Ik merk dat ik naar hem blijf staren. Is hij het dan toch? Is hij toch de jongen die ik in het bos heb gezien? 'Tailor? Is er iets?' Ik schrik op uit mijn gedachten. 'Eh, nee hoor. Ik was gewoon aan het nadenken. Niets aan het handje.' zeg ik met een scheve grijns. 'Hm, oké dan.. Gaat het weer een beetje?' 'Ja hoor, je kan wel weer naar je vrienden gaan. Ik kan het vanaf hier wel zelf redden denk ik.. In ieder geval bedankt voor je hulp. Maar ik denk dat je weer populair moet gaan zijn.' Zonder verder nog iets te zeggen loop ik weg, naar buiten. Ik plug mijn oordopjes in, en zet de muziek aan. Ik pak mijn boterham uit mijn broodtrommel, en kijk rond over het school plein. Er is helemaal niemand, maar op de een of andere manier voel ik me bekeken. Ik kijk om, en zie Marcus in de deuropening van de buitendeur staat. Hij kijkt naar me met een onderzoekende blik. Dan schud hij zijn hoofd, en loopt hij verder. Vreemd....
*DRINNGGG, DRINGGG* Vijf minuten later gaat de bel. Zuchtend sta ik op, en loop naar binnen. Dan besef ik dat ik helemaal niet weet waar ik les heb. Ik kijk op mijn mobiel, en zoek snel mijn rooster op. Dan loop ik voor de tweede keer vandaag tegen iemand op. Ik kijk op van mijn mobiel, en zie tot mijn verbazing dat het Marcus is. 'O, hoi!' probeer ik overdreven vrolijk. 'Hey.' stamelt hij ongemakkelijk. We kijken elkaar een tijdje aan, totdat ik de stilte verbreek. 'Dus... Ik moet naar biologie...' mompel ik. 'O! Ja ik ook!' zegt hij daarna, ook overdreven vrolijk. 'Ja duh-uh, we zitten bij elkaar in de klas Marcus...' Dan schieten we allebei in een soort ongemakkelijke lachbui. Mijn hemel, ik kan wel door de grond zakken... Hij zet zijn hand in zijn nek, waardoor zijn capuchon afschiet. Hij schrikt er blijkbaar van, want hij zet hem snel weer op. 'Waar hebben we les?' vraag ik, om het onderwerp af te leiden van zijn panische gedoe om zijn capuchon. 'In lokaal 44. Ik moet nog even iets doen, ik zie je nog wel.' mompelt hij afwezig. Dan rent hij weg, en laat me alleen achter.
Ik loop het biologie lokaal binnen. Gelukkig, ik ben nog op tijd ondanks dat gedoe met Marcus. Ik kijk een beetje rond in de klas. Er is alleen nog plek naast een jongen, Damian heet hij geloof ik, en een meisje waarvan ik haar naam niet weet. Ik ga naar de tafel van het meisje, en vraag of ik naast haar mag zitten. 'Natuurlijk, er wil toch nooit iemand naast me zitten. Jij bent toch Tailor?' vraagt ze met een glimlach. Ze lijkt me aardig. Ik ga aan de tafel zitten en ik pak mijn spullen uit. 'Waarom wil er niemand naast je zitten?' vraag ik. 'Ze vinden me een nerd, en ze vinden me raar. Ik ben Esmee by the way.' zegt ze glimlachend. 'Dat snap ik niet, je lijkt me aardig.' 'Nou, je bent de eerste.' giechelt ze. 'Ben jij niet dat meisje dat net in de pauze ruzie had met Tiffany?' vraagt ze bewonderend. 'Ehm ja... Maar hoe weet jij dat?' 'De hele school heeft het erover! De meerderheid is #teamTailor', er zijn ook nog een paar gekken voor #teamtiffany, ik ben natuurlijk voor jou, maar-' ratelt ze door'. 'Team Tailor? Waarom is hier zo'n gedoe over? Ik had weliswaar ruzie met haar, maar ik snap niet dat hier zo'n punt van word gemaakt!' 'Jij bent de eerste die iets tegen Tiffany durft te zeggen! Daarom is iedereen zo van je onder de indruk!' roept Esmee verbaasd uit. 'Esmee! Als jij ook even op wil letten? Ik wil graag de les beginnen!' roept de biologie docent, mevrouw Klein. Esmee en ik schieten in een giechelbui. Ik mag haar wel, ze lijkt me aardig. Dan komt Marcus de klas binnen stormen. Hij heeft gerend of zo, want hij is buiten adem. 'Sorry dat ik zo laat ben, Mevrouw Klein. Ik moest even wat doen. Ik heb al een briefje gehaald.' Als hij gaat zitten gaat mevrouw Klein weer verder met de les, en zijn alle ogen weer op haar gericht. Esmee verteld een verhaal aan me, maar ik luister niet. Ik kijk naar Marcus. Wat is er toch met hem? Dan kijkt hij ook naar mij, en went ik snel mijn gezicht af. Ik voel mijn wangen rood worden. 'Luister je wel Tailor?' vraagt Esmee plotseling. 'Eh, ja hoor, tuurlijk. Vind ik ook.' mompel ik afwezig. 'Oelala, je bent bezig met Marcus!' giechelt Esmee. 'Helemaal niet!' sis ik. 'Je vind hem leuk!' giechelt ze weer. Ik dat waar? Vind ik hem leuk?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De foto hierboven is Tailor! Laat in de reacties weten wat jullie van haar vinden!
JE LEEST
Tailor
FantasyTailor is nieuw. En vreemd. Dat is wat iedereen altijd over mij denkt. Maar niemand weet wat ik écht ben. Zelfs ik weet dat niet helemaal. Je ziet niets aan me, ik heb een normaal gezicht, die vaak verscholen is in mijn capuchon. Maar toch ben ik n...