Tailor

~29~

Ik stap helemaal vrolijk Livingston af. Ik loop op Xylia af, en geef haar een dikke knuffel. 'Wat was je goed! Ik wist helemaal niet dat je zo goed kon zingen!' roept ze enthousiast. 'Bedankt!Zeg, heb jij Zira gezien? Ik heb haar helemaal niet meer gezien sinds vanmiddag..' vraag ik bezorgt. 'Eh, ja... Maar ik mag niet zeggen waar ze is. Dan krijgt ze problemen..' mompelt ze. 'Hoezo niet! Ik ben haar zus!' roep ik  verontwaardigd. Xylia zucht. 'Ze is bij Corryn.' 'Wie is dat?' vraag ik verbaasd. 'Haar crush. Ze vind hem heel leuk, maar ze weet zeker dat ze hem niet mag zien van Dillon en Keena.' 'Hoezo?' vraag ik nieuwsgierig. 'Dat kan ik niet hier vertellen. Er zijn teveel mensen. We gaan naar Ghandafar.' zegt Xylia geheimzinnig.

Als we aankomen bij Ghandafar gaan we tussen de wortels zitten. 'Ik heb je het verhaal verteld hoe je bent verdwenen, toch?  De ouders van Corryn hebben dit ook meegemaakt. Alleen de ouders van Corryn,Raion en Leonty, hebben ons allemaal verraden. Ze wilden geld verdienen, en vertelden dat Dillon en Keena speciale mensen waren. Die man op straat had ze niet zo maar ontdekt. Hij had een tip gekregen van Raion. Leonty en Raion dachten op die manier terug te kunnen keren in de normale samenleving. Raion en Leonty zijn ervandoor gegaan met hun geld, en zijn nooit meer terug gezien. Toen iedereen later weer veilig in Singh was, kwam Corryn terug. Hij was zijn familie kwijt, en was net als iedereen helemaal in shock van wat er was gebeurt. Maar Dillon was genadeloos. Hij stuurde hem weg, uit angst dat hij hetzelfde was als zijn ouders. Dillon verbande Corryn uit Singh, en hij maakte niet langer deel uit van de Simhanadraja-clan. Het was verschrikkelijk om te zien, maar er was ook begrip voor de kant van Dillon en Keena. Zij waren immers hun dochter verloren die dag, en de zoon van de dader kwam terug. Dillon stelde de regel dat iedereen die Corryn meesmokkelde in Singh medeplichtig was, en zo dus net als Corryn verbannen zou worden. Zira kon Corryn maar niet vergeten, en ging naar hem opzoek. Hij sliep onder een brug, zonder warme kleding, of dekens. Hij had maar heel weinig te eten, en dat haalde hij uit de vuilnisbakken van de mensen. Hij kon niet terug naar huis, want zijn ouders waren immers weg. Zira smokkelde hem Singh binnen, en nam hem mee naar haar verstopplek achter de waterval. Zira neemt soms eten voor hem mee en ze heeft hem warme dekens gegeven.' vertelt Xylia.'Wat lief! Wat erg voor hem, dan ben je behalve je ouders ook nog je huis kwijt! Ik hoop echt dat hij haar ook leuk vind!' giechel ik. Ik wéét gewoon dat ze elkaar leuk vinden. Maar ze denken dat de ander hen alleen ziet als goede vriend.' legt Xylia uit. 'We moeten ze koppelen!' giechel ik enthousiast. 'Wie moeten jullie koppelen?' hoor ik een stem achter mij vragen. Ik schrik verbaasd op. 'Marcus! Je laat me schrikken! Sluip jij altijd zo op mensen af?!' vraag ik nerveus. 'Nee, normaal gesproken niet. Maar volgens mij heb je nog geen antwoord gegeven op mijn vraag. Wie willen jullie koppelen?' vraagt hij nieuwsgierig. 'Eh, niemand.' wimpel ik hem weg. 'Waarom ben je hier?' breng ik het op een ander onderwerp.  'We moeten denk ik maar eens naar huis gaan. Het lijkt me dat we morgen gewoon naar school moeten, en het is al helemaal donker. Daarom lijkt het me beter dat we samen gaan, dan dat je in je eentje door het bos loopt.' zegt hij bezorgd. 'Ja, inderdaad. Maar ik wil nog even Zira gedag zeggen, wacht op me bij de poort oké?' En dan sprint ik weg.

Ik kom hijgend aan bij de waterval. Ik kijk een beetje rond, en zie tot mijn verbazing dat er een opening is achter de waterval. Ik sluip door de opening, en ik kom in een nauwe tunnel terecht. Het word steeds breder naarmate ik verder naar achter loop. Ik zie licht branden achter in de tunnel. Daar zitten Zira en een jongen, die dus Corryn moet zijn. 'Hey..' mompel ik. 'Tailor!' schrikt Zira op. 'Wat doe jij hier?!' 'Xylia heeft het me verteld.' 'De verrader..' sist ze. 'Zir, ik ben je zus. Je kan me vertrouwen.' stel ik haar gerust. Ik wend me tot Corryn. 'Dus jij bent Corryn. Ik ben Tailor.' zeg ik glimlachend terwijl ik mijn hand uitsteek. 'Hey.' zegt hij glimlachend. 'Ik kwam eigenlijk om even gedag te zeggen. Ik moet naar huis.' zeg ik terwijl ik Zira een knuffel geef. Corryn kijkt me vragend aan. 'Zira legt het je nog wel uit. Maar ik moet nu gaan, Marcus staat al op me te wachten. Doei!' Ik sluip weer uit de tunnel, en ren naar de poort. Daar staat Marcus inderdaad al op me te wachten. 'Hey. Heb je je ouders nog gedag gezegd?' vraag hij als we door de poort lopen. 'Eh, nee. Maar dat maakt niet uit, ze waren nog aan het feesten.' mompel ik als smoes. Ik heb mijn ouders inderdaad geen gedag gezegd, maar niet omdat ze nog aan het feesten waren. Meer omdat ik bang was dat ze vragen gingen stellen over Zira. 'Zullen we een wedstrijdje doen? Wie het laatst bij mijn huis is, is een eltungawng!' roep ik schaterend uit. 'Een wat?' vraag Marcus verbaasd. 'Een eltungawng! Een hersenworm!' schater ik. 'Oké, je vraagt erom.' lacht Marcus. Dan rent hij plotseling weg. 'Ik haal je toch wel in!' roep ik, en dan ren ik hem achterna.

Marcus komt nét iets eerder aan bij mijn huis. 'Ik heb gewonnen! Jij bent een eltungawng!' lacht hij. 'Ik krijg mijn revanche nog wel, Marcus van Leeuwen.' zeg ik sluw. We blijven elkaar aankijken, en er hangt een vreemde spanning tussen ons. Ik sla mijn ogen neer. 'In ieder geval, bedankt voor het thuisbrengen.' mompel ik. Als ik opkijk is Marcus ineens heel dicht bij. Hij buigt naar me toe, maar ik went mijn hoofd af. 'Marcus. Ik wil het langzaam aan doen. Ik weet nog niet wie ik kies. Het is te snel, echt veel te snel.' zeg ik. Hij kijkt me teleurgesteld aan. 'Fijne avond verder.' zeg ik, en dan loop ik naar binnen.

Nannie is gelukkig al naar bed. Ik sluip naar mijn slaapkamer, en trek mijn pyjama aan. Ik ga in mijn hangmat liggen. Maar ik kan de slaap niet vatten. Ik kan maar aan één iemand denken. Marcus.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

De foto hierboven is  Corryn! Wat vinden jullie van hem? Laat het weten in de reacties!