Mr. Lady Fell in Love

Prologue

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

All rights reserved. No part of this book may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording, or otherwise, without the prior written permission of the author.

----------------

Back when I was a child, I define love as the happiest feeling in the world...

But how come I'm being hurt like this? It sucks. I hate this feeling.

Bakit ang sakit? Bakit ang hirap kalimutan? Bakit kailangang mangyari sa 'kin to?

Of all the people, why me?

Alam kong hindi lang ako ang nakaka-relate sa feeling na ito. Kasi, milyun-milyon na ang nabiktima ng oh so PROMISING word called... FOREVER.

Hindi ko nga rin ma-define ang mga salitang "MOVE ON", "LET GO" o kahit pa ang salitang "BITTER".

Tss. Ano ba 'yun?! Paki-explain nga sa 'kin? Bakit parang 'di ko alam ang meaning? Paki-pronounce nga? 

Pero s'yempre...

JOKE LANG 'YUN!

Ako, na-in love?

Ako, iniwan?

Ako, nasaktan?

Hahaha! 'Wag nga kayong magpatawa d'yan!

Syempre, hindi 'no!

Wala akong naramdamang ganun!

Kasi...

Nakalimutan ko na yata kung paano makaramdam.

~

I'm a writer/ journalist so I obviously love writing. I am auditioning at one of the most popular publishing houses in the country.

As usual, they set a deadline. A deadline na talaga namang made-deds ako 'pag 'di ko agad isinulat ang piece ko. So I come up writing my own freakin' love story and I don't know if this will make sense at all.

At ang masaklap pa, I only have one week to finish this mini-novel.

Ito nalang ang naisip ko isulat kaysa mag-isip pa ako ng iba, 'di ba? So, go na... tutal, naka-move on na naman ako e.

Mo-move o-on? Weh? Hahaha! S'YEMPRE OO 'NO! That's way back four years! So, why can't I?

Of course, I'm sure as hell.

Ang gulo ko 'di ba? Palagi naman.

Kinuha ko na ang laptop ko para simulang i-type ang mini-novel na ipapasa ko.

This is my chance to be successful in my career. Maraming makababasa nito. At sana maging effective ako sa pagsusulat ng sarili kong love story. 

Kaya ko ba? Siguro, baka... Oo nga!

Saan nga ba nagsimula ang lahat?

*isip isip isip*

Let the story begin! 

----

I know it's too lame to start a story with an introduction to self. But what else can I do? Tamad yata ang author ko, oops! I'm sorry. 

Althea Miracle Mendoza, 17 years old. Please do call me Acle (pronounced as Akel).

Ayoko kasing mas'yadong pa-girl yung pangalan ko eh. Kaya 'yun ang gusto kong nickname. Cute naman 'di ba? 

Simple lang ako, 'di kasi ako maarte. Ewan ko ba, sobrang naiinis lang talaga ako sa maaarte.

'Di rin ako mahilig sa girly things. I don't like wearing a dress nor killeeer heels.

I prefer sneakers, jeans, and t-shirts. 

'Wag kayo, SIMPLICITY IS BEAUTY kaya sabi nung nabasa kong quote! Matibay ang paniniwala ko ru'n.

Lagi akong naka-pony tail kasi mainit sa 'Pinas.

Minsan nga, binalak kong magpagupit ng maikli eh... as in sobrang ikli katulad nung sa boys! 'Yung ARMY CUT! 

Ang cool siguro nun!? Gusto ko kasing maginhawa lang lagi ang pakiramdam ko. Naaliwas kasi ako 'pag mas'yado mainit. 

Kaso, nung magpapagupit na sana ako, ito namang pinsan ko, itali daw ba ako sa upuan? Haay! Nakakainis!!!

"Hoy, Althea Miracle! Ano na naman bang pinag-iiisip mo ha? You're a lady! 'Couz! L-A-D-Y-! 'Di ka lalaki to have that kind of haircut! It was like... Eeew! Are you a lesbian?!"

Haay. Napakabungangera talaga nitong pinsan ko. Tsk. Pagkamalan pa raw ba akong lesbian? Hellooooo?! Argh! Sa panahon ngayon, pati mga babae nagpapakalbo na, and I don't see anythng wrong with that. 

"Hoy, Angelique Trish Mendoza! How dare you question me like that huh?! How many times do I have to say that I'm a girl! Okay?! 'Wag kang OA! Naiinitan lang ako sa buhok ko! Tss."

"Nah. Why don't you at least try to act like one? What the?! Sa mga kilos mo, it's not doubtful if people would think you're a lesbian!"- Angel

"So what? I don't want to be just like the other girls! Puro pagpapaganda ang ginagawa! Tapos ano? Iiyak pag iniwan ng boyfriend? What the?!"

Haay. Kaasar, 'tol! I'm cool with this! Bakit ba pinipilit nila akong magpakababae? Eh babae naman ako ah? Tsk.

"Okay. Pero I won't let you free today, until you realized na hindi bagay sayo 'yung ganung gupit! Is that clear?!" pagmamataray n'ya sa akin.

"Okay. I get it! Hindi na ako magpapagupit! Ayos na ba? Huh?! Di na! I promise!" sabi ko na medyo naiirita. Ang higpit naman pagkakatali e.

"Promise 'yan ha? Pag hindi! Ikukulong talaga kita sa kwarto mo at isusumbong sa mommy mo! Okay?!" Grabe talaga. Ang taray lang. 

"Oo na, oo na! Tss. Pakawalan mo na 'ko!" sigaw ko sa kanya. Tapos ayun, buti naman at tinanggal n'ya na ang tali. Wooh! Im freeee!

"Bessy, umayos ka bukas ha! College na tayo. 'Di na pwede 'yang ginagawa mo. Sige, tulog ka na. Maaga pa tayo bukas. " sabay ngiti.

Para s'yang anghel.. bagay na bagay 'yung pangalan n'ya sa itsura n'ya.

Magkaiba kami. Malayong-malayo.

S'ya, maganda, ako gwapo.

Oops! Joke lang yun. Hahaha! Babae talaga ako.

Hindi lang maarte. ^_^v

--------------------