-Από τη μεριά του Ζάντερ-
Όχι. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Όχι ξανά. Την άφησα από τα μάτια μου μόνο για μερικές στιγμές.
Φαντάζομαι πως ήταν αρκετό.
Ηλίθιος. Είσαι ηλίθιος.
Τι πίστευα? Ότι δεν μας παρακολουθούσαν? Ότι με το που ερχόμασταν εδώ όλα θα ήταν καλά? Ορίστε και τα αποτελέσματα. Δεν είναι ούτε στο σπίτι της, ούτε στης Έμμα, ούτε πουθενά. Και δεν νομίζω ότι θα το έσκαγε , ειδικά σε τέτοια στιγμή. Βάζω το χέρι μου πίσω από το κεφάλι μου και αρχίζω να τραβάω τα μαλλιά μου. Πώς μπόρεσα να επιτρέψω να συμβεί κάτι τέτοιο?
«Είμαι σίγουρη ότι θα είναι καλά», λέει η Έμμα προσπαθώντας να με κάνει να νιώσω καλύτερα, αλλά η φωνή της σπάει στο τέλος της φράσης της και έτσι υποθέτω ότι το λέει για να το πιστέψει και η ίδια. «Εννοώ, μπορεί σίγουρα να προστατέψει τον εαυτό της. Έτσι δεν είναι?», συνεχίζει και τώρα περιμένει τη δική μου απάντηση. Είμαστε στο σπίτι της, αφού αποφασίσαμε όλοι μαζί να το πούμε στην μητέρα της. Πόσα να αντέξει πια αυτή η γυναίκα? Παρ’όλα αυτά η αντίδρασή της ήταν κάτι παραπάνω από αναπάντεχη. Μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι η πιο αμείλικτη στο δωμάτιο. Είναι πολεμίστρια. Και το βλέπω στα μάτια της ότι θα κάνει τα πάντα για να πάρει πίσω την κόρη της. Αυτό καλό. Μόνο τέτοια άτομα χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή.
Όταν η Έμμα συνεχίζει να με κοιτάζει επίμονα, δεν πιστεύω τα λόγια που βγαίνουν από το στόμα μου. «Ναι. Είναι δυνατή», λέω τελικά με τη φωνή μου να σπάει λίγο στο τέλος, αλλά ο λόγος που ξεστομίζω τις λέξεις είναι ο ίδιος με της αδερφής μου. Να πιστέψω κι εγώ αυτά που λέω.
Ο Μικαλάι πάει κοντά της και την παίρνει στην αγκαλιά του. Η Λίζι κλαίει στο μπάνιο ώστε να μην την ακούσουμε. Αλλά με τόσο ησυχία που έχει απλωθεί ανάμεσά μας, ακόμη και μια καρφίτσα να έπεφτε θα την ακούγαμε.
«Ποια είναι η επόμενη κίνησή μας?», λέει η Τζέιν. Μια σπίθα αισιοδοξίας γεννιέται μέσα μου βλέποντας την απελπισμένη μητέρα να μην τα παρατάει.
«Αρχικά, αποφασίζουμε τι ρόλους θα πάρει ο καθένας», απαντάει ο Μικαλάι. «Με όλο το σεβασμό κυρία Τζέιν, νομίζω πως θα πρέπει να μείνετε εδώ. Δεν ξέρουμε πόσο επικίνδυνα θα είναι εκεί έξω», συνεχίζει.
Αναγκαστήκαμε να πούμε όλη την αλήθεια στον Μικαλάι. Όλως παραδόξως, δεν έφερε πολλές αντιρρήσεις. Αλλά τέτοια ώρα, δεν θα αντέχαμε κι άλλα χτυπήματα.
