Syte e tu jan droga ime

43

Ajo zilja e telefonin e cila nuk ndalej me shum se 30 minuta, prishi gjumin e te dyve.

Gjumin e vertet pas kaq kohesh qe i kishte kapluar pran njeri tjetrit,

AJo zile prishi nje perqafim.

Dhe jo vetem kaq, ajo zile prishi nje dit te ter, dhe me shum se kaq prishi edhe nje jet.

Duket sikur ajo zilja shurdhuese ne at gjum te thell theu nje zemer qe kishte koh qe priste me frik.

Duket sikur ajo zile shkatrroi cdo gje, per te mos rregulluar agje. 

-Alo?!- kishte qene zeri i pergjumesh i Sebastianit i cili hapi telefonaten nga nena e tij Vera.

-Te kam thirr dhjetra her! Ku je? Vetem mos me thuaj qe je afer asaj vajze? Mos me thuaj qe je ne krahet e asaj te pacipte! Vetem kete mos ma thuaj? Sikur te ka thene qe ne fillim qe t'i rrije larg asaj Sebastin. Sikur te kam thene qe te..- degjohej zeri nervoz i Veres ne anen tjeter te telefonit.

Sebastiani pa ne sy edhe Isabellen dhe me pas u ngrit me kujdes nga shtrati duke u drejtuar per ne kuzhin.

-Uoo, uoo! Me me kujdes mbreteresh? Cfar ka qe flet gjera koti qysh ne 8 te mengjesit? Mos ke pir ndonje gje..- dhe zeri i tij humbi nga pergjigja e saj.

-Ajo drogohet! Isabella Cornell drogohet. Ajo mirret me pun te pista gjithashtu! Te thash cendro larg, te thash zhduke nga jeta. Sebastian edhe nese...-

-Prit pak, mos je zgjuar gje nga gjumi gabimisht dhe ke par ndonje enderr? Ciao, flasim kur te jesh ne rregull dhe,...-

-Prit mos e fik! Pyete edhe ate. Pyete ate te pacip per kete pun dhe me pas telefono edhe Brajsen. Edhe ai e di kete gje. Te betohem se ajo vajz drogohet dhe me perpara eshte marr me pun te pista. Ka punuar ne nje lokal na...- dhe me nuk u degjua zeri i saj.

Sebastiani kishte mbyllur telefonin dhe ishte ulur ne nje karrige afer.

Filloi te mendonte qe nga fillimi cdo gje! Se pari qeshtjen e airoportit, kur ajo ishte zbehur komplet kur kishte degjuar se kishin gjetur diqka, me pas zhdukjet e herpashershme kur qendronte me te, me pas at moskokcarjen e saj per gjerat qe do digjte boten, pastaj u kujtua se ajo vinte shpesh me sy te kuq e kur e pyeste thoshte se e kishte nga lodhja dhe pagjumesia. Dhe ne fund? Ne fund u kujtua qe ne analizat qe kishte bere ne spital kur ajo kishte bere aksident kishin dalur se ajo kishte pir diqka me shum se alkooli.

E kishte kapur koken me duar!

Nuk po mund te besonte! Nuk po mund ta pranonte me sakt!

Ai per nje dreq e kishte pyetur! E kishte pyetur dhe ajo  e kishte mohuar kete gje!

Ngriti koken dhe pa teksa ajo cendronte aty vetem me kemishen e tij.

Syt tashme sikurse atij edhe asaj i ishin skuqur nga lotet qe iu ishin formuar.

-Te pata pyetur?- e tha me nje ironi dhe nje zhgenjim te madh duke lene qe edhe lotet te ridhinin.

Ajo e pa ne sy e me pas rrotulloi syt qe te mund te mbante edhe pak lotet.

-Me the qe nuk ke pir kurr dorg! E mohove! Genjeve?-  pyeti teksa ngrihej ne kembe dhe afrohej afer saj. -Genjeve?- e pyeti edhe nje her

Ajo nuk mbajti dot lotet. E ndjeu se diqka brenda saj ishte thyer. Ishte thyer per te mos u bere kurr ashtu siq kishte qene.

-Sebastian...!-

-Genjeveee?- i bertit ne fetyr

-Seba...- pa qe tashme nuk kishte aspak asnje lloj ndjenje ne syt e tij perveq urrjetje dhe qe ne sekondin tjeter do mund ta pesonte. -Seb...- filloi te deneste - Po! Te genjeva, por...-

-Me genjeve? Si e bere kete? Do te thot si te besova un? Per cdo gje?- dhe as qe po mundohje te mbate as ai lotet. Por thjesht syt e tij tashme ishin mbushur me urrejtje dhe po te mos ishte ajo vajza perball tij Isbella qemoti do ishte e vdekur.

-Jo! JO!- po e thoshte mes te denesave. -Te betohem nuk ka qene asgje tjeter genjeshter!- dhe kapi krahun e tij. Por nuk u mbajt per shum gjat. Ra ne tok ngaqe ai e largoi me forc nga vetja.

-Asgje tjeter? Perse, pak eshte kjo? - dhe e pa teksa ajo as qe mundohej te filste. -Do duhej te te kisha lene ne duart e Felos qe ate dit! Dhe mbaj mend, nuk besoj te kesh ndonje arsye te fort per kete qe ke filluar, por me vje shum keq nga vetja qe te shpetova ate dit. Babai yt paska vdelkur shkaku yt. Dhe as nena jote dhe as babi yt dhe as ai vellau qe me siguri qe edhe ajo eshte genjeshter nuk te paskan merituar. Ti je njera nga femrat me idiote, me te poshtra dhe me pa ndershmeri qe kam par! Ti je ai lloj i femrave qe urrej me se shumti ne kete jete! Ti ajo per te cilen ndjej neveri, ti je ajo per te cilen kam frik te rri, ti je ajo per te cilen....- shfryu pak duke ferkuar me dor fetyren.- Nuk ja vlen me te vertet! Ti ta shpif!- duke e par edhe nje her gjendjen e saj, iku duke mos kthyer koken pas dhe duke bere nje zhurem me goditjen e fort te deres.

Kurse ate! Ate e le aty. Ne ate gjendjen e saj mjerane, qe nuk ishte hera e par. 

Per te natyrisht qe nuk ishte hera e par qe ishte ne nje gjendje te till, e shtrir ne dysheme, duke qar dhe duke mos vrar mendjen per veten. Por ama ishte hera e par qe ajo gjendje e nje gjendje te till emocionale. Ishte hera e par qe mendonte se i lenduari ne kete pjes nuk ishte ajo , per ishte ai. 

Ishte hera e par qe mendonte se ajo e meritonte me te vertet nje zhgenjim, mallkim dhe fyerje te panumerta nga dikush! Ishte hera e par qe nuk fajsonte fatin, boten apo jeten, por fajsonte veten qe kishte arritur ketu. Ne kete pik!

A ishte me te vertet Isabella nje vajz qe ta shpifte kur atij i kishte dhene nje jet ndryshe nga e tija?

A ishte ajo vajza qe duhej te ndije frik kur atij i kishte dhene guxim ne cdo gje?

A ishte ajo vajza pa nder, kur atij i kishte dhuruar pafajsin e saj?

Ne fakt kush mund te ishte Isabella?

Kush mund te ishte kjo vajz qe kishte perjetuar shum zhgenjime, dhe ne fund i ishte dorzuar fatit?

Kush ishte?

Cfar mendoni rreth kesaj qe ndodhi?
Dhe cfar mendoni se do ndodh?
Do e lere Sebastini Isen apo do e mbeshtes??

Kerkoj vertet nje mendim tuajin

Me dashuri:B.M♥