KİRALIK KATİL (TAMAMLANDI)

Bölüm 35

ARMİNA

Diğer durağım Selin Teyze oldu. Pastanenin önünden geçerken o sokağa iyice baktım. Bu mahalle hayatımın dönüm noktasıydı. Eve geldiğimde kapıyı Meral açtı. Şaşırarak ona baktım. Neden bu evdeydi? Gözleri ağlamaktan kızarmıştı. Neden ağlıyordu? Şafak'a olanları mı öğrenmişti?

"Neredesin sen?" dedi ve ağlamaya başladı. "Neden telefonun kapalı? Neden evine gitmedin?"

Telefonumu en son nerede bıraktığımı hatırlamıyordum bile. Çantamı kurcaladım ve en dipte buldum. Şarjım bitmiş olmalıydı. Bu kadar sorunun içinde telefonuma bakmak aklımın ucuna bile gelmemişti.

İçeri girdim. Selvin Teyze de ağlamaktan helak olmuş bir haldeydi. Uğur, Aybüke ve Alparslan da buradaydı. Şafak ortadan kaybolduğu için endişeliydiler.

"Polise haber verdiniz mi?" diye sordum korkarak. Polis işin içine karışırsa işler daha da karmaşıklaşacaktı.

"Hayır." Dedi Uğur.

"Onu biran önce bulmalıyız." Dedi Selvin Teyze.

"Şafak'ı kaçırdıklarını biliyoruz." Dedi Aybüke.

"Siz nerden-" derken Uğur sorumu cevapladı.

"O adamlar önce bizi kaçırdı."

"Ne?"

"Şafak'a ulaşmak için Meral'le beni kaçırdılar. Eğer Şafak senin kim olduğunu örendiğinde sana kötü davranırsa bizi bırakacağını söylediler."

"Benim kim olduğumu biliyor musunuz?" diye sordum çekinerek. Kim olduğumu öğrenirlerse haklı olarak beni suçlayacaklardı.

"Biz de bunu merak ediyoruz. Sen kimsin de Şafak'ı ve onları kaçırdılar?" diye sordu Alparslan.

Kim olduğumu bilmiyorlardı. Rahat bir nefes aldım.

"Size bir şey yaptılar mı?" diye sordum Alparslan'ı duymamazlıktan gelerek Meral ve Uğur'a bakarak.

"Bize zarar vermediler. Şafak'ı aldıktan sonra bizi serbest bıraktılar." Dedi Meral.

"Sizi nerede tuttuklarını biliyor musunuz? Yolda giderken bir şeyler görüp duydunuz mu?"

"Bizi bayıltmışlardı. Depo gibi bir yerde olduğumuzu biliyoruz sadece." Dedi Uğur.

"Herhangi bir ipucu yok mu?"

Başlarını olumsuz anlamda salladılar.

Selvin Teyze'nin yanına gittim ve ona sarıldım.

"Şafak'ı bulacağım. Canım pahasına da olsa onu sağ salim sana kavuşturacağım." Dedim.

"Bunu nasıl yapacaksın?" diye sordu Aybüke.

"Bilmiyorum ama onu mutlaka bulacağım." Dedim.

Telefonumu şarja taktıktan sonra dolması için bekledim. Beklerken Selvin Teyze ağlaya ağlaya uyuya kalmıştı. Meral onun yanı başındaydı. Uğur'la Alparslan da balkonda hava alıyorlardı. Aybüke ise mutfaktaydı. Onun yanına gittim.

Öylece kapıdan ağrı onu izledim. Diyeceklerim için cesaret toplamaya çalıştım.

"Bir şey mi diyeceksin?" dedi Aybüke.

"Senden bir şey isteyecektim." Dedim ve ona yaklaştım.

"Ne?"

"Bana Şafak'ın kalbinde bir kız olduğunu bildiğin için ona yaklaşmak istemediğini söylemiştin, hatırladın mı?"