Προχωράμε για λίγο μέχρι να φτάσουμε στην άλλη άκρη της λίμνης. Όταν ο Ζάντερ έχει πλέον βρει το κατάλληλο μέρος, γυρνάει και μου λέει: «Λοιπόν, άκου να δεις τι θα κάνουμε. Θέλω να γυρίσεις προς τη λίμνη, να συγκεντρωθείς και να σκεφτείς ότι το νερό είναι πιο ελαφρύ από τον αέρα και να προσπαθήσεις να το ανυψώσεις. Εγώ έχω μια δουλίτσα πάνω στο δεντρόσπιτο και κατεβαίνω.»
Η σκέψη του να κάνω εγώ το νερό να «ανυψωθεί» με κάνει να γελάσω. «Θέλεις να μου πεις ότι εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό? Τι άλλο μπορείς να κάνεις.»
Το επεξεργάζεται λίγο. «Θα σου πω, αλλά μην απελπιστείς αν δεν μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά. Μην ξεχνάς ότι δεν είσαι τελείως άγγελος.», λέει με έναν απολογητικό τόνο.
«Σύμφωνοι.», λέω τελικά.
Σηκώνει το χέρι του και ξαφνικά μικρές σταγόνες νερού αιωρούνται δίπλα μας. Το θέαμα είναι τόσο όμορφο. Είναι σαν να βρέχει, μόνο με αντίθετη φορά.
Έχω μείνει τόσο έκπληκτη που χρειάζεται να βρέξει μια σταγόνα το μάγουλό μου για να επανέλθω στην πραγματικότητα. Σιγά-σιγά, το νερό επιστρέφει πάλι στην λίμνη.
«Τι άλλο μπορείς να κάνεις?», ρωτάω σοκαρισμένη.
«Μπορώ να μεταφέρομαι από το ένα μέρος στο άλλο και ανάμεσα στους δυο κόσμους, όπως κάναμε χθες. Και να μετακινώ αντικείμενα. Και να μπαίνω στα όνειρά σου, αλλά μόνο στα δικά σου, εφόσον είσαι προστατευόμενή μου. Αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω ακόμη αυτό ή αν έχουν αναθέσει εσένα αλλού. Αν και είναι πολύ νωρίς και ακόμη θα γίνεται χαμός εκεί πάνω.», απαντά.
Ουάου. «Μάλιστα. Και θέλεις τώρα να κάνω κι εγώ το ίδιο?», ρωτάω.
«Απλά προσπάθησε. Κλείσε τα μάτια σου και συγκεντρώσου σε αυτό που θέλεις να κάνεις.», λέει τελικά. «Εγώ θα πάω λίγο στο δεντρόσπιτο που είχα όταν ήμουν μικρός πάνω σε εκείνο το δέντρο. Το βλέπεις?», συμπληρώνει και γυρίζει το σώμα μου προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Ένας υπερβολικά μικρός χώρος, ειδικά σε σχέση με το υπόλοιπο σπίτι, που απ’όσο μπορώ να υπολογίσω, με το ζόρι θα χωράει τον Ζάντερ.
«Εντάξει», λέω.
Καθώς ακούω τον Ζάντερ να φεύγει, προσπαθώ να συγκεντρωθώ. Κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι το νερό.
Είναι πιο ελαφρύ από τον αέρα, είναι πιο ελαφρύ από τον αέρα.
Μένω έτσι για αρκετή ώρα, ώσπου τελικά αποφασίζω να δω αν κατάφερα τίποτε.
