Karaca ve Barış (Tutku ve Tehlike Serisi-2)

İyi Değilim

Güzel bir bölüm oldu, Barış ve Karaca bir miktar eski meselelerden konuştu. Bunları artık daha sık göreceğiz. OYlarınızı beklerim, DİĞER YB PERŞEMBE gelecek. Keyifli okumalar. :)

***********

"Bana bir şeyler anlatma vaktin gelmedi mi?"

Başını kaldırıp arkadaşına baktı Karaca. Sezen gözlerini dikmiş ona bakıyordu. Bir müddettir Baran'la sık sık bir araya geldiği için arkadaşını ihmal ettiğini biliyordu. Bir seneye yakın bir arkadaşlıkları olmuştu. İyi anlaşıyorlar, yedikleri içtikleri pek ayrı gitmiyorken bu sıralar birbirlerinden uzak kalmaları ve konuşmamaları Sezen'ın canını sıkmıştı anlaşılan. Haklıydı, onu biraz ihmal etmişti. İçtiği kahvesini bırakıp ona gülümsedi.

"Ne istersen sor, anlatacağım."

"Baran'la niye bu kadar sık görüşüyorsun?"

Bunu doğrudan sormasını beklemiyordu. Ama içeriğine çok girmeden cevaplayacaktı. "Benden bir konuda yardım istedi. Yardımcı oluyorum."

"Dava gibi mi?"

"Sayılır. Aslında dava açmalı mıyız onu halletmemiz gerekiyor önce. Sonrasında süreci belirleyeceğiz."

"Peki bu problemi için, avukat olarak seni seçmeye tam olarak ne zaman karar vermiş, sarhoş olduğu gece mi?"

Sezen zeki bir kızdı ve aklına yatmayan her şeyi sorgulardı. Karaca onu hiçbir zaman hafife almak gibi bir hata yapmamıştı şimdi de yapmayacaktı. Gülümsedi.

"Sanırım öyle. Baran ona yapılanı unutmayacak türde bir insan. Bana yaptıklarım için teşekkür ederken bir konuda daha yardımımı istedi. Yardım edebileceğim bir şeye benzediği için kabul ettim. "

"Barış bu işin neresinde meseleye dahil oldu?"

Şu adam.. Karaca onun adını duymasıyla bedeni tepki verdi. Adamın adını anmasıyla bile irkiliyordu. Aklı dün gece olanlara gittiği sırada onları derhal zihninin derinliklerine gönderdi. 

"Aslında dahil falan değildi. Baran'ın evine gittiğimde bir gece o da geldi orada karşılaştık."

"Vurulduğu gece."

"Vurulduğu gece." diye onayladı onu genç kız. O gece olanlar gözünün önünden gitmiyordu. Ne çok endişelenmişti. Barış'ın bu tarz yaralanmalara alışkın olduğunu belli eden rahat tavrı ve konuşmaları onu belki bir miktar yatıştırmıştı ama hastaneye götürdüklerinde onu öyle görmek korkusunu yeniden gün yüzüne çıkarmıştı. 

"Bir de o var. Vurulduğunu anlattıktan sonra pek bir şey söylemedin. Karaca o gece sende ölümden döndün. Hedef o olsa da yanında sen vardın, ya sana bir şey olsaydı? Sakın bana beni korudu deme çünkü yeteri kadar korusa senden uzak durur. Amacı ne çözemiyorum, seni güya istemiyor ama sürekli karşı karşıyasınız. Sadistçe kendine acı mı çektirmekten mi hoşlanıyor."

"Beni gördüğü zaman acı çektiğini hiç sanmıyorum. Daha çok bana katlanamıyor gibi duruyor. Sürekli laf sokmaya çalışması da cabası." 

"Mesele bu değil. Çeksin ya da çekmesin. Senin etrafında dolanması iyi değil. Baran yüzünden karşılaşıyorsunuz evet ama bu daha nereye kadar devam edecek? "

"Nasıl nereye kadar devam edecek, Sezen ben Baran'la iş yapıyorum. Barış beni ilgilendirmiyor."

"İlgilendiriyor. İlgilendirmese o gece hastane de onunla kalmazdın."

Sustu. Ne diyebilirdi ki? O gece orada kalması hataydı. Haberi yoktu Barış'ın ama yine de bir hataydı. 

"Onu en son ne zaman gördün?"