Tailor

~11~

De volgende ochtend gaat mijn wekker later dan normaal, ik heb het 1ste uur vrij. Ik kleed me aan, en strompel met mijn boekentas naar beneden. Als ik klaar ben met eten en tandenpoetsen staat Nannie al klaar om weg te gaan.

Even later zet Nannie me af bij school. 'Weet je zeker dat je naar school wilt Tailor?' vraagt ze bezorgd. 'Life goes on.' antwoord ik alleen maar zuchtend. 'Oke, maar pas wel een beetje op lieverd. Ik kom je vanmiddag ophalen.' Ik stap de auto uit. Esmee staat al op me te wachten. Net als we naar binnen willen lopen gaat de 2de bel. 'Je mag wel vast lopen hoor, Esmee. Wacht maar niet op mij.' zeg ik tegen haar. 'Nee natuurlijk niet. Ik help je, kom.' We lopen samen naar het hokje van de conciërge. 'Hallo meneer, ik ben gisteren gevallen in het bos. Ik heb een gebroken been, en ik kan niet de trap op. Heeft u misschien een sleutel van de lift?' vraag ik vriendelijk. 'Natuurlijk meisje, wat vervelend voor je! Hier, kijk eens aan.' zegt hij met een glimlach en hij geeft me de sleutel van de lift. 'Waar hebben we eigenlijk les?' vraag ik naar Esmee. 'In het bio lokaal, aan het einde van de gang.' Niet veel later komen we aan in het biologielokaal. Esmee en ik stappen naar binnen, de les is al begonnen. 'Zo, dames, jullie dachten ''goh, laat ik ook maar eens naar school komen?'' Tien minuten nadat de les is begonnen? Ga maar heel snel een briefje halen dames!'  roept mevrouw Klein als we binnen komen. 'Gisteren liepen jullie ook al zo te klieren, ik ben er helemaal klaar mee!' 'Maar me- ' 'Nee Esmee! Briefje halen!' roept mevrouw Klein nu nog harder. Wie denkt ze wel dat ze is? 'Mevrouw! Luister nou even! Ik heb een gebroken been! Esmee moest me helpen met mijn krukken. We waren gewoon op tijd, maar ik moest nog een lift sleutel halen!' roep ik dan door de klas. 'O. Dat wist ik niet... Ga dan maar snel zitten. Naast Marcus is nog wel een plekje.' Ik en Esmee schuiven snel aan onze tafels. Marcus kijkt me vragend aan. Ik vertel het je na de les wel schrijf ik op een briefje. Hij knikt.

Na de les komt Marcus naar me toe. 'Hoe heb je je been gebroken?' vraagt hij.'Ik was  gisteren aan het wandelen met Layla, en toen zag ik ineens een schim langsrennen. Hij rende zo snel, echt niet normaal. Ik wilde weten wie het was, dus ik rende achter hem aan. Hij rende over een paar rotsen, en ik rende achter hem aan. Maar de rotsen rolden weg, en ik viel in een sloot. Ik wilde  opstaan, maar de rotsen vielen op mijn been. Ik schreeuwde  om hulp, maar hij rende gewoon door. Gelukkig kwam Esmee na een uur langslopen, ze heeft me echt gered.' vertel ik Marcus. Ik zie hem schrikken. 'Tailor, ik moet even naar de wc, ik kom er zo wel aan!' roept Esmee. 'Oke, is goed.' zeg ik afgeleid. 'Marcus?' Ik wuif met mijn hand voor zijn gezicht. Hij schrikt op uit zijn gedachten. 'Heb jij er soms iets mee te maken?' Hij kijkt weg, en mompelt dan; 'Nee! Nee... Natuurlijk niet...'  'Hey jongens! Kom, we gaan pauze houden!' onderbreekt Esmee ons. 'Ik kom eraan, ga maar vast!' roep ik naar haar, en dan keer ik me weer tot Marcus. 'Marcus, ik wéét gewoon dat je iets achter houd. Ik weet dat je me niets bent verschuldigd bent en dat we geen vrienden zijn, maar het is misschien beter om het te vertellen. Hoe langer je er mee wacht hoe pijnlijker het word.' fluister ik. 'Ik heb  helemaal niets verkeerd gedaan. Ik verdien geen preek van je, Tailor.' snauwt hij. 'Oké, Marcus luister.' Ik grijp hem bij zijn shirt. 'Ik hoop maar dat je niet liegt, en dat je hier inderdaad niets mee te maken hebt. Want als ik erachter kom dat jij tegen me liegt , maak ik je met de grond gelijk. Dan heb jij een heel groot probleem met mij, en dan ga je hopen dat je nooit geboren was, ''vriend''.' sis ik. Hij kijkt me geschokt aan. 'Heb je dat begrepen, Marcus van Leeuwen?' ga ik verder. 'Ehm ja, maar hoe weet je mijn achternaam?' vraagt hij verbaasd. 'Ik heb net even in de klassenlijst gekeken, toen ik het nakijkboekje pakte. Ik heb mijn research wel gedaan hoor, meneertje van Leeuwen.' Ik laat eindelijk zijn shirt los. Dan draai ik me om, en laat hem vol verbazing achter. In de gang staat Esmee nog op me te wachten. 'Waarom duurde het zo lang?' vraagt ze nieuwsgierig. 'Ik wilde even tegen hem zeggen dat hij zo'n leuk shirt aanhad.' lach ik onschuldig.

Na de pauze gaan we naar  het muziek lokaal. Esmee en ik gaan naast elkaar zitten. Marcus zit tegen over me, maar ik draai me snel om naar Esmee. Vanuit mijn ooghoek zie ik hem naar me kijken. Mooi, dat is ook opgelost. 'Oke, dames en heren! Leuk dat jullie er zijn! We gaan zingen vandaag, dus wie weet er een leuk nummer?' vraagt de leraar, meneer Verhoeven vrolijk. 'Ik weet wel een leuke....'mompel ik zacht. 'Mensen! Tailor weet een leuk liedje, allemaal even stil! Hoe heet het nummer Tailor?' De hele klas kijkt om naar mij. 'Het heet Best Fake Smile, hij is van James Bay.' zeg ik met een glimlach. Ik hou van dat nummer. 'Dat is een goede, Tailor! Ik zoek de lyrics  even op, dan kunnen we beginnen!' Meneer Verhoeven zet de lyrics op het bord. 'Ik wil eerst alleen Tailor horen, het was tenslotte haar idee!' roept hij. De hele klas kijkt me weer aan. 'No you don't have to wear, your best fake smile..' zing ik zachtjes. Maar dan laat ik het los, en zing ik zo goed als ik kan mee. 'Don't have to  stand there and burn inside... Ohoho, if you don't like it. And you don't have to care, so don't pretend. Nobody needs a best fake friend. Ohohoh, don't hide it!' Als ik klaar ben met het refrein is iedereen even stil. Dan beginnen ze ineens allemaal te klappen, en krijg ik een luid applaus. Ik word er stil van. 'Prachtig Tailor! Ik wist helemaal niet dat jij zo mooi kon zingen!' Mevrouw ten Beek komt binnenlopen met een meisje dat ik nog nooit eerder heb gezien. 'Ehm, dankje.' mompel ik verlegen. 'Ik ben hier niet voor Tailor, maar voor iets anders. Dit is Katrina , ze komt vandaag nieuw in jullie klas! Ik hoop dat jullie haar een warm welkom zullen geven!' zegt mevrouw ten Beek met haar gebruikelijke glimlach. 'Tailor, ik zie dat er naast jou nog een plekje vrij is? Kan Katrina daar misschien zitten?' Maar voordat ik kan antwoorden onderbreekt Katrina me al. 'Oke mam, stop. Het is al erg genoeg dat je me naar mijn lokaal komt brengen. Bye,bye, je hebt vast nog heel veel te doen!' Katrina bonjourt mevrouw van Beek zo het lokaal uit. 'Ja jongens, ik ga er geen doekjes om winden; mevrouw van Beek is mijn moeder. Ik ben dus Katrina, maar noem me alsjeblieft Kat. ( Uitspraak: K-e-t, het is een Engelse naam ;) ) Verder nog vragen?' zegt Kat spontaan. 'Ga maar verder met de les meneer, sorry voor de onderbreking!' Kat klopt meneer verhoeven op zijn schouder, en komt dan naar mij toe lopen. 'Ik zie dat er nog een tafel vrij is hier? Jij bent dus Tailor?' vraagt ze met een glimlach. 'Ja, dat ben ik. Dat is Esmee, mijn beste vriendin.' stel ik mezelf en Esmee voor. 'Cool. Kan ik naast jullie komen zitten?' 'Of course.' zeg ik vrolijk. Kat gaat naast me zitten en we gaan verder met de les. Ik weet nog niet wat er verder allemaal gaat gebeuren, maar ik vind haar nu al te gek.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ik volg een serie, Dance Academy, en daarin speelt ook een meisje die Katrina heet. Ik vond de naam Kat zo grappig, dat ik hem heel graag in mijn boek wilde gebruiken!

Hierboven is een foto van Kat!