Μπρέντα? Όπως λέμε η-Μπρέντα-που-θα-παντρευόταν-με-τον-Ζάντερ?
Κάνω ένα βήμα προς τα μπροστά για να μπορώ να τους δω. Ωχ.
Ψηλή, ξανθιά, με καλλίγραμμο σώμα, όλως παραδόξως χωρίς φτερά. Και βρίσκεται στην αγκαλιά του Ζάντερ. Τέλεια.
Ενώ είμαι έτοιμη να μπω μέσα στο δωμάτιο, ένα σημείωμα εμφανίζεται στα χέρια μου.
Α μπα? Ξέρει να κάνει και τέτοια κολπάκια ο κύριος Ζάντερ?
Το ανοίγω εκνευρισμένη και διαβάζω προσεκτικά τι γράφει:
Μην έρθεις στο σαλόνι. Προέκυψε κάτι. Καλύτερα να μείνεις στο δωμάτιό σου. Θα σου εξηγήσω αργότερα.
Ζ.
Μάλιστα. Ενδιαφέρουσα θεωρία.
Στέκομαι στην ίδια θέση για να παρακολουθήσω τις εξελίξεις. Ελπίζω να μην φαίνομαι βέβαια. Η Μπρέντα σηκώνει το κεφάλι της από το στήθος του Ζάντερ και (φυσικά συνεχίζοντας να κλαίει) του λέει: « Όλα άλλαξαν τόσο από τότε που έφυγες. Η απουσία σου έγινε κάτι παραπάνω από αισθητή σε όλους. Και ειδικά σε εμένα. Όταν άκουσα ότι ξανανέβηκες πάνω και ξαναήρθες εδώ, τρελάθηκα. Νόμιζα ότι σου είχε συμβεί κάτι κακό. Άλεξ, αν σου συνέβαινε κάτι εγώ-»
Δεν προλαβαίνει να τελειώσει τη φράση της, καθώς βάζει πάλι τα κλάματα. Τι ενοχλητική.
Όταν επιτέλους έχει συνέλθει, συνεχίζει: «Και ήθελα να σου πω ότι-» Ο Ζάντερ τη διακόπτει βάζοντας το δάχτυλό του μπροστά από το στόμα της.
«Το ξέρω», της λέει.
Η Μπρέντα πλησιάζει το πρόσωπό της στου Ζάντερ. Υπερβολικά πολύ. Αυτό δεν θα βγει σε καλό, αυτό δεν θα βγει σε καλό.
Όταν πλέον έχουν φτάσει σε ανησυχητικά μικρή απόσταση, πετάω το σημείωμα από τα χέρια μου και μπαίνω μέσα στο σαλόνι.
«Συγγνώμη, να διακόψω το..πράγμα που κάνετε ή.. θα πάτε να κάνετε εν πάσει περιπτώσει?», ρωτάω.
Ο Ζάντερ με κοιτάζει με ένα τρομοκρατημένο βλέμμα ενώ η Μπρέντα έχει πάθει την έκπληξη της ζωής της. Δεν με περίμενες εδώ Μπρέντα, έτσι?
«Ποια είναι αυτή?», ρωτάει
Ο Ζάντερ την αγνοεί, πράγμα που μου δίνει μια ελάχιστη ευχαρίστηση, αλλά μου ρίχνει ένα κουρασμένο βλέμμα.
«Τι έγινε?», με ρωτάει.
«Όχι, δεν έγινε κάτι, απλά να διακόψω ήθελα.», απαντώ.
