Tailor

~24~

Er is maar één plek waar ik nu naar toe wil. Ik ren de school uit, naar het bos. Ik ken de route, en ga zo snel mogelijk naar de rotsen. Ik glip door de doorgang, en ren het veld op. Ik kom allerlei mensen tegen, maar Xylia is nergens te zien. Ik laat me wanhopig op mijn knieën vallen, en zak in elkaar. Dan voel ik dat er iemand op mijn schouder tikt. 'Laat me met rust!' snauw ik. Dan zie ik dat er een jongen staat. Hij deinst verschrikt achteruit. 'Tsap'alute. Lumpe tìkawng?' vraagt hij meelevend. Ik snap niet wat hij zegt, dus ik haal mijn schouders op. Hij kijkt me eerst een beetje vreemd aan, maar dan lijkt hij het te snappen. 'Aha, jij bent de nieuwe waar Xylia het over had.' zegt hij dan lachend. Hij komt naast me zitten in het gras. 'Huh? Hoe kan jij ineens Nederlands? Ik dacht dat jullie alleen maar Simhamukha spraken?' vraag ik verwonderd. 'Nee hoor. De meeste spreken inderdaad alleen Simhamukha. Maar ik kan het allebei. We hebben een paar multi-talen in de stam, waaronder ik en Xylia. Ik ben trouwens Cleander. Jij bent toch de dochter van Dillon en Keena?' vraagt hij. 'Ehm, ja. Ik ben Tailor.' zegt ik met een kleine glimlach. Mijn tranen zijn weer een beetje verdwenen, en ik kan weer lachen. Terwijl Cleander uitgebreid verteld over wat hij gedaan heeft vandaag, bestudeer ik hem een beetje. Hij heeft dezelfde oren als ik, en ook dezelfde tanden. Maar hij heeft groene takjes in zijn haar. Hij ziet dat ik naar hem staar, want hij kijkt me vreemd aan. 'Is er iets op mijn gezicht?' lacht hij. 'Eh, nee hoor..' zeg ik betrapt. Ik voel mijn wangen rood worden. 'Maar je hebt van die groene frietseltjes in je haar.' giechel ik. 'Ja, inderdaad. Dat is mijn versiering. Dat vind ik gewoon mooi.' grinnikt hij. Hij staat op. 'Kom je? Je hebt nog heel veel om te zien.' Hij reikt me zijn hand aan. Ik pak hem aan, en Cleander neemt me mee naar de rivier. 'Dit is onze grootste bron van voedsel.' zegt hij terwijl hij naar de vissen wijst die soms de rivier uit springen. 'We jagen ook naar wild in het bos, maar dat is vaak niet genoeg. De fruitbomen bieden ook een uitkomst.' zegt Cleander terwijl hij naar een paar mensen wijst met fruitmanden op hun rug. 'Verder zijn er ook mensen die onze samenleving verdedigen. Dat zijn onze krijgers. Xylia is er daar één van.' 'Wat ben jij dan?' vraag ik bewonderend. 'Ik ben kunstenaar..' zegt Cleander blozend. 'Wauw! Gaaf! Heb je wat schilderijen die je me kan laten zien?' vraag ik enthousiast. 'Eh, ja hoor.. Maar ze zijn niet zo heel mooi...' zegt hij weifelend. 'Vast wel. Kom, laten we gaan! Waar is je atelier?' vraag ik vrolijk door. 'Ik heb een boomhuis, daar teken ik wel eens..' zegt hij onzeker.  'Kom, laat het me zien!'

Niet veel later komen we aan bij zijn boomhut. Hij is echt prachtig. Het heeft een touwladder waar je omhoog moet klimmen. Cleander helpt me omhoog, en na wat gestuntel sta ik dan toch eindelijk op de veranda van zijn boomhuis. 'Het is maar een klein huisje, verwacht er niet te veel van..' mompelt hij. Ik gooi de deur open, en mijn mond valt open. Het is weliswaar klein, maar zó mooi! Het is echt een ouderwetse boomhut. 'Eh, vind je het wat?' vraagt Cleander. 'Geweldig! Zo knus!' roep ik vrolijk. 'Wil je wat thee?' vraagt hij als ik ben gaan zitten op één van de boomstronken die hij als stoel gebruikt. 'Graag. Maar heb je die hier wel? Ik neem aan dat je niet even naar de supermarkt gaat om thee te kopen?' zeg ik grinnikend. 'Nee, tuurlijk niet. Ik vang regenwater op. Dat laat ik koken op een vuurtje, dan pluk ik wat kruiden en vruchten, en voilà! Je hebt thee!' zegt hij vrolijk. Cleander maakt een vuurtje, en zet er een gedeukt pannetje met water op. Als het water kookt, giet hij het in twee ijzeren mokjes, en doet de kruiden erbij. Hij komt naar me toe en geeft me een beker aan. 'Voor madame, een bekertje rozenbottel thee.' zegt Cleander met een glimlach. 'Bedankt!' lach ik. We blijven elkaar maar aankijken. Hij heeft zulke mooie groene ogen.... Maar dan bedenk ik me ineens iets. 'O, misschien een beetje een vreemde vraag, maar ik moet ontzettend nodig naar het toilet. Heb je een wc?' vraag ik ongemakkelijk lachend. 'Tuurlijk, achter de enige deur in het huisje.' Ik zet mijn beker neer op het tafeltje, en sta op. Maar ik tik bij het langslopen per ongeluk de gloeiend hete beker thee om. Dan zie ik ineens dat iemand me opzij duwt, en daarna opvangt. Cleander heeft blijkbaar  zo snel zijn beker neergezet, mij opzij geduwd, en me daarna opgevangen. Nu heeft hij me in zijn armen, en helpt hij me als een echte heer omhoog. Ik kan gewoon niet stoppen met in zijn ogen kijken. Onze gezichten komen steeds dichter naar elkaar toe, en dan gebeurt het. Hij kust me.