RÜZGAR KELEBEĞİ

-33- Hoşçakal (Sezon Finali)

Gözlerimi açtığımda Okyanus yoktu. Sanırım banyoya girmişti. Evlendiğimizden beri beklediğim an dün gece gerçekleşmişti. Sanırım bunca zaman içimdeki sıkıntı bundan dolayıydı. Yataktan kalkıp banyo kapısını açtım. Ama bomboştu. Dolaptan pantolon ile tişörtümü alırken gözüme Okyanus'un tarafı takıldı. Birkaç kıyafeti vardı ve bavulu da yoktu. Bu kız nerede?

"Okyanus evde misin?" diye seslendim. Ama ses seda yoktu. Salona oturduğumda gözüme zarf takıldı. En on böyle olduğunda Okyanus eve gitmişti. Yoksa dünkü olaylardan dolayı pişman mı olmuştu. Ama dün kendinden çok emin konuşuyor ve hareket ediyordu.

Rüzgarım;

Bu mektubu okurken ben çoktan gitmiş olacağım. Ya da yolda. Şuan ne olduğunu sindirmeye çalışıyorsundur. Hele hele de dünkü yaşadıklarımızdan sonra. Şimdi burada sana açıklama yapsam bir şey anlamazsın. Ama şunları söylemem gerekir ki beni unutman lazım. Ben öyle bir şey yapmayacağım. Her gün senin tişörtlerinle uyuyup, koşumu yapıp, dışarıda giyeceğim. Senin çikolatalı kokun beni hayata bağladı. Ama hayat beni elinden almaya çalıştı. Belki de şuan gerçekleştirmek üzeredir.

Eğer Gülşenlere gidersen istediğin ve onların bildiği şeyleri anlatacaklar. Ama daha fazlasını isteme. Sakın kendine kızma. Asla sen bir şey yapmadın.

Şimdi senden son bir ricam var. Belki de hayatımdaki son rica. Beni unutman. Sen daha iyilerine layıksın. Hoşça kal hayatım. OKYANUS.

Ne saçmalıyor bu kız. Hayattaki son ricam ne demek? Bu kız kendini öldürebilir mi? Hemen Gülşenlere gitmem gerek. Arabanın anahtarını alıp evden çıktım. Okyanus beni yalnız bırakamazsın. Bunca zamandan sonra sadece sana güvendikten sonra bir notla çekip gidemezsin.

OĞUZDAN
"Şimdi ne bok yapacağız. Rüzgar geldiğinde  ne diyeceğiz?" Fatih ayakta dönüp duruyorlardı.

"Kesin lan dönmeyi. Oğuz haklı" deyip gözlerini sildi. Kızların hepsi ağlamıştı. Okyanus ne yaptın be. Kardeşim dediğim çocuğu sırılsıklam aşık edip beni de aynı duruma soktuktan sonra gitmek ne demekti. En yakın arkadaşımın eşisin diye vazgeçtim senden. Ama eğer ........

(...)

"Lan Okyanus ne demek gitti. Yurt dışında ne varmış da gitti? Yankı abi de açmıyor." deyip ayağıyla tempo kurmaya devam etti.

"Okyanus'un hastalığı varmış. Sana da mektup yazmış zaten. Biz de dün öğrendik. Zorla sabah havaalanına gittik" deyip Gülşen arkasına yaslandı. Ben bile tesadüfen oraya gidip vedalaşmıştım. Okyanus ağlayarak uçağa binmişti. Eğer yaşasa bile buralara uğramayacağını söylüyordu. Bir anda neler olmuştu böyle.

"Nereye gitti? Onu söyleyin. Yalvarırım size. Onu son kez göreyim. Şimdiye kadar giden kimseyi ben bu kadar sevmedim." dediğinde gözünden yaş aktı. Rüzgar ağlamıştı. Herkes şaşkınca ona bakıyordu. Bu kızı herkesin içinde ağlayacak kadar mı seviyordu? Ben şimdiye kadar Rüzgar'ı ağlarken hiç görmemiştim. Eski sevgilisinde bile ağlamamıştı.
" Abi valla bize de söylemedi. Ama sana bir mektup bıraktı." deyip zarf uzattı. Onu ne ara bıraktı. Sanırım bu son sözleri olacaktı. Rüzgar zarfı hızlıca yırtıp içindeki yazıyı okumaya başladı.

"Şimdi bunları tüm çocuklara okuyorsundur. Bunu tahmin edebiliyorum. Hayatım şimdi benim gittiğimi, hastalığımı duymuşsundur. Beni son kez görmek istiyorsun. Görmek için canını bile verebileceksin. Ama olmaz. Hayat izin vermiyor. Bana yaşamayı izin vermediği gibi.

Eğer hayat işkence çekmeme hala izin verirse oraya dönmeyeceğim. Merak etme. Her dakika seni izliyor olacağım. Ama sen beni göremeyeceksin. Zamanla alışacağına adım kadar eminim. Beni unut. Sizlerde unutun. Kızlar her dakika ağlamayın. Erkekler sizlerde sahip çıkın. Sürüye kimseyi sokmayın. Maazallah kurt filan girer" dediğinde tebessüm etti. Rüzgar boş gözlerle bizlere baktı. Kızlar yine ağlamaya başlamıştı. Erkekler ise ellerini birbirini kenetlemiş bakıyordu. Bende farksız değildim.

"Şimdi iki gün önce yaptırdığımız dövmeye gelirsek hani sormuştun ya senin kırmızı alev ne alaka diye. İşte o benim içim. Şuan içimdeki karanlık dünyadaki güneş sensin. İçimdeki kanlı güneş. Ama derin bir yerlerde bir mavilik var. Sanki yaşadıktan sonra karşılaşacağımız gibi. Neyse fazla uzatmayayım. Seni çok sevdiğimi unutma. Ama beni unut. Hoşçakal intikamımdaki aşk."

Rüzgar kafasını kaldırdığında etrafa baktı. Kağıdı buruşturup duvara attı. Ayağa kalkıp ağzını açtı. Ama kapattı. Sonra da hızlıca kapıdan çıkıp gitti.

"Hepimizi bunca zaman uyutmuş. Şimdi gözümüz açıldı ama. O kız karşıma geldiğinde sikeceğim" dediğinde ayağa kalktı. Gülşen yürürken birden yere yığıldı.

"Abla kalk. Hadi gözlerini aç" diye tokatlamaya başladı. Herkes şaşkınca bakıyordu. Hüseyin hızlıca Gülşen'i kucakladı. Kapıyı açıp çıktı. Biz de peşinden gittik.

7 AY SONRA

"Tutku düşeceksin" diye bağırdığında hala koşuyordu. Tutku birden yere kapaklandı. Oğuzhan koşarak yanına gitti. "Bebeğim iyi misin? Ben sana demiştim" dediğinde ayağa kaldırdı. "Yok bir şeyim. Hem haklısın. Senin sözünü dinlemediğim sürece başıma bir şeyler geliyor" deyip gülümsedi. Gülümsemesine karşılık verdikten sonra alnından öpüp oturdular.

Utku telefonundan birileriyle mesajlaşıyordu. Olanlardan sonra Rüzgar iyice dünyadan koptu. Hiçbir kızla yatmadı. Yanına bile yaklaştırmadı. Çocuklarla iyice yakınlaştık. Hepsi biraz da olsa kendilerini topladı. Olması gereken de buydu. Okyanus'dan hiçbir haber alamadık. Kimse konuşmasa da aklımız hep ondaydı.

"Oğuz telefonun çalıyor" dendiğinde Utkuya baktı. Sanırım düşüncelere dalmıştım. Başımı sallayıp telefona baktım. Kayıtlı numara değildi.

"Alo?"

"Oğuz Bey. Rüzgar Beyin yakını mısınız" dediğinde sandalyede dik oturdum.

"Evet. Yakın arkadaşıyım. Bir şey mi oldu" dediğimde ambulans sesi geldi.

"Arkadaşınız kaza geçirdi. Şuan hastanede. Durumu ciddi. Gelseniz"

"Hangi hastane?" diye bağırdım. Hastaneyi söylediğinde kapatıp ayağa kalktım. "Oğuz ne oldu?"

"____ hastanedeymiş. Salak ne yaptı. Kim bilir. Hadi yürüyün gidelim."

.
.
.

Ve sezon finaline geldik. Ne kadar süre ara olacak bilmiyorum. Kendimi toplayıp ne zaman bir şeyler yazarsam tekrardan sizleri yeni bölümlerle buluşturacağım.

NOT:
Kendinize iyi bakın ve kendi hayatınızı yaşayın. Kimsenin ne dediğine bakmadan güzel bir hayat geçirin. :)