Tailor

~13~

Om half zes gaat de deurbel. Kat loopt naar de voordeur. Dan komt ze terug, met Nannie. 'Hey meisjes! Ik kom Tailor ophalen!' zegt ze met een glimlach. 'Ik kom eraan. Wil jij misschien mijn krukken pakken, Kat?' Als Kat mijn krukken heeft gehaald, strompel/ loop ik naar buiten. Nannie helpt me in de auto, en na nog even getoeterd te hebben rijden we weg. 'Zeg, wat vind je van Kat?' vraag ik aan Nannie. 'Ze lijkt me heel aardig, ik ben blij dat jullie het zo goed kunnen vinden!' zegt ze met een glimlach. 'Maar je schaamt je toch niet voor mij, Tailor?' vraagt ze dan ineens. 'Nee! Nee, natuurlijk niet! Ik hou van je, dat weet je toch!' zeg ik terwijl ik haar een knuffel geef. Maar ik vergeet even dat ze aan het sturen is, en daardoor knallen we bijna tegen een lantaarnpaal aan. We slaken allebei een geschokt kreetje dat zo grappig is, dat we er spontaan van in een lachstuip schieten.

Niet veel later komen we thuis aan. Nannie helpt me weer uit de auto, en we lopen het tuinpad op. 'Wil jij even de post meenemen Tailor?' zegt Nannie als ze de voordeur opendoet. 'Tuurlijk!' Ik open de postbus, en kijk door de post. Rekeningen, een krant, een tijdschrift.. Dan valt mijn oog op een kleine envelop. ''Tailor'' staat er in krullerige letters opgeschreven. Ik loop met mijn krukken naar binnen, en gooi de post op tafel. Nannie is in de tuin. 'Ik ben even boven!' roep ik naar buiten. Dan strompel ik met het kleine briefje in mijn hand naar boven. Ik ga aan mijn bureau zitten, en open het envelopje.

Ik vind jou

Het einde

En dit is nog maar

Het begin

Love, Myster Y

Myster Y? Wie is dat? Ik draai het briefje om, en zie tot mijn verbazing dat er nog iets op staat.

Mocht je ooit iets terug willen schrijven, leg het waar je het vond.

Ik pak een pen, en schrijf op de achterkant van het briefje;

Wie ben jij? Ken ik je?

Ik stop het briefje terug in de envelop, en strompel weer naar beneden. Ik stop het briefje terug in de brievenbus. Als ik weer binnen kom staat Nannie plotseling in de deuropening. 'Wat stopte je terug in de brievenbus?' vraagt ze nieuwsgierig. 'Ehm, een brief. Hij was verkeerd geadresseerd, dus ik dacht; Ik stop hem terug!' zeg ik met een klein lachje. 'Oke lieverd. We gaan zo eten, kom je dan?' 'Ja,ja.' mompel ik afwezig. Ik strompel weer naar boven, en zak weer op mijn bureaustoel neer. Ik ben helemaal in de war. Wie zou mij zo'n briefje sturen? Is dit een stomme grap? We zullen zien. Ik pak mijn dagboek van onder mijn kussen, en begin te schrijven.

Lief dagboek,

Ik heb zojuist een liefdesbrief gekregen! Echt eentje met een hartje, en een envelop! Ik kan het niet helemaal geloven. Waarschijnlijk is het toch een stomme grap. Wie zou er nou naar míj een brief sturen?  Ik ken ook helemaal niemand die Myster Y heet? Ik snap er niets van. Ik heb hem/haar wat teruggestuurd, dus nu word het gewoon wachten op een antwoord.

Kus, Tailor

Ik loop weer naar beneden, en ga aan de eettafel zitten. Nannie vraagt wat dingen aan me, maar ik ben er niet helemaal bij. Ik antwoord wat afwezig, en gelukkig heeft ze het niet door. Na het eten ruimt Nannie af, en ik doe mijn pyama aan. Als ik mijn tanden heb gepoetst ga ik in mijn hangmat liggen. Ik lees nog wat, maar na een kwartiertje doe ik mijn nachtlampje uit en draai ik me om. Maar ik blijf nog lang in het donker staren, want ik kan de slaap niet vatten. Mijn gedachten blijven alleen maar bevangen door die geheimzinnige ''Myster Y''.