KİRALIK KATİL (TAMAMLANDI)

Bölüm 3

(Yorumlarınızı ve tavsiyelerinizi bekliyorumm. -Medya da Armina var.-)

ARMİNA

  Sonunda beklenilen gün geldi. Tüm hazırlıklar yapıldı. Planın kusursuz işlememesi için hiçbir sebep yoktu. Tabii aramızdan biri hata yapmayıp plana sadık kalırsa.

"Hazır mısınız?" diye sordum şirketin giriş kapısını nişan alarak.

"Hazırım." dedi Baran.

"Hazırım." dedi Baybars da.

"O zaman başlasın." diye mırıldandım.

Şuan bir çatı katında nişan almış bir şekilde beş dakika sonra gelecek olan arabayı bekliyordum. Adamımız arabasından inip binaya giderken kafasını nişan alıp tetiği çekeceğim. Baybars da girişte beni bekliyor olacak. Olurda kaçarken birileri zorluk çıkarırsa bana yardım etmek için. Babamın adamlarından birkaçı ise kaçmamız için bize zaman kazandıracaklar ve diğerlerinin bize gelmesini engelleyecekler. Bu sırada Baran otoparkta bizi bekliyor olacak ve arabaya bindiğimizde bizi olay yerinden uzaklaştıracak. İşte olay bu kadar basit. Daha önce bu işi defalarca kez yapmıştım. Sorun çıkmayacaktı.

Siyah şapkamı kafama iyice oturtup kapüşonlumun şapkasını da şapkamın üstüne taktım. Silahta parmak izim kalmasın diye taktığım eldivenli ellerimi de silahın üzerindeki yerini aldı. Köşeden dönen araba görüş alanıma girdiğimde pür dikkat arabaya odaklandım. Araba kapının önüne gelince durdu. Şoför indi ve kapıyı açmak için koştu. Ve 3...2...1 tam tetiği çekecekken inene adamın benim öldüreceğimiz adam olmadığını anladım. Adam arabadan indi ve yukarı doğru baktı. Beni görmüyordu ama burada olduğumu biliyordu.

"Anladılar. Bizi görecekler." dedim sinirli bir şekilde.

"O zaman biz de görünmez oluruz." dedi Baybars göz kırparak. Rahat görünmeye çalışıyordu ama paniklediğini biliyordum. En önemli şey de buydu zaten. Her şey kötüye gittiğinde bile soğukkanlı bir şekilde, sakince yeni bir çözüm yolu bul.

"Hemen oradan çıkın!" dedi babam korkuyla.

"Çabuk ol." Dedi Baybars ve silahı alıp beni de kolumdan tutup çekiştirerek merdivenlerden aşağıya inecektik ama yukarı bir gurup adam çıkıyordu. Ellerinde silahları vardı. "Kapana kısıldık yardım edin." Dedi Baybars kulaklığa.

"Hemen geliyorum." Dedi Baran.

"Yerinden ayrılma Baran!" Dedi babam öfkeli bir şekilde. Geçen seferki gibi hata yapmamalıydı. "Ben size yardım yollayacağım dayanın."

"Arkama geç Armina." Dedi Baybars korumacı bir tavırla.

"Saçmalama." Dedim ve belimdeki silahı çıkartıp kapıya doğrulttum.

"Dikkatli ol."

Adamlar çatıya çıktılar. Anında ateş açmaya başladılar. Koşarak çatıdaki eski eşya yığıntısının arkasına saklandık. Ama onları oylamak imkânsızdı. Ardı kesilmeyen ateş seslerinden sonra Baybars artık öfkelenmişti. Mermimiz bitiyordu ve hala destek gelmemişti. Tam ateş etmek için kolunu dışarı çıkarttığında kolundan vuruldu ve inleyerek geri çekildi. Öfkesi yüzünden dikkatsiz davranmıştı.

"İyi misin?" diye sordum ateş ederken.

"Bu da bir şey mi? Ben daha kötülerini gördüm." dedi alay etmeye çalışarak ama acıdan yüzü buruşuyordu. Nefes nefese, kan ter içinde kalmıştı.

Kulaklığa: "Baybars vuruldu. Acele yardım gelsin." Dedim çaresiz bir şekilde. "Mermimiz bitmek üzere daha fazla dayanamayacağız."

"Geliyorum." Dedi Baran dayanamayarak.