Tailor

~04~

*PIEEP, PIEEP, PIEEEEP* Mijn wekker gaat af. Argh.... Waarom heb ik die ook al weer gezet? Pff.. Wat een onzin., ik vind dat zulke rotdingen....Ik druk mijn wekker uit, en draai me weer om.

~30minuten later~
'Tailor! Waarom ben je nog niet uit bed???' Nannie stormt mijn  kamer binnen. 'Je moet zo naar school! Het is je eerste dag, dan kan je niet te laat komen hoor!' Ik schiet op uit mijn hangmat. Shit.... Daarom had ik mijn wekker dus gezet....Gelukkig had ik mijn kleding gisteren al klaargelegd, dus daar hoef ik nu niet meer naar te zoeken. Sommige van mijn broeken hebben wel gaten voor mijn staart, maar vandaag trek ik er een aan zonder. Want ik moet mijn staart onder mijn kleding verstoppen, zodat niemand hem ziet. Ik trek een trui aan met, zoals altijd, een capuchon. Ik borstel mijn  haar, maar laat het los hangen, zodat ik mijn oren en achter kan verbergen. Ik strik de veters van mijn schoenen, en spring van de trap naar beneden. Nannie is ook al snel naar beneden gegaan, en ze staat nu mijn brood te smeren. Ze heeft mijn boekentas al klaargezet, zodat ik zo snel mogelijk kan vertrekken. Ik eet snel mijn broodje op, en zodra ik klaar ben  sprint ik weer naar  boven om mijn tanden te poetsen. Als ik klaar ben kijk ik nog een keer in de spiegel. Ik zie er redelijk normaal uit, mooi zo. Ik kijk goedkeurend naar mezelf in de spiegel. Aan niets zou je kunnen zien dat ik anders ben.

'Weet je zeker dat ik niet mee hoef te lopen naar binnen, Tailor?'  vraagt Nannie als ze me afzet voor de school. 'Nee bedankt, ik moet een beetje de nonchalant lijken. Dan valt het niet zo op dat ik anders ben dan de rest. En hoeveel ik ook van je houd, als jij mee loopt naar binnen dan zal iedereen denken dat er iets met me is.' 'Oké lieverd, dan zie ik je vanmiddag. Loop je terug naar huis, of zal ik je komen ophalen?' vraagt ze met een glimlach. 'Ik loop wel terug, dat is goed voor mijn conditie.' zeg ik met een knipoog. Dan stap ik de auto uit, en loop het schoolplein op.

Na 5 minuten weet ik waar het lokaal is waar ik moet zijn, alleen is het wel helemaal aan het einde van de gang. Ik heb als eerste mentorles, en dat komt mooi uit. Dan weet iedereen meteen dat ik nieuw ben, en dan krijg ik niet miljarden vragen naar mijn hoofd geslingerd. *DRINGGGG, DRINGGGG!*  Dat is de laatste bel. Ik zie mijn lokaal aan het einde van de gang, en ik zie ook dat de lerares net de deur dicht wil doen. O nee, ik kan niet te laat komen op mijn eerste schooldag! Ik weet dat ik mezelf had voorgenomen niet op mijn snelst te rennen, om rare blikken te voorkomen, maar dit is een noodgeval! Ik zet mijn snelste sprint in, en ik glip nog net het klaslokaal binnen. Mijn capuchon is door de snelheid afgevlogen, maar in een oogwenk heb ik die weer over mijn hoofd geschoven. Mijn haarlok hangt half voor mijn gezicht, en bedekt mijn oren. 'Zo zo, jij was ook nog maar net op tijd!' lacht de lerares. Ze ziet er vriendelijk uit, door de kuiltjes in haar wangen als ze lacht. Ze heeft haar blonde haar in een knot opgestoken, en ze heeft een netjes pak aan. 'Aha, jij moet vast Tailor zijn!' zegt ze met een glimlach. Ze steek haar hand naar me uit. 'Ik ben Mevrouw ten Beek, je nieuwe mentor!' 'Hallo.. Ik ben inderdaad Tailor.' glimlach ik terug. Ze lijkt me aardig. 'Ik ben tevens ook je tekendocent, en ik ben de vertrouwenspersoon van deze school.' Ze keert zich weer naar de klas, en vraagt; 'Wil er iemand naast Tailor gaan zitten? Ze is nieuw, en ik hoop dat jullie haar goed zullen verwelkomen in deze klas!' Totale stilte. Precies zoals ik had verwacht. 'Nou, dan wijs ik wel iemand aan!' zucht Mevrouw ter Beek geïrriteerd. 'Tailor, ga maar naast Marcus zitten. Ze wijst naar een jongen in de hoek van het lokaal. Hij heeft, net als ik, zijn capuchon over zijn hoofd geschoven. Hij kijkt op naar mij, en dan zie ik het. Hij is het! De mysterieuze hardloper! Ik loop naar mijn tafel, en ga op de stoel zitten. Mevrouw ten Beek is inmiddels verdergegaan met haar mentorles. Ik pak mijn spullen uit, en gooi mijn tas op de grond. Ik kijk naar Marcus, en dan zie ik dat hij ook naar mij kijkt. Hij went snel zijn hoofd af, en kijkt weer naar zijn schrift. Ik scheur een blaadje uit mijn schrift en schrijf; Hebben wij elkaar niet eerder gezien?  Ik schuif het blaadje naar hem toe. Na een paar seconden krijg ik hem weer terug. Nee, je hebt vast de verkeerde. Shit... Hij was het  blijkbaar toch niet. Lekkere eerste indruk weer Tailor....