«Μετά από ώρα σύσκεψης, οι Γηραιοί πήραν την απόφασή τους. Λόγω των εξαιρετικά πρωτόγνωρων καταστάσεων, οι αποφάσεις που ελήφθησαν είναι πρωτάκουστες και νέες τόσο για τον δικό μας κόσμο, όσο και για εκείνον των ανθρώπων.»
Τα λόγια του κυρίου Σάρρονς, του πατέρα της Μπρέντα, αντηχούν σε όλη την αίθουσα, η οποία είναι γεμάτη από αγγέλους. Δεν μπορώ να μην παρατηρήσω τα υπέροχα λευκά φτερά τους και την ομορφιά τους. Και το πόσο άσχετη δείχνω με το μέρος στο οποίο βρίσκομαι.
Στις στιγμές που πέρασα περιμένοντας να αρχίσει η συνέλευση, συνειδητοποίησα ένα πράγμα. Δεν ανήκω εδώ. Ακόμη κι αν ο πατέρας μου ήταν μέλος αυτής της κοινότητας, ακόμη κι αν τρέχει αίμα αγγέλου στις φλέβες μου, δεν ανήκω εδώ. Στο άκουσμα της λέξης «σπίτι» το μυαλό μου δεν έρχεται εδώ. Και ξαφνικά ξέρω πού θέλω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου.
Ακούω τον κύριο Σάρρονς να συνεχίζει να μιλάει και συνειδητοποιώ ότι έχω πάψει να προσέχω τι λέει. Στο άκουσμα του ονόματός μου όμως, δεν μπορώ να στρέψω την προσοχή μου αλλού.
«Δεσποινίς Ντάρμορ. Όπως όλοι ξέρουμε- και όπως εσείς η ίδια γνωρίζετε- δεν ανήκετε πλήρως σε κανέναν από τους δύο κόσμους. Θα σας έλεγα ότι είναι επιλογή σας σε ποιον από τους δύο θα θέλατε να ζήσετε, αλλά θα έλεγα ψέματα. Η αλήθεια είναι ότι… δεν μας επιτρέπεται να σας αφήσουμε να ζήσετε εδώ. Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στον κόσμο των ανθρώπων και η θέση σας είναι εκεί.»
Αφήνω την ανάσα που τόση ώρα δεν κατάλαβα πως κρατούσα και περιμένω τις επόμενες λέξεις.
«Αλλά η θέση σας δεν είναι ούτε στον κόσμο εκείνο. Τουλάχιστον όχι όπως ήταν μέχρι τώρα.»
Η ησυχία της αίθουσας με κάνει να νιώθω ότι η ανάσα μου είναι το μόνο πράγμα που ακούγεται. Δεν διακόπτω τον δικαστή για να ρωτήσω τι εννοεί, καθώς ξέρω ότι η εξήγηση θα έρθει σύντομα.
«Θα σας αναθέσουμε μια σειρά καθηκόντων. Να τονιστεί ότι κάτι τέτοιο είναι τελείως καινούριο και για εμάς, άρα εάν έχετε απορίες, πολύ φοβάμαι πως δεν θα είμαστε στη θέση να σας τις λύσουμε. Θα προσπαθήσω να γίνω όσο πιο σαφής μπορώ, βέβαια.»
Στρέφω το βλέμμα μου στον Ζάντερ, αλλά εκείνος παρακολουθεί με προσοχή τον πατέρα της Μπρέντα, άρα κάνω κι εγώ το ίδιο.
«Έχετε κάποια… χαρίσματα. Κάποιες δυνατότητες τις οποίες δεν κατέχουν οι υπόλοιποι άνθρωποι. Προσπαθήσαμε να σας βρούμε μία θέση ώστε να αξιοποιήσετε τα χαρίσματα αυτά ,στον κόσμο των ανθρώπων, αλλά με σκοπό να βοηθήσετε τον δικό μας κόσμο. Και τον δικό σας φυσικά.»
