Tailor

~32~

'Nannie? Wat doe je hier?!' roep ik verbaast. 'Ik.... Ik ben je gevolgd. Ik moest gewoon zeker weten dat  het goed met je ging. Ik had je moeten geloven Tailor. Maar misschien wilde ik het wel niet geloven. Misschien wilde ik wel dat je bij mij zou blijven.' zegt ze. Ik ren op haar af, en ik geef haar een knuffel. 'Het spijt me.' zeggen we tegelijk. Ik hoor Nannie snikken, en ik voel dat ook bij mij de tranen over mijn wangen stromen. Als we elkaar loslaten, staan de andere Simha's ons verbaasd aan te kijken.  Ik zend een gedachte naar Xylia; Kan jij voor me vertalen? Ik wil even iets tegen het volk van de Simhanadraja-clan zeggen. Ik krijg al snel een gedachte terug; Tuurlijk, ik ben ook wel benieuwd wat je te melden hebt. Ik zet een stap naar voren, en richt me tot het Simhanadraja-volk. 'Hallo. Ik zal me nog maar een keer voorstellen. Ik ben de verloren dochter van Dillon en Keena, jullie clanleiders. Ik ben het zusje van Zira. Ik ben één van de beste vriendinnen van Xamm, Xylia en Cleander, en de andere nieuweling; Marcus. Jullie kennen me nog maar kort,  ondanks dat ik al uitgebreid verwelkomt ben en mijn leven-amulet, ''tìrey-amulet'', heb. Jullie weten nog maar heel weinig over mij. Ik ben opgegroeid in een buitenhuis, met een enorme tuin. Ik heb mijn ouders nooit gekend, en ben ter vondeling gelegd. Ik heb jarenlang thuisonderwijs gehad, omdat ik aan niemand mijn staart mocht laten zien, en het veel veiliger was om me thuis te houden. Ik was nou eenmaal anders; Ik had gekke oren, vreemde tanden, en een staart. Helaas kon ik niet voor eeuwig thuisonderwijs blijven houden, want mijn verzorgster had niet de kennis die je nodig hebt voor het voortgezet onderwijs. Dus ben ik dit jaar voor het eerst naar school geweest. Ik vond het doodeng, en was constant bang wat mensen van me zouden vinden. Op mijn eerste schooldag leerde ik Marcus kennen. Hij kon heel aardig doen, maar soms ook ineens heel bot. Er was iets vreemds met hem. Nou ja, Marcus is soms gewoon een beetje een weirdo.' zeg ik lachend. De Simha's kijken naar Xylia voor de vertaling, en beginnen dan ook keihard te lachen. 'Ik was één dag op school en leerde ook meteen mijn nieuwe aardsrivaal kennen, Tiffany Mc Loren. Zij is de koningin van de school, en echt verschrikkelijk arrogant. Ze heeft me na die eerste dag zelfs in elkaar geslagen met haar hulpjes. Helemaal koek-koek dat mens.' zeg ik terwijl ik op mijn voorhoofd tik. Het volk begin weer te lachen. 'Ik leerde ook Esmee kennen, één van mijn beste vriendinnen. Zij heeft me geweldig geholpen toen ik mijn been brak in het bos, en toen mijn hart weer eens gebroken was door Marcus. Kat kwam ook nog bij ons in de klas, en we werden hele goede vriendinnen.' vertel ik. De hele groep zit me aandachtig aan te kijken. ' Marcus heeft heel vaak op mijn hart getrapt, maar daar ga ik het nu niet over hebben. Hij heeft me alles uitgelegd, en we zijn nu gewoon vrienden. Niets meer, niets minder. Anyway, mijn verhaal gaat verder. Door Tiffany kwam iedereen erachter dat ik andere oren heb. Ik vluchtte weg, samen met Kat en Esmee. Ik vertelde ze dat ik een staart heb, en ze reageerden heel positief. We gingen samen naar het bos, en ik kreeg daar een brief van een vreemdeling. Toen ik later die middag weer thuiskwam  kwam ik achter het geheim van de brief. Ik ging die nacht om 12 uur naar het bos, zoals mij verteld was. Daar bleek dat de vreemdeling Xylia was, en zij legde me uit wie mijn ouders waren. Toen ik de volgende dag naar school ging, en ruzie kreeg met Marcus, was er maar één plek waar ik wilde zijn ; Singh. Ik ontmoette Cleander, en we kunnen het goed met elkaar vinden.' Ik kijk naar Cleander, en zie dat hij bloost. Ik geef hem een knipoog. 'Toen werden we opgeroepen om naar Ghandafar te gaan, en daar hadden de krijgers Marcus gevangen genomen. Later legde Marcus me alles uit. Daarna werden we opgeroepen om naar Dillon en Keena te komen. Daar leggen ze uit dat Zira en ik zusjes zijn. Aanvankelijk was Zira heel bang dat ik haar plaats in zou nemen, maar ik vertelde haar dat ik echt vrij weinig kan wat een goede Simha nodig heeft.' Ik kijk naar Zira, en kan een kleine giechel niet onderdrukken. 'We liepen terug naar het huisje van Dillon en Keena, waar we te horen kregen dat Marcus en ik samen Simhamukha lessen zouden krijgen. Dit keer was ik degene die boos het huisje uit liep, ik voelde me  heel kwaad. Ik ga niet precies vertellen waarom, dat is té privé , maar toen ontmoette ik Xamm. Ik maakte het goed met Marcus, en  hierna hadden we de tìrey-ceremonie op Livingston. Toen leerden jullie me allemaal kennen als de nieuwe Simha, met de eigenschap ''Speels'' en het amulet van een kolibrie. Jullie ''zagen'' me en vingen me op. Maar wisten jullie dit? Dit wat ik jullie net verteld heb? Mijn levensverhaal? Ik denk het niet. Geen van jullie weet mijn complete levensverhaal. Jullie zijn allemaal onderdeel van een heel klein, heel belangrijk stukje uit mijn leven. Maar de enige die mijn hele levensverhaal kent is mijn verzorgster. Zij was er altijd voor mij. En die vrouw staat hier nu achter me. Nannie is degene die me altijd heeft opgevangen en altijd voor me klaar staat.' zeg ik met tranen in mijn ogen, en ik wenk Nannie dat ze naar voren moet komen. Ik kijk naar Xylia, en ik zie dat ook zij tranen in haar ogen heeft. 'Dus ik hoop dat jullie haar willen verwelkomen, net zoals jullie mij verwelkomt hebben.' 'Natuurlijk doen we dat.' zeggen Xamm, Zira, Cleander en Xylia in koor. Ze lopen op ons af, en slaan hun armen om Nannie en mij heen. Dan komen Dillon en Keena er ook bij. Steeds meer mensen slaan hun armen om ons heen, en steeds meer mensen klimmen op de wortels van Ghandafar. Het is één grote begroeting. Alsof ze zonder woorden ''Welkom'' zeggen.