TSGU 1: He's My X (Unedited)

Chapter 13 - One Roof

Chapter 13

"Eat Krizzle!" saway ni Christian dahil sa nakatitig lang ako sa pagkaing nakahain.

Nandito kami sa dining area ng Mansion. Dito nila ako dinala instead of bringing me to my unit.

Kami na lamang ni Christian ang nandito dahil tapos ng kumain si Yuri. Ahmp, yeah! Tatlo lang kaming nandito sa malaking Mansion. Wala ang mga housemates nila dahil on-field (Nagtatrabaho daw - maliban sa Kamayan, what could that be?). Na kina Lowen din ngayon yung bagets.

Eh sa kasalanan din ng kaharap ko kung bakit di ako makakain ng maayos eh.

Though the meals are appetizing, nawala na ang gana ko eh. Naman kasi eh.

"O gusto mong ako ang gumawa para sayo?"

Napatingin pa ito ng sabihin ang mga salitang yun and grinned.

The heck! Pakiramdam ko nanuyo ang lalamunan ko sa sinabi niya at napalunok.

Why so sexy Christian?

Arghh, What the Heck Krizzle?

Napailing ako sa inisip. Nope!

And so I left with no choice but to eat silently habang pilit nginunguya yung pagkain.

Siya kasi eh, binusog na ako. Aie naku talaga!

Matapos mai - park ni Yuki ang jeep ay agad na itong bumaba. Naiwan kaming dalawa sa loob. He was still holding my hand. We seated quietly beside each other.

Maya maya ay napabuntong hininga si Christian at agad akong niyakap ng mahigpit. I was shock of his unexpected action kaya napasubsob tuloy ako sa dibdib nito.

His breathing's became rugged and his heart beats faster. Ang higpit ng yakap nito kaya naramdaman kong may kumirot sa bandang likuran ko.

"Aaahh!"

"Sorry!" he said almost a whisper and only loosens his grip.

I can feel his chin resting above my shoulder and his touch gives shiver down my spine. Kahit ang mainit nitong paghinga makes me feel hot and cold.

"Please take care of yourself." tila nagsusumamo ang tinig nito. "If you don't, I might die."

His words gave me mixed emotions. I never knew Christian could be this honest.

Bakit ganito ang pinaparamdammo sakin Christian? Hindi pwede, may girlfriend ka. Ayokong maging third party, kasi yan din sumira samin ni Chan dati.

I can feel it. He's so sincere and true. I don't know how to react kaya naman ng hinila na nito akong bumaba at pumasok sa bahay ay sumunod muli ako.

We are at the Mansion. Ang bahay na naging saksi sa lahat ng pinagdaanan ko five years ago. This house showed na kahit hindi man magkakadugo ang nakatira sa ilalim ng bubong nito, pamilya paring ituturing at poprotektahan ang bawat isa.

'We swore to protect' is their motto.

Naka-on ang lahat ng ilaw pero walang traces na may tao dito dahil sa tahimik ang paligid. Well except sa aming dalawa at kay Yuri na di ko alam kung nasaan na.

Dinaanan lang namin ang living room paakyat sa grand staircase na parang letter L na C papuntang second floor. I remember everything in this house kaya kahit pumikit akong sumunod sa binata ay alam ko kung saan kami naroon.

Lumiko kami sa kaliwa. Second floor lang ang bahay at nandito ang mga rooms. But his room is somewhere down. It is the only room where I'm allowed to enter. Apat ang kwarto na nandito sa taas, 1 master bedroom and 3 guestrooms, na I'm not allowed dahil all boys nga nandito.