Syte e tu jan droga ime

20

Kete jav ishte edhe me e ngarkuar me punen. E kishte ngarkuar vet Sebastian qellimisht dhe mendonte se po e bente per at  borxhin e mallkuar. Edhe dy dit edhe ndoshta me Isabella nuk do ishte kjo qe ishte tani.
Ndoshta do kthehej ne te dikurshmen, ne ate pa ndjenja dhe qe pertonte jo te fliste, por vetem te shikonte.
Keto dy jav ishte ngjallur pak me teper.
Kishte kaluar nje koh mjaft te mir dhe plot ndjenja, emocione dhe ishin dit te gjalla. Nuk ishin si ato ditet e dikurshme te saja pa ndjenja, pa emocione dhe dit te vdekura.

Keto dit kishte ndjere paksa veten te lumtur.
Nuk ishte e till, nuk do ishte ndoshta kurr, por ishte diqka ndryshe nga ajo perditshmeria e saj qe kishte tash e pak vite qe jetonte.

Takime te panumerta ne qyetete te tjera, pastaj organizime ne festa dhe darka e kishin bere te ndihej sikurse Isabella e dikurshme dhe te ndjente sadopak qe mund te kishte nje te ardhme.

Sot do te udhetonin per ne Londer ngaqe kishin nje takim shum te rendesishem me nje mjek te nje spitali te Londres qe kishte te bente me njerz te paralizuar, dhe ndihej me fat qe do mund te takohej me ate.

Nena e saj ende ishte ne gjendjen e meparshme, fliste nga pak dhe shum veshtir, dhe nese e shihje me siperfaqsisht ajo ishte ende ne nje gjendje te mjerueshme.
Por nese shikoje me brenda mamas se saj ateher do te shije se ajo ka ndryshuar shum.

Ka marr nje kurajo, ka nje shpres per te voglen e saj, dashuria per te ishte shtuar dhe ndihej tashme krenare qe vajza e saj kishte nje jete me te ndryshe.
Ndihej shum me mir dhe syt e saj shkelqenin kur Isabella vinte per vizit ne mbrembje dhe i tregonte per terejat e dites. Dhe me te vertet ato nuk ishin nje perditshmeri e Isabelles qe kishte vite duke ia treguar por ishte diqka e re dhe plot gjalleri.

Ndihej shum me fat qe vajza e saj kishte arritur te gjente veten ne nje rreth te till. Ishte me fat qe vajza e saj rrethohej nga njerz te till, dhe sidomos me familjen Harton.
Tashme edhe buzeqeshte sa her qe Isabella ishte aty me te.
Shpresonte qe edhe ajo drita e vogel ne syt e vajzes se saj te rritej dhe te mos shuhej kurr.

Sapo hyri Isabella ajo vuri nje buzeqeshje te sinqert dhe syt e saj moren nje ngjyr te hapur.

-Mama? Si te kam sot?- u perkul dhe e puthi ne ballin e saj qe tashme kishte filluar te rrudhosej edhe me shum. Ishte prap e bukur edhe me ato rrudhat e saj.

-M...Mii..ir- e tha paksa me veshtersi, mirpo per Isabellne nuk kishte rendesi kjo. Shihet qart se ajo ishte tej mase e lumtur. Fetyra e saj e tregonte kete gje.

-Mos u lodh mama. Sot kam ardhur per te treguar diqka ne lidhje me punen dhe ka te beje edhe me ty kjo gje. Sot jam me te vertet shum mir une. Me lajmin qe mora sot jam me te vertet me mir se ditet e tjera.- i ofroi pak uj dhe e ndihmoi te pinte.

-Mama? Sonte nga ora 9 e mbrembjes me duhet te iki per ne Londer. Dhee…- u ndal nga shuarja e syve te saj. U ndal kur pa qe ajo u zhgenjye nga kjo -Mama me shiko pak ne sy. Me pelqen qe kur te flas me dike te me shoh ne sy.-e tha shum serio kete ngaqe keto dy jav ishte mesuar me Sebastianin dhe ishte bere thuajse sikurse ai. -Vetem dy dit do jem aty. Kemi nje takim me nje mjek nga nje spital i Londers. Eshte fizioterapeut. Ka te beje per shendetin tende e dashur. Un per ty do largohem per her te par nga ky vend. Dhe ti e di mjaft perse? Sepse perveq teje nuk kam askende ne kete bote dhe ti je e vetmja arsye perse un po vazhdoj te jetoj. Mos me detyro te ta perseris me mijra her. E di qe ke frik per kete, ama mos u shqetso. Un jam mesuar me keto gjera tashme mama. Edhe per mua eshte hera e par; me duhet te mos te te shoh per 2 dyt dhe te udhetoj me avion, por mama meqense eshte per ty un do e beje.- ajo me te vertet qe do e bente. Nese per maman e saj do duhej te vdiste dhe te dhuronte ndonje organ te saj do e bente. Ajo vetem per ate po mbijetonte dhe vetem per ate po vazhdonte para. Nese do ishte per veten e saj ateher ajo do vazhdonte te futej ne borxhe duke blere drogen e saj dhe duke u mbytur ngadal me te dhe ne nje pellg zhgenjimi.

-Jeni e sigurt zonj. Ajo eshte me mua. Nuk i ndodh asgje. Me besoni.- u degjua zeri i Sebastianit i cili po hynte ne dhome. Kishte degjuar paksa biseden e tyre keshtuqe u fut pa trokitur fare.

Kur tha keto fjal verejti qe nje buzeqeshje instikte iu formua ne dy fetyrat e te dyjave. U ndje mir qe ato i treguan me vepra se kishin besim ne te.

-Bi...bi-ir?- ai u afrua afer saj. E puthi me kujdes ne ball. Ajo ishte pacientja e tij dhe aq me pak edhe nena e puntores se tij. Kujdesej mjaft mir per te.
E donte sikurse te ishte nena e vet.
A thua ne te ardhmen do e donte keshtu si tani?

-Zonje?Ju betohem qe nuk i ndodh asgje. Dhe siq tha edhe kjo un i propozova Isabelles qe te vij me mua sepse e dija qe do donte te dinte me shum ne lidhje me semundjen tuaj dhe sherimin. Keshtuqe mos u beni merak, ajo do jet mir dhe gjithmon ne mbrojtjen time. Nuk do e le vetem as perreth 1minut dhe jo me teper. Mos u shqetesoni ju lutem. Eshte keq per ju dhe shendetin tuaj.- i dha nje buzeqeshje teksa i ledhatonte floket dhe me pas nguli syt ne te smerladen e Isabelles. I dha edhe asaj nje buzeqeshje me pas shikoi oren. -Isabella? Ne 9 kemi fluturimin, ke vetem edhe gjysme ore koh qe te pergaditesh.- me pas shikoi edhe nje her maman e saj. -Mirupafshin zonje. Dhe mos u shqetesoni , me besoni mua.- e puthi edhe nje her ne ball e me pas doli nga dhoma duke i len qe edhe Isabella me maman e saj te pershendeteshin.

-Te dua pafund mama- e puthi ne ball dhe me pas doli nga dhoma.

Sot do nisej ne nje udhtim.
Sot do provonte dicka ndryshe nga vendi i saj.
Sot jo vetem trupi i saj do nisej ne nje udhetim.
Bashk me te edhe shpirti edhe jeta e saj do udhetonin per nje koh.

Flm per 2k e ca!!!👑🎉🎉🎉

Me dashuri: B.M♥