KİRALIK KATİL (TAMAMLANDI)

Bölüm 8

Medyada Armina namı diğer Azrail var. Keyifli okumalarr

ARMİNA

  Sabah erkenden kalktık. Eskiden olsa babama yalvarır akşama kadar kalmak istediğimi söylerdim ama şimdi bir an önce eve gidip kendimi odama kapatmak istiyordum. Herkesten uzak ve kendimle baş başa. Suçluluk duymak için kendime biraz zaman ayırmalıydım.

"Biraz antrenman yaptıktan sonra gideceğiz." dedi babam.

"Dün yeterince yapmadık mı zaten?" diye sorduğumda hepsi şaşırarak bana baktı. Genelde antrenmanlara doyamayan ben olurdum.

"Bunu senden duymayı beklemiyordum." dedi babam.

"Bugün havamda değilim." dedim kıvırmaya çalışarak. Bu sırada Baran'la göz göze geldim. Bana yine endişeyle bakıyordu. Böyle bakmasından nefret ediyordum. Eskisi gibi bana heyecanla ve sevgiyle ne zaman bakmaya başlayacaktı? –Galiba artık hiçbir zaman böyle bakmayacaktı. Bu kararımdan dönmediğim sürece benim için endişelenmeye devam edecekti.-

"Biraz idman seni kendine getirir." dedi Baybars ve elime silahı vererek birkaç metre ötedeki şişeleri dizmeye başladı.

Silaha bir yabancıymış gibi bakarken Baran yanıma geldi.

"Bence de birkaç el ateş ettiğinde onun verdiği zevki hatırlayacaksın." dedi ve nişan alarak Baybars'ın dizdiği bütün şişeleri hiç kaçırmadan sırayla vurdu.

Ardından Baybars bir sıra daha dizdi. Bana vurmam için teklifte bulundu ama sıramı babama vermeyi tercih ettim. Ardından da Baybars'a. En sonunda kendim ateş etmek için yerimi aldım. Silahı havaya kaldırdım ve nişan aldım. Vurmadan önce derim bir nefes aldım. Tam tetiği çekecekken titrediğimi fark ettim. Elim titriyordu, terliyordum ve kendimi fazlasıyla gergin hissediyordum. Sakinleşmek için çabalarken Baran yanıma geldi ve elimi tutarak silahımı aşağıya indirdi.

"Kendini böyle olmaya zorluyorsun. Gerçekten de bu yolu seçmek istediğinden emin değilsin." dedi.

"Eminim. Sadece olacaklardan dolayı biraz endişeliyim."

"Bunu babama söylemeden önce iyice düşün, olur mu? Ve onun kızı olduğunu bize göster." dedi ve elimi bırakarak bir adım geriye çekildi. Derin bir nefes aldım ve hedefime odaklanarak ateş ettim. Hiçbir tanesini bile kaçırmadan tek seferde vurmuştum. Tam da benden beklenildiği gibi.

"İşte benim Azrail'im." dedi Baran gülümseyerek.

"Bizim Azrail'imiz sonunda kendine gelmeye başladı." dedi Baybars ve yanıma gelerek omzumu sıvazladı. Ve yan gözle Baran'a baktı.

"Bu aralar sıkı çalışsanız iyi olur çünkü eve döndüğümüzde başka bir görev bizi bekliyor olacak." dedi babam ve eşyalarını alarak arabaya bindi.

* * *

O olayın üzerinden iki hafta anca geçmişti ve babam başka bir iş aldığını söylüyordu. Aslında aldığımız işler arasında bu kadar az bir zaman olmazdı. Birkaç ay sonra başka bir iş alırdık ama babam bu işin diğerleri gibi değildi. Bir önceki işteki başarısızlığımızın yerine yeni bir başarı elde etmeliydik. Bu işi de elimizden kaçırırsak başımız eğilecek, itibarımız zedelenecekti. Ama bu benim umurumda bile değildi. Ben bu işte olmak istemiyordum. Birini daha öldürmeye dayanamazdım. Bir an önce babamla konuşmam gerekecekti. Ve ondan önce de Baran'la.

"Bu işin içinde olmak istemiyorum. Babama bir bahane uydurur."

"Bunu yapamam. Hasta olmanı bahane edecek kadar basit bir iş değil bu."