloj te asaj qe nuk dilte me.
Ishte shum veshtir te nxirrej dhe prandaj askush nuk mundohej.

-Hyyyr!- u degjua zeri i perditshem serioz pas deres se bardh.

Me pak frik dhe teksa dora i dridhej, arriti te hapte deren dhe me miratimin e Sebastianit te linte disa dosje te holla dhe nje kafe ne tavolinen e drunjet te zez.

-Faleminderit!- dhe syt nuk i largonte nga disa fotografime qe mbante ne dor.
Dukej edhe mjaftueshem serioz dhe i shqetesuar.

-Ju befte mir!- dhe priste qe ai te ngriste syt per ta par.
Por jo!
Tashme ai me sa dukej e kishte lene ne dor te fatit, ose me sakt me doren e saj.

-Sebastian??!- dhe pa teksa syt e ti ironizuaes pershkruan trupin e saj e me pas u ndeshen me syt e smerald te saj. -Zotri? Me falni!- dhe u ndje paksa ne siklet nga menyra se si e shihte. -Do doja qe.... ose sipas mundesive, mundem qe sot te dal me heret?? Kam....-

-JO!- u nderpre nga zeri i tij serioz dhe i vendosur.- Sot nuk dua nje genjeshter tjeter Isabella! Pastaj ke gjith javen qe del me heret nga puna. Sot kam nje mbledhej dhe kam nevoj per ndihem tende. Keshtuqe nese deshiron te qendrosh ne pun nuk mund te dalesh.- dhe pasi e pa edhe per nja 7 sekonda uli syt dhe prap u fiksu pas atyre fotografive.

Ne djall vafshe Seb!

-Me rregull ateher! Ke ndonje urdher tjeter???- dhe pa pritur pergjigjjen perplasi deren nga prapa saj.

E urrente kur ai i dilte kunder.
Vetem Brajs arrinte ta nxirrte.
Ndoshta nuk e pyeste fare, por megjithat nuk e linte ne pun deri ne oren 8 apo 9 te darkes.

Lodhej dhe rraskapitej me nje orar te till.
Menxi cendronte ne kembe dhe pergjumesh thithte edhe at pluhurin.

Menjeher mbas mbledhjes deshiroi te ikte.
Madje sa me larg qe mundej.
Por si gjithmon Sebastiani e ndaloi duke e ftuar ne nje dark si kerkim falje qe nuk i kishte dhene leje per te dal me heret.

Kishte filluar te ndjente emocione.
Kishte filluar te ndjente te gjitha llojet e ndjenjave, teksa ai rrall her e ftonte per dark ose eshe per drek.
Por kur ai i fliste ajo thuajse binte ne tok.
Menxi mbahej.

Por nuk dorzohej, brenda pak sekondave e binde veten per te kunderten dhe luftonte kunder zemres dhe ndjenjave te saj.

Por sot edhe pse e lodhur e vdekur fare, nuk mundi dot zemren qe po rrihte si e cmendur per te cendruar me zemren e akullt te Sebastianit.

'Zemren e akullt'??
A ishte keshtu???

Nuk e besonte as vet ajo, por disi mundohej te binde veten.
Dhe ia arrinte.

Por zemren nuk po e binde dot.
Zemren e saj nuk po mund as ta kundershtoj.

Ku mbet Isabella e para nje muaji, e para nje viti??
Ku mbet Isabella e madhe e zez?

Mos po kthehej Isabella capkene?
Mos ndoshta ne sken, ne jet, po hynte Isabella femij?
Isabella me endrra dhe deshira te pafundme??

Me dashuri:B.M♥