«Λοιπόν, χάρηκα για τη γνωριμία κύριε Τζορτζ. Αλήθεια, προς τα πού κατευθυνόσασταν πριν σας σταματήσω? Αν θέλετε κάποια βοήθεια με τα πράγματά σας», λέω δείχνοντας προς τη σακούλα και την τσουγκράνα που άφησε κάτω λίγο πιο πριν «μπορώ να σας συνοδεύσω».
«Όχι , όχι δε θα χρειαστεί. Πήγαινα προς το σπίτι του Κάρλος- του Αλεξάντερ πλέον- για να φροντίσω λίγο τον κήπο. Αλλά αφού είστε κι εσείς εκεί, καλύτερα να περάσω κάποια άλλη φορά. Πάντως σε ευχαριστώ που προθυμοποιήθηκες.»
Ο Κάρλος είναι δηλαδή ο μπαμπάς του Ζάντερ? Μάλλον η Άννα θα ήταν η μητέρα του, λοιπόν.
«Μα είμαι σίγουρη ότι ο Αλεξάντερ θα χαρεί να σας δει.», λέω προσπαθώντας να φανώ ευγενική. Ήταν ήδη πολύ καλός μαζί μου.
«Θα χαιρόμουν πολύ, αλλά δυστυχώς η ηλικία μου μου επιτρέπει να κάνω αποκλειστικά τις απαραίτητες κινήσεις. Καλύτερα να μην πιέζομαι πολύ-πολύ.»
«Καταλαβαίνω», λέω τελικά. «Τότε να σας συνοδεύσω μέχρι το σπίτι σας? Μπορώ να κουβαλήσω και κάτι αν θέλετε», συμπληρώνω.
«Αυτό θα ήταν αρκετά βοηθητικό, αν δεν έχεις κάτι να κάνεις.»
Σηκώνω την σακούλα με το ένα χέρι και την τσουγκράνα με το άλλο και αρχίζω να περπατάω δίπλα στον Τζορτζ. Όσο κι αν προσπαθώ, δεν μπορώ να βγάλω εκείνο το γράμμα από το μυαλό μου. Άραγε η Άννα ήταν η μητέρα του Ζάντερ? Και πού έλειπε ο πετέρας του για να επικοινωνούν με γράμματα?
Προχωράμε προς μια κατεύθυνση πολύ άγνωστη για εμένα, αλλά ελπίζω ότι αργότερα θα θυμάμαι πώς να γυρίσω πίσω.
«Ξέρεις, είσαι ακριβώς όπως σε είχε περιγράψει ο Αλεξάντερ», λέει ο Τζορτζ μετά από λίγο σπάζοντας τη σιωπή και διακόπτοντάς με από τις σκέψεις μου.
Αφήνω ένα χαλαρό χαμόγελο να ξεπροβάλλει. «Δηλαδή πώς?», ρωτάω.
Χωρίς να το σκεφτεί ούτε ένα λεπτό απαντά: «Καλόκαρδη, ευγενική, πρόθυμη να βοηθήσεις»
«Και τα έλεγε όλα αυτά ο Ζά-» Πφφ πρέπει να σταματήσω να τον φωνάζω Ζάντερ μπροστά στον κόσμο «ο Αλεξάντερ?»
Χαμογελάει και λέει: «Και όχι μόνο αυτά! Συνέχεια μιλούσε για το ότι θέλει να σε πλησιάσει αλλά δεν μπορούσε και για το ότι έχεις ήδη μια ζωή μακριά.. Αλλά για να είσαι εδώ, σημαίνει ότι τα βρήκατε?»
“Τα βρήκαμε” δεν είναι ακριβώς η φράση που θα ταίριαζε για να περιγράψω αυτά που πέρασα με τον Ζάντερ, αλλά μιας και ο Τζορτζ απ’ό,τι φαίνεται δεν ξέρει για την αγγελική προέλευση της οικογένειας του Ζάντερ, δεν φαίνεται να έχω άλλη επιλογή.
