Syte e tu jan droga ime

21

Sapo kishin zbritur nga avioni dhe po prisnin qe te merrnin bagazhet e tyre.

Sot ne kete vend, ne kete koh Isabella do provonte diqka ndryshe. Nuk e kishte menduar kurr kete gje dhe prandaj tani teksa e shikonte Sebastianin pak me tutje te bisedonte me nje puntor te tyrin e verejti. 

Nuk e domte ta pranonte kete per te cilen po mendonte tani, sepse nese duhej ta pranonte do e kishte te pamunder te kontrrollonte me pas veten.
U ndje shum e shqetsuar per kete.
U mundua te largonte syt nga ai por parap shikonte ku shikonte ndalej tek ai dhe syt e tij te smerald te shendrisnin. 

Teksa u fut ne mendime dhe syt i kishte te ngulur nga ai, nuk e kishte verjetur qe ai po e therriste.

-Isabella?- ndjeu doren e tij ne krahun e saj te majt.

-Po? Me fal? Urdhero?? - mori nje buzeqeshje te that nga ai. E kuptoi qe dicka nuk shkonte.

-Eja me ndiq?- dhe ndeju qe dora e tij u largua nga krahu i saj duke ikur ne nje drejtim te airoportit dhe jo nga dalja.

-Ku zotri Sebastian? Sikur nuk mabruam ne?- u ndje paksa e shqetesuar nga kjo gje.
Ose kjo nuk e dinte mir se aty ishte dalja ose duhej te kishte ndodhur ndonje gje.

-Na kan gjetur dicka ne bagazhet tona. Shpresoj te mos kesh futur ndonje gje te palejueshme ne to. Te kam paralajmruar. - mori nje shikim shum serioz nga ai.

Fetyra e saj u zverdhe e tera. U be thuajse si nje limon. Po te mos ishte per Sebastianin qe u afrua ta mbante ajo do binte ne tok.

Si dreqin?!
Shpresonte te mos kishin gjetur asgje sepse do mbaronte.
E kishte fshehur mjaft mir dhe nuk e mendonte se mund ta kishin gjetur nje gje te till.
Nuk donte ta besonte ne fakt.

Po ta kishin gjetur do ishte me mir te vriste veten. Sdo mund te perballonte shikimet percmuese te Sebastianit, zhgenjimet e mamas se saj dhe aq me pak te futej ne burgun apo spitalet e Londres.

-Pak uj te lutem?- i kerkoi kur u ul diku aty. Mori ujin me doren qe i dridhej dhe e piu ngadal. Ishte me te vertet nje situat per te pasur frik.

-Isabella? Nuk ke futur apo?- e pa shum me nerva dhe i shqetesuar.

Ajo luajti koken ne menyr mohimi.

-Jo. Me the te mos fus asgje nuk kam futur. Por jam bere keq nga airpolani. Eshte hera e par ti e di. Pastaj kur me the se kan gjetur ndonje gje u shqetsova. Nuk jam perballur me te tilla raste ne jeten e perditshme.-

-Eja- e ndihmoi te ngrihej ngadal. -Nuk ka gje. Un nuk ka futur asgje dhe nese as ti nuk ke asgje eshte ne rregull. Ama natyrisht mund te jete edhe ndonje gje tjeter. Mos u beje merak. Mos u shqetso teper sepse me pas me duhet te jap llogari mamas tede.- i dha nje buzeqeshje te that sikur donte t'i ipte kurajo.

Ajo ishte perfundimisht e cmendur.
Edhe e kishte paralajmruar edhe e kishte futur at pluhur ne canten e saj?
Ajo e dinte se sa rrezik ishte edhe e provoi?

Perfundimishte ajo duhej te ishte ose e vdekur tani ose ne ndonje cender rehabilitimi.
Nuk mund te thoje ose te vije ne ndonje perfundim tjeter ne lidhje me te.

Me frik kishte hyr ne nje zyr te airoportit te madh te Londres , por kishte dal me nje shendritje ne fetyr.

Ata nuk kishin gjetur asgje ne qanten e saj. Kishte pasur nje gabim ne lidhje me qanten e Sebastinit dhe prandaj edhe i kishin thirrur 

U ndje nje vajz me fat.
U ndje me te vertet shum me fat dhe e kujtoi se zoti nuk e kishte harruar asnjeher.
Ndoshta pak von por ne nje situat me te vertet shum te rendesishme.

Po hanin mengjesin ne nje kafene te vogel te Londres. Ishin te ulur vetem ata te dy dhe Sebastiani po fliste ne lidhje me punen qe do benin keto keto dy dit dhe qe sot ne dark do kishin nje mbledhje me mjekun per te cilin kishin ardhur. 

Temen e  punes e ndryshoi vet Sebastiani i cil posa studioi syt e saj teksa pinte kafe filloi ta pyeste se si i ishte dukur dhoma, si iu duk sot qyteti teksa erdhen ne kete kafene, dhe shum gjera te tjera me kete ambient ndryshe.

Per her te pare e pa se si ishte Isabella e dikurshem.
Gjithmon kishte dashur te njihte Isabellen qe kishte qen dukur para se te hynte ne kete erresiren per te cilen i fliste thuajse cdo her.
Ajo u ndje shum e lir me te kete mengjes.
Fliste me te sikur te kishte vite qe e njihte dhe harroi fare qe ajo nuk ishte me e till.
Harroi qe ajo ishte me e mbajtur dhe me pak llafatore.
Por kete dit ajo asnjeher nuk u ndal.
U ndje shum e lumtur sot.
Fliste dhe bente veprime qe kurr ne jeten e tij Sebastian nuk i kishte par nga ana e saj.

Vazhdimisht kishte buzeqeshur, vazhdimisht kishte folur kishte bere fotografi te panumerta, ishte ndalur ne vende me lojra te ndryshme qe zhvilloni ne rrug dhe me pas diqka qe nuk e kishte pritur Sebastiani, ajo i kishte kerkuar qe te iknin te parku i lojrave qe gjendej ne Londer. 

Edhe aty per mrekulli kaluan.
Sebastiani me nuk u fokusua ne pyetje se si ishte e mundur qe per nje dit kaq te paket Isabella te ndyshonte. Nuk u fokusua me ne pyetje se sa ndryshe dukej dhe sa më me energji dukej e till.
Dhe sa e bukur dukej ajo.

Dhe per her te par , ndoshta e mendoi kete.
Sa e bukur dukej ne nje gjendje te till ajo.
Se si syt e saj kishin marr nje shkelqim dhe nje lumturi. Dhe per her te par mendoi se ndoshta ai mund te ishte lumturia e saj.
Mendoi se ai mund ta kishte dhe ta bente vazhdimisht te lumtur pran tij. Dhe me te vertet mendoi se po te ishte e tija ai do ishte njeriu me me fat ne bot dhe ajo so ishte vajza me buzeqeshjen dhe syt me te bukur.
Ajo do kishte ndoshta shkelqimin me te madhe ne bot ne syte e saj te bukur dhe hipnotizues.

Shpresoj ta pelqeni, si dhe mos harroni te votoni, komentoni dhe te shperndani kete tek miqt tuaj!

Dhe shum faleminderit per cdo vot, koment dhe shikim!!

Me dashuri: B.M♥