The Jerk and the Transgender (Hot Trans Series #1) [Published under Pop Fiction]

Prologue

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works from or exploit the contents of this story in any way. Please obtain permission.

PLAGIARISM IS A CRIME.

This is the first installment of the Hot Trans Series.

—————————————————

Ipinag-bubuntis pa lang daw ako ni Nanay noon ay iniwan na kami ng German kong tatay. Akala nga ni Nanay noon ay babae ako— since hindi niya afford ang magpa prenatal dahil kapos at pinag-iipunan niya pa ang pagpapanganak sa 'kin, kaya't hinuhulaan niya na lang ang aking kasarian. Ngunit labis ang kaniyang gulat nang ako'y lumabas na lalaki. Sabi niya, hindi raw maselan ang pagbubuntis niya sa 'kin kaya't inakala niya na babae ang batang dinadala niya at marami rin daw nagsasabing blooming siya noon.

Habang lumalaki ako, pansin na pansin ang aking banyagang dugo. Mula sa may pagka-berde kong mga mata, matangos na ilong, maputing balat, at makakapal na pilik mata; madalas akong mapuri sa tuwing namamalengke kami ni Nanay. Kesyo mukha raw akong manika at minsan napagkakamalan pang babae. Habang lumalaki ako, alam ko na sa sarili kong hindi ako tunay na lalaki, ewan ko ba pero parang ako'y isa talagang babae na naligaw sa katawan ng isang lalaki.

Nahuhuli rin ako ni Nanay na kumikendeng-kendeng sa harap ng salamin at sinusukat ang kaniyang mga mumurahing sandals. Hindi niya naman ako sinasaway ngunit palagi kong nakikita ang labis na panghihinayang sa kaniyang mga mata.

Nagulat ako nang isang araw ay umuwi si Nanay galing sa palengke at may bitbit na isang mumurahing manika. Natuwa ako ngunit akin ding pinigilan ang sariling mag bunyi dahil baka ako'y pagalitan ni Nanay. Ngunit laking gulat ko nang ngumiti siya sa 'kin at iniabot ang manikang dala.

"Oh! 'Di ba gusto mo nito?" Natatawang aniya. Sa gulat ko'y hindi pa rin ako nakagalaw at nakatangang nakatingin lang sa manikang hawak ni Nanay.

"N-nay..." Kinakabahang ani ko.

"Dwayne, anak, alam ko na..." Pumungay ang mga mata ni Nanay at humila ng upuan at umupo sa harap ko.

Hinawakan niya ang kamay ko at marahang pinisil iyon. May pakiramdam na ako sa mangyayari kaya't nagsisimula na ring mamuo ang mga luha sa 'king mga mata. Bakit? Itinago ko naman, ah. Halata ba masyado?

"Anak, lagi mong tatandaan na mahal na mahal kita kahit ano ka pa. Minahal kita kahit galing ka pa sa asungot at walang kwenta mong Tatay. Kaya 'wag kang matakot magsabi sa 'kin ng totoo. Maiintindihan ko at tatanggapin ko kahit ano pa iyan." Malumanay na sabi ni Nanay.

"N-nay... Hindi p-po." Umiling ako pero pinisil niya lang ulit ang kamay ko.

"Narinig ko ang usapan niyo ni Mella kahapon. Naiinggit ka sa laruan niyang manika, hindi ba?" Aniya. Nagulat ako sa sinabi niya. Hindi ko akalain na magiging ganito kaaga malalaman ni Nanay ang tunay kong kasarian.

Tumulo na nang tuluyan ang mga luha ko. Yumakap ako kay Nanay at tumango tango.

"Bakla po ako, Nay..." Pag amin ko. Sa halip na magulat ay tumawa pa siya at hinaplos haplos ang likod ko.

"Alam ko, Dwayne. Ina mo ako, sa lahat ng tao ako ang unang makakaalam nun." Pumiyok na rin ang boses ni Nanay.

"Hindi ko po sinasadya... Nangyari na lang po bigla na nagugustuhan ko ang mga bagay na pambabae." Mas humigpit ang yakap ko kay Nanay sa takot na baka itakwil niya ako.

"Sshh. Alam ko. Hindi naman talaga iyon sinasadya, eh. Simula pa lang ay nasa iyo na iyon, anak. Nasa pagkatao mo na iyan. Kaya 'wag na 'wag mong iisipin na kasalanan iyan, naiintindihan mo ba?" Kumalas na si Nanay at hinagkan ang noo ko. May luha rin sa mga pisngi niya ngunit nakangiti naman siya.

"Anak kita. Ikaw ang pinaka magandang nangyari sa buhay ko kaya kung iniisip mo na hindi kita matatanggap, nagkakamali ka." Pinunasan niya ang pisngi ko at ginulo ang buhok.

"Salamat po, Nay. Mahal po kita."

Ngumiti lang siya at tumayo na. Ipinasok niya ang mga damit namin sa maleta at tinupi naman ang mga sinampay. Kumunot ang noo ko.

"Nay? Bakit ka po nag iimpake?" Sinusundan ko pa rin siya ng tingin habang nagpapa-balik balik siya sa cabinet at maleta.

"Kinuha ako bilang kasambahay ng isang mayamang pamilya, anak. Kaya lilipat na tayo roon sa mansion nila. Bukas ay aalis na agad tayo." Sabi niya habang nililigpit naman ang iba pa naming gamit.

"Po? Eh, paano na itong bahay natin? Si Mella? Wala na po akong kalaro, Nay." Naluluha na namang ani ko. Tumingin siya sa 'kin at bumuntong hininga.

"Dwayne, minsan lang ako makakuha ng trabahong permanente at malaki ang sahod. Para rin 'to sa kinabukasan mo." Ani Nanay.

"Kailangan ba talaga nating lumipat sa bahay nila, Nay? Pwede namang dito pa rin tayo, 'di ba?"

Ayokong umalis sa lugar kung saan ako lumaki at nagka isip, ayokong iwan ang mga kaibigan ko rito. Pero kung ang kinabukasan ko lang naman ang iniisip ni Nanay, ayoko ring maging makasarili. Malaking tulong ito sa'min ni Nanay, hindi niya na rin kailangan mag tiis pa sa pagiging labandera at mag tinda ng kendi sa terminal ng bus.

"Hindi maaari iyon, anak. Sa Maynila tayo pupunta dahil doon nakatira ang pamilya Del Francia. Sila ang magiging amo ko." Aniya.

Hindi na ako nakipagtalo pa at pinalipas na lang ang gabi. Kinabukasan ay maaga nga kaming lumarga, sumakay kami ng bus papuntang syudad ng Maynila at habang nasa byahe kami ni Nanay ay nakatulog ako.

Sana sa pupuntahan namin ni Nanay, ay maging mabuti ang mga bagong taong makakasalamuha namin sa amin. Sana nga magandang biyaya ito... At sana may mga bago akong makakalaro.