KİRALIK KATİL (TAMAMLANDI)

Bölüm 30

ŞAFAK

Aradan günler geçmişti. Armina öz annesinden beklediği tepkiyi alamadığı için çok üzgündü. Zaten bana anlatmadığı o kadar büyük sorunlarla uğraşıyordu ki bunlar onun kaldıracağı türden şeyler değildi. Bu yüzden Meral onun kafasını dağıtmak için bir şeyler yapmakta ısrar etti. Bunu istemediğimi bilmesine rağmen bana inat sürekli Armina'yla yanımızda bitiyordu. Ne zaman Armina'yla bir şeyler yapmak istesem yanımızda Meral de oluyor. Armina ise Meral'in iyi niyetli olduğunu düşündüğü için bunu hoş karşılıyordu. Hatta geçen gün bizim pastanemize bile gelmişti. Olacak iş değil. Galiba duygularımın farkında değildi.

"İyi geceler." dedi sevimli olmaya çalışan bir sesle. Ama Meral ne yaparsa benim için fazlasıyla itici geliyordu. Ona ait hiçbir şeye katlanamıyordum. Ne zaman böyle gıcık bir kız olmuştu benim için?

"İyi geceler." dedi Armina yorgun bir ses tonuyla.

"Yarın işe gelme istiyorsan. Biraz kafanı dinle."

"Çalışmak iyi geliyor." dedi.

"Kendin bilirsin ama ben dinlenmen taraftarıyım."

"Ben de." dedi Meral araya girerek.

"Daha fazla tartışmayalım." Dedi yorgun gözleriyle bana bakarken.

"Tamam." dedim ve ona sarıldım.

Ağır adımlarla evine girdikten sonra bakışlarımı Meral'e çevirdim.

"Hiç rahatsız olmuyor musun?" diye sordum.

"Hangi konuda?" dedi anlamamazlıktan gelerek.

"Eski sevgilinin etrafında dolanman mesela."

"Sen rahatsız olmuyor musun peki?

"Peşimizi bırakmayan sensin."

"Ona yalan söyleyen sadece ben değilim sonuçta. Sen yalan söylemeyi sevmezsin. Bu yüzden rahatsız olmuyor musun?" Benim de suçlu hissetmem için yapıyordu.

"Ben Armina daha fazla üzülmesin diye bu gerçeği biraz daha saklamak istiyorum ama sen her saniye yanımızda bitiyorsun. Hiç eski sevgilinin dibinde dolanmaktan utanmıyor musun? Pardon, senin utanma duygun olsaydı beni aldatmazdın zaten. Adam gibi karşıma geçip: senden hoşlanmıyorum artık, derdin. Ama sen bir korkak gibi saklamayı tercih ettin. Beni boynuzlarken arkamdan beni aptal yerine koyduğunuz için gülüp eğlendiniz mi?"

"Hala kızgınsın."

"Kızgınım çünkü hala yüzsüz gibi peşimde dolaşıyorsun."

"Hala beni seviyorsun çünkü." Dedi bilmiş bir şekilde.

"Senden sonra mutlu olamayacağımı düşünmüştün değil mi? Ama yanıldın. Beni hayata bağlayan şey sen değilmişsin. Sensiz de çok iyi bir şekilde yaşayabiliyormuşum. Ve sen, mutlu olmak için sana muhtaç olmadığımdan rahatsız oluyorsun."

"Evet, rahatsız oluyorum. Çünkü asıl ben seni unutamadım."

"Ama beni önce sen terk etmiştin, hatırlatırım. Bu yüzden pişman olman için çok geç. Lütfen geçmiş günlerin hatırına beni ve Armina'yı rahat bırak. Daha fazla çocuklaşmak istemiyorum çünkü."

Ertesi gün Meral pastaneye ağlayarak geldi. Hıçkırıklar içinde ağlıyordu. Gözleri ağlamaktan şişmiş ve kan çanağına dönmüştü.

"N'oldu?" diye sordum yanına koşar adımlarla giderken. Müşterilerin ona yaratıkmış gibi bakması sinir bozucuydu. Ondan nefret ediyor olsam da bir parçam hala onun için endişelenmeye devam ediyordu ve onu ağlarken görmek beni üzmüştü.