Tailor

~20~

Wanneer ik thuis aan kom is het nog maar vijf uur, en Nannie is dus nog aan het werk. We hebben nog even in de stad gelopen, maar Kat en Esmee moesten  naar training, dus we zijn alledrie naar huis gegaan. Als ik langs de brievenbus loop moet ik er gewoon even in kijken en inderdaad; er ligt een envelop in, met mijn naam erop. Ik giechel een beetje, dit is echt een klein lichtpuntje in deze donkere dag. Ik snel naar binnen, en open voorzichtig het envelopje, alsof hij  van porselein is. Ik haal het briefje eruit, en dan vallen er ineens allemaal rozenblaadjes uit de envelop.

Lieve, lieve, lieve Tailor,

Als ik het kon bepalen

Gaf ik je zonnestralen.

Als ik een super kracht bezat

Gaf ik je wat je nodig had

Maar al kan ik de zon niet besturen

En al heb ik geen super kracht

Weet, Ik ben er voor je, altijd

Overdag en in de nacht

Love, Myster Y

Ps; Ik ben benieuwd wat je van de rozenblaadjes vind? Ik kan het dan geen zonnestralen laten regenen, maar rozenblaadjes zijn een goede 2de toch? :)

Ik grinnik. Wie zou het toch kunnen zijn.... Ik ken maar één iemand die een naam heeft met een y, en hij kan het toch niet zijn.... Ik pak een pen, en schrijf op de andere kant van het briefje;

Je bent wel een romanticus, haha. Maar ik begin me wel een beetje zorgen te maken, heb ik een stalker of zo? ''Ik ben er voor je, dag en NACHT?''  Straks zit je vannacht nog in mijn kast ;P

 Ik ken trouwens maar één iemand met een Y in zijn naam, Yale, maar hij zou nooit een brief aan mij sturen... Hm, ik ga erover nadenken.... Wie je ook bent, je gedicht heeft me wel enorm opgebeurd, thx! :D

Kus, Tailor

Ik stop de brief terug in de envelop, en leg hem  in de brievenbus. Dan herinner ik me plotseling het gekke voorval van vanochtend. Van die geheimzinnige vreemdeling heb ik ook een brief gekregen... Ik heb hem in de bios in mijn jaszak gedaan, omdat ik bang was dat hij uit mijn broekzak zou vallen... Ik ren snel naar binnen, en pak mijn jas. Ja hoor, hij zit nog in mijn binnenzak. Ik open de brief, maar er staan jammer genoeg alleen maar een paar gekke tekens op. Ik zucht, die kan ik natuurlijk niet lezen...Ik draai hem een beetje rond, om te kijken of er een vertaling op staat, maar helaas. Ik ben beetgenomen. Ik schenk als troost een glas water in voor mezelf, en pak ik mijn nieuwe boek ''Op mijn schouders''. Dan gaat plotseling de bel. Ik schrik op, en stoot per ongeluk mijn glas om over de brief. 'Shit.' vloek ik in mezelf. Ik heb geen tijd om het op te ruimen, want er staat immers iemand voor de deur. Het is de postbode. 'Ik heb een pakketje voor je!' zegt hij met een glimlach. Ik was helemaal vergeten dat Marcus de postbode is, maar daar kom ik iets te laat achter. Ik word lijkbleek, en meteen daarna knalrood. Maar dan denk ik aan wat Kat vanmiddag heeft gezegd; Rug recht en neus in de lucht. Ik pak het pakje aan, en houd mijn gezicht uitdrukkingsloos. 'Verder nog iets?' vraag ik rustig. 'Tailor, ik wil echt even met je praten over wat er de afgelopen dagen is gebeurt.' zegt met een brok in zijn keel. Maar ik laat me niet afleiden, en ik houd me in mijn rol. 'Ik kan me niet herinneren dat er ooit iets tussen ons gebeurt is. Goedemiddag.' zeg ik koel, en ik gooi de deur voor zijn neus dicht.

Ik loop weer naar de woonkamer, en haal snel een doekje om de tafel droog te maken. Maar als ik terug loop naar de tafel zie ik iets dat mijn mond doet open vallen. Het is een soort dubbele brief, want de laag met vreemde tekens is weggebrand, en er staat nu een vertaling. Ik pak de brief, en begin te lezen.

Tailor

Kom. Volle maan. Nacht. Bos. 12. Uur. Geheim. Niemand. Vertellen. Krijgt. Uitleg. Belangrijk. Groet. 

Er staan een paar woorden achter elkaar, maar ik kan het uiteindelijk toch ontcijferen. Maar het is zo'n vreemde boodschap! Vannacht is het volle maan, dus ik moet vannacht  om 12 uur naar het bos, en ik mag het aan niemand vertellen. Ik krijg een uitleg, die blijkbaar heel belangrijk is. Vreemd.... Ik weet ook niet of ik wel moet gaan? Ik denk dat het goed is om even in mijn dagboek te gaan schrijven. Ik ren naar boven, gris mijn dagboek onder mijn kussen vandaag, en ik pak een pen. Ik ga aan de tafel aan de woonkamer zitten, en begin te schrijven.

Lief dagboek,

Ik heb een opdracht gekregen van een geheimzinnige vreemdeling in het bos. Ik krijg uitleg, maar dan moet ik wel om 12 uur naar het bos komen. Ik weet het niet. Gedachten razen door mijn hoofd als een sneltrein. Straks word ik ontvoerd? Misschien is dit die geheimzinnige Myster Y wel? Ik heb werkelijk geen idee. Misschien ga ik. wel. 

Kus, Tailor

Ik hoor Nannie binnenkomen, en ik schuif snel het dagboek onder tafel. 'Hey!' zeg ik vrolijk.  'Hai lieverd. Sorry dat ik zo laat ben, ze harder tekorten vandaag.' zucht ze. 'Ach, dat geeft niets! Wat zullen we gaan eten?' vraag ik met een glimlach. 'Ik dacht dat we eens even wat pannenkoeken gingen bakken!' zegt ze met een knipoog. 'Goed idee!' roep ik blij. Nannie en ik gaan de keuken in, en omdat het al zo laat is beginnen we meteen met pannenkoeken maken. Ik leer van Nannie hoe ik goed een pannenkoek moet flippen, en na een paar keer oefenen lukt het dan eindelijk. Als we een stuk of 10 pannenkoeken hebben gebakken gaan we aan tafel zitten. We eten gezellig en we kletsen wat over hoe onze dag was. Ik vertel maar niet wat er op school is gebeurt, dan zou ze alleen maar ongerust worden. Na het eten help ik met afruimen, en als we klaar zijn zeg ik dat ik ontzettend moe ben, en dat ik ga slapen. Eenmaal boven pak ik een zwarte trui, en een zwarte broek. Ik leg ook een zaklamp klaar, want het is zeker al donker om 12 uur. Ik schiet snel mijn pyama aan, poets mijn tanden, en ga in mijn hangmat liggen. Maar ik kan de slaap niet vallen. Ik moet aan van alles denken. Aan Marcus, aan de vreemdeling, Myster Y, de pestkoppen op school, Marcus, Nannie die van niets weer, Marcus... Ik denk opvallend veel aan Marcus merk ik. Maar ik moet hem uit mijn hoofd zetten. Hij vind me niet leuk, en hij is een klootzak, prent ik mezelf in. Maar  mijn gedachten razen onverbiddelijk door.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

De foto hierboven vond ik wel toepasselijk ;)

Q: Wat is jullie lievelingsboek?

A: Ik heb een nieuw lievelingsboek, het heet ''Op mijn schouders'', echt een aanrader!

We hebben trouwens al weer bijna 500 reads op dit verhaal! Super bedankt guys!

xxx