Broken Heartstrings ( On Going Story - Book 2 )

♥ Heartstrings 32 - Bliss (Part 1) ♥

***  ♥| Heartstring 32 - Bliss ( Part 1 ) |♥ ***

:::: Bliss - complete happiness ::::

*******

MALAYO ang aking iniisip habang nasa loob ng sasakyan ni Silver. Hindi ko alam kung paano ko siya pakikisamahan matapos ang nangyari kanina. Tila ba ay may nagrarally sa utak ko sa dami ng bumabagabag sa akin ngayon. Bigla-bigla nalang nagpe-play sa isip ko yung ginawa niya. Nagpaulit-ulit ito sa utak ko na parang sirang plaka! Nakakaloka tuloy!

Pagkatapos na pagkatapos nung pagnakaw niya ng halik sa akin ay nakatunganga na ako. It seemed like I turned out into a robot that couldn't show any glimpse of emotion.

I was emotionless, para bang hinigop ang lahat ng emosyon sa katawan ko.

I immediately shook my head just to rid that thought. Nanlumo ako habang nakatingin sa labas ng sasakyan. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin mawala-wala sa isip yung paghalik niya. For Pete's sake! My thoughts were all tangled! Parang masisiraan ako ng bait lalo na't nasa tabi ko lang siya ngayon!

Tsaka sobrang nakakahiya yung ginawa ko! I blurted a lot of words which is not supposed to be said! Embarrassment is now slowly swallowing me!

"Naomi? Are you okay? Silence is deafening me." lumingon ako kay Silver nang bigla itong nagsalita out of the blue.

Nakatingin pa rin ito sa daan habang hawak-hawak ang manibela ng sasakyan.

I am planning to answer him but what the heck!? I can't find anything to say! Walang mailabas na salita ang bibig ko. T-teka ...

PAANO BA MAGSALITA!?

"Okay ka lang ba?" tanong uli nito ngunit nakapako lang ang paningin ko sa kanya. My brain isn't working. Ayaw magkasundo ng dila at utak ko! Speak, Naomi! Try to speak or else he won't refrain from asking you why.

"A-ano, h-hangin! Kailangan ko ng hangin!" Uneasiness totally swallowed my whole system. Tila ba ay nauubosan ako ng hininga dito sa loob ng kotse niya. My hands were trembling as I tried to open the car's window beside me.

Waaaaa!! Di ko mabuksan! My brain is now begging for oxygen and good ventilation!

"Let me do it, mukhang sisirain mo ata yan." rinig kong wika ni Silver at pinara ang kotse sa tabi ng daan. Ikinabigla ko ang paghilig ng katawan nito sa akin kaya dahil dun ay mas lalong nagwala ang sistema ko. Kahit ubod siya ng bango ay nagagawa parin nitong sakalin ako kaya nawala na ang maayos kong paghinga.

Mas lalo kong isiniksik ang katawan ko sa pintuan ng kotse just to avoid having a contact to his body. Tiningnan ko lang ang bintana ng kotse na unti-unting bumubukas. Naramdaman ko na ang malamig na hangin mula sa labas kaya unti-unti nang gumagaan ang pagsikip ng dibdib ko. Nang bumalik na si Silver sa upuan niya ay taranta kong nilabas ang ulo ko pagkatapos ay huminga ng malalim na tila ba ay kagagaling ko lang mula sa pagkalunod!

"Gusto mo lumabas na muna tayo? I think you need some fresh air." ani Silver. Umayos na ako ng upo sa upuan ng sasakyan pagkatapos ay tumingin sa kanya pero langya lang! I can't even look him on his eyes! The moment na tumitingin ako sa mga mata niya ay bumabalik sa memorya ko yung eksenang nangyari kanina. Seriously? I think my soul transferred into another body without my permission. Hindi ko ata katawan ang katawang ito! Hindi sila nagkakasundo ng utak ko!

Imbes na sa mata niya ako tumingin ay itinuon ko ang paningin ko sa noo niya. Phew! I think this is fine. This is much better than looking him directly on his eyes.

"N-no, okay na ako. Sige tara na." aya ko rito bago nilipat ang paningin sa labas. Nagtaka ako kung bakit nakarinig ako ng pagkabukas ng pinto ng kotse at nalaman ko nalang na lumabas pala si Silver. Tumungo ito sa pintuan na sinasandalan ko kaya umalis ako sa pagkakasandal rito. He opened the door and offer his hand to me. Kahit naiilang pa rin ako ay ayaw ko namang maging bastos sa kanya kaya humawak ako sa kamay niya. Inalayan niya akong makalabas ng kotse pagkatapos ay sinara niya yung pinto.