Accident Love..�β솷�р솷

Chapter 43

"Miss magkano dito?

"........"

"Hoy Ms.baka naman gusto mong sumagot nakakahiya naman sa may-ari ng tindahan nato."-inis na sigaw nito.

"Ah madam mura lang po yan. 300 na lang isang pair na lang po yan bili na po."-sabat ni Alice na nasa likod ko na pala. Kanina pa pala nagtatanong yung babae ewan ko bakit hindi ko naririnig.

"Ate kung masama ang pakiramdam mu hindi mo na naman kailangang magbantay dito kami na ng bahala."-sabi agad niAlice pagkaalis ng costumer.

"Ayos lang ako. Baka kayo ang pagod na magpahinga na kayo."-matamlay ko sa kanila.

"Seryoso ate wala ka ba talagang sakit? Hindi yata ikaw si Shanna ei.. Allan kapain mu nga ang ulo ni ate baka mainit."-sinunod din naman ng isa ng sinabi ni Benok.

"Wala naman ei... Ate baka napoposess ka na ah kailangan na ba naming tawagin si Mang Tasyo?"-seryosong tanong din sakin ni Allan mga baliw talaga itong mga ito.

"Iwan nyo na lang ako kailangan ko lang ng pahinga."-sabi ko sabay talikod sa kanila.

Bumalik na lang ako sa table ko at ipinahinga ang ulo ko sa upuan. Ewan ko nga ba nagiging blackout ang utak ko since kahapon ng makita ko si Xander. Hanggang ngayon wala paring magsink-in sa utak ko ng matinong pwedeng gawin.

----FLASHBACK----

"I dont know na ako...huhuhu hindi na ko na alam ang gagawin ko."-sabi ko habang umiiyak kay Ara.

"Alam mu bessy isa lang naman ang solusyon dyan sa problema mu."

"Anu?"

"Puntahan mu sya at mag-usap kayo ng masinsinan. Mas maganda na sigurong sa kanya manggaling ang sagot kesa naman nanghuhula ka diba wala namang sinabi si Xander na hindi ka nya mahal tapos nagcoconclude ka na agad."-tango lang ang naisagot ko.

"San ka punta?"-tanong ni Ara sakin ng tumayo ako.

"Powder room lang. Mugto na yung mata ko nakakahiya naman diba.!"-sabay tayo ko pero halos hindi pa ako nakakagalaw saktong pagtayo ko isang bulto ng dibdib ang bumunggo sakin.

"Naman... Ang malas ko ba talaga ngayong araw? Kainis.."-sigaw ko dun sa nakabangga sakin and worst hindi man lang nagsorry ang hinayupak. Busy lang akong pinupunasan ang damit ko kasalanan kaya bakit ko sya iintindihin.

"Reckless as ever.. Tsssk"-sabi nung nakabunggo ko parang ayoko ng tingnan kung kanino yung pamilyar na boses na yun but i did it.

"What happen are you ok? Did i hurt you?"-nagaalala nyang tanong sakin pero sa halip na sumagot umiyak lang ako sa harap nya ng hindi alam ang dahilan.

Yes i did it i cry out loud habang yakap nya. Hindi ko alam kung sobrang hina ko talaga para umiyak ng ganito nung makita ko lang sya. I just cry hindi ko pinansin lahat ng tao sa paligid ko basta alam kung yakap nya at kaya hindi ko mapigilang umiyak.

"Let's go home.. "-bulong nya sakin habang nakayakp sakin at ramdam kong hinalikan nya ang tuktok ng ulo ko.

"Lets go home agad... Hoy Mr.Montemayor were not yet finish talking so stop saying your going home. Ikaw kaya ang dahilan kung bakit sya ganyan ngayon."-pagmamaktol ni Ara kaya napaharap ako at umayos pero nakangiti lang sya ng tingnan ko.

"I know kaya nga nandito ako para ayusin diba. Lets go.."-hila nya na sakin hindi ko alam pero sumunod na lang ako at tumingin kay Ara na ngiting-ngiti habang kumakaway.

God isang lets go lang sumusunod na ako sa kanya. Magic words ba yun? o tanga lang talaga ako pag kasama sya.

Hindi ka tanga nagmamahal ka lang friend. Its what they called LOVE..