(FİNAL YAPILDI)Hiçbir aşk bu kadar zor olmamış hiç kimse aşkı bu kadar çok istememişti.
Aşktan dili yanmış bir kadın.. Aşktan intikamı uğruna vazgeçmiş bir adam.. Yaralarını sarmalarına engel olan ve geçmişten gelen büyük intikam..
Bir yanda masum...
Şahane bir bölüm getirdim arkadaşlar. Umarım seversiniz.
OYLARINIZI bekliyorum. :)
Diğer YENİ BÖLÜM 13 TEMMUZ CUMA gelecek. Çünkü 22-28-29 Temmuzda KPSS'ye gireceğim. Lütfen bana başarı dileyin, sizleri seviyorum. Keyifli okumalar.:)
*-*-*-*-*
Odanın kapısında durmuş yatakta uzanmakta olan genç kızı izliyordu Barış. Henüz şimdi uyanmış ve beyaz çamaşırlarıyla uzanıyordu. İfadesi belki biraz utangaç belki de biraz yorgundu. Ona gülümsemeden edemedi. Aslında buraya gelene kadar endişeliydi. Dün gece ki kararlılığından emindi ancak bu sabah pişmanlık yaşama ihtimali aklını kemirmiş durmuş, sabaha karşı bir kere daha seviştikten sonra bu ihtimal azalsa da içinde kalmıştı. Açıkçası keyif aldığını biliyordu ama sanki o zaman daha bir aklı başında gibiydi. Yine de o gerginliği genç kızın gülümsemesiyle bir an da gidivermişti işte.
Karaca da aynı şeyi düşünüyordu. Dün gece olanları kendi istemiş ve Barış da ona hayır diyememişti ama bu sabah başına bir iş aldığını düşünmesini istemiyordu. Ancak gülen yüzüne bakılırsa o böyle düşünmüyordu. İstemsizce güldü. Hatta gülerken bir miktar utanıp elleriyle dudaklarını kapadı. Arsız bir kız gibi davranmak istemiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Günaydın."
"Acıktın mı?"
"Biraz. Saat kaç? " derken yüz üstü döndü Karaca. Çenesini yastığa koyup biraz başını eğerek kapının girişindeki adama baktı. Ne şahane bir şeydi ama! Bir de o kalçasını kapıya yaslayıp ona çapkın çapkın bakmıyor muydu, aklını alıyordu!
"On oldu."
"Sen ne zamandan beridir ayaktasın?"
"Yedi buçukta uyandım."
Karaca gözlerini devirdi. Tatlı bir kedi gibi mırıldanarak "Of! Çok uyumuşum, neden beni de uyandırmadın?" diye konuştu.
"Uyurken çok mutluydun, uyandırmak istemedim."
"Hmm.. E o zaman kalkayım da kahvaltıyı beraber hazırlayalım."
"Ben hazırladım."
"Keşke kaldırsaydın birlikte hazırlardık, bir de beni beklemişsindir şimdi sen. Çok acıktın mı?"
Barış ona doğru adımladı ufak bir tebessümle. Üzerinde gri bir tişört vardı. Saçlarını taramış, sakallarını düzeltmişti. Uyandığından beri sabah ritüelini tamamlamış olmalıydı. Onunda burada poposunda pireler uçuşmuştu işte.
"Hayır. Ben tüm açlığımı sen de karşıladım."
Yanına oturup elini uzatarak yatakta doğrulmasına yardımcı oldu. Şimdi genç kız da onla birlikte oturur hale gelmişti.
