Karaca ve Barış (Tutku ve Tehlike Serisi-2)

Geri Geleceğim

Canlarım Merhaba, bugün size güzel, tatlı ve biraz da hüzünlü bir bölüm getirdim. Artık hikayemizde bir dönüm noktasına ihtiyacımız vardı. O da bu bölüm oldu. Umarım beğenirsiniz, OYLARINIZI eksik etmeyin olur mu? :) 

Çalan şarkı ise tam bu bölümlük.Bence dinleyin. 

Diğer YB 15 KASIM PERŞEMBE gelecek.:) Keyifli okumalar.

*-*-*-*-*

Karaca, gerçekten bu geceyi bu kadar zor atlatacaklarını beklemiyordu. Zor olacağını biliyordu ama bu fazlaydı. Şimdi de bahçelerinde karşılıklı kahve içerken abisinin sessizliğine şaşırıyordu. Az önce babasıyla bir konuşma yaptıklarından emindi. Yüzü sirke satıyordu. Anlaşılan hiç hoş bir konuşma yapılmamıştı. İşin tuhafı babasının da biraz morali bozuktu doğrusu. Üzüldü. Durumun bu kadar zorlaşmasını da bu hale gelmesini de hiç istememişti. 

"Sorun ne?"

"Bir şey yok." dedi Barış'a gülümseyerek. O pek öyle olduğunu düşünmese de üstelemeyecekti. Ne olursa olsun bu akşam bir şekilde buradalardı. Barış'la olduğunu ailesine kabul ettirmenin en önemli adımını atmıştı. Sadece bunun için bile mutlu olmalıydı. 

Bir müddet kısa sohbetler eşliğinde kahvelerini içtikten sonra Barış ufak bir telefon görüşmesi yapmak için yanlarından ayrıldı. Bahçenin arka koruyu gören kısmına geçmişlerdi. Babası orayı Barış'a gösteriyordu ama genç adam yanlarından ayrılınca baba kız yalnız kalmıştı.

"Her şey yolunda mı?"

"Benim için evet."

Gülümsedi genç kız. "Onunla ne konuştun?"

"Birkaç iş meselesi."

"Yalnızca o mu?"

"Sen bunları düşünme. Bu gecenin zor geçeceğini hepimiz biliyorduk."

"Evet ama.. Durumu bu kadar zorlaştırmak istememiştim. Beni bu gece en çok sen mutlu ettin. Teşekkür ederim baba."

Babası uzanıp onu kolunun altına aldı. Güzel kızı için her şeyi yapardı. Bu genç adamı o da tanımak istiyordu. Üstelik sevmeyeceği biri olacaksa bile onu yakınında tutmak işine gelirdi. Ne yaptığı her daim bilinirdi. 

"İşler ne durumda? Ne zamandır şirkete gelmiyorum."

"Evet, yolunu unutmuş gibisin."

"Hayır tabi ki. Ama biliyorsun.."

"İşler iyi. Bir sorun yok."

"Emin misin? Bak boynuz kulağı geçer demişler, bir sorun varsa bile öğrenmem çok vaktimi almaz."

Babası gülmeden edemedi. Akıllı kızının bu son hadiseyi öğreneceğinden emindi aslında ama olabildiğince geciktirmeye çalışıyordu. Üstelik oğlu Can'a da son bir şans vermişti. Karaca öğrenmeden halledebileceğini umuyordu. Gerçi bu vakte kadar bile çok geç kalınmıştı. Duyulmadan halledebilir miydi emin değildi. O yüzden işi tamamen oğluna bırakmayacaktı.

Barış'ın yanlarına gelmesiyle tekrardan kendi sohbetlerine daldılar. Barış için bu akşam gergin geçmişti doğrusu ancak Karaca için buradaydı ve işin açıkçası o da memnuniyetsiz değildi. Ailesinden gizli bir şeyler yapmasını istemiyordu. Huzursuz olmasını da istemiyordu. İşin aslı Can Bayraktar'ın ne yapacağını görmek için gelmişti biraz da. 

"Birazdan geliyorum." diyerek yanlarından ayrılan Ekrem Bayraktar iki sevgiliyi birkaç dakikalığına yalnız bıraktı. 

"Babam sana bu koruyu anlatıp durdu ama sen onu zaten biliyorsun."