KİRALIK KATİL (TAMAMLANDI)

Bölüm 7

(Medya da Şafak var.)

ŞAFAK

"Teyze bu olanlar hakkında bildiğin bir şey varsa söyle?" dedim öfkemi kontrol altına almaya çalışarak.

Sustu. Bu bildiği anlamına geliyordu.

"Neden bana söylemedin?" diyerek sesimi yükselttim.

"Ne yapabilirdin ki? Zaten anne ve babanın ölmesi üzerinden çok geçmemişti. Darma dağınıktın ve bunu söyleyerek seni daha fazla üzmek istemedim. Ben bir çaresini bulacaktım."

"Ne yapmayı planlıyordun teyze?"

"Evimizi bilmiyordular zaten. İzimizi bulamazlar sanmıştım."

"Şimdi buldular ve kısa bir süre içinde paralarını istiyorlar. Ne yapacağız şimdi?" dedim çaresiz bir şekilde.

"Elimizde avucumuzda ne varsa satacağız. Yoksa bu adamlar bizi yaşatmaz." Dedi ve sıkıntıyla nefes alıp verdi.

"Neyimiz varda ne satacağız teyze? Bir evimiz var onunda o kadar edeceğini hiç sanmıyorum."

"Bizim köyde annenin ve benim üzerime birkaç dönüm arazi vardı onları da satarız. Pek etmez ama yine de zaman kazanmak için onları biraz oyalar." dedi başını ovalayarak.

O adamların bize fazladan zaman tanıyacaklarını hiç sanmıyordum ama bunun için dua etmekten başka elimizden hiçbir şey gelmezdi. Bir de benim bu yıl ki üniversite masraflarım olacak. Bu kadar borçla nasıl geçiniriz? Tüm paramızı onlara verirsek biz ne yapacağız?

"Sen eve git artık teyze." dedim elini tutup onu kaldırırken.

"Buraları kim toplayacak?"

"Ben hallederim."

"Bu kadar şeyi tek başına yapamazsın ki."

"Hallederim sen merak etme." dedim çantasını eline sıkıştırıp onu kapının önüne iteklerken.

"Sen siparişleri karıştırırsın. Yapamazsın."

"Sen beni düşünme. Ben hepsini hallederim çok kalabalık değil hem. Bu sırada sen git de evde bir güzel dinlen, tamam mı?"

"Peki." dedi dilinin ucuyla. "Çok geçe kalma. Etrafı toplamak için de oyalanma yarın birlikte yaparız."

"Tamam." dedim onu geçiştirerek ve arkasından kapıyı kapatıp işe koyuldum.

Annemle babam öldükten sonra benimle, pastaneyle ve evle ilgili tüm sorunları kendisi yüklenmek zorunda kalmıştı. Ve bunun ona ağır geldiğinin farkındaydım. Onun daha fazla üzülmemesini ve daha fazla sıkıntı çekmemesini istiyordum ama elimden hiçbir şey gelmiyordu. Zaten üniversite sınavına hazırlanırken onu baya bir üzmüştüm. Kafam çok karışıktı tamamen yerle bir olmuş durumdaydım ve istediğim sonucu alamamıştım sınavda. Sonlara doğru biraz toparlasam da yeterli gelmemişti. Bu yıl üniversite işini ne yapacaktım peki? Bu yıl tekrar üniversiteye hazırlanmazdım. Çalışmalı ve borcumuzu kapatmak için elimden geleni yapmalıydım. Peki, benim tek başıma çırpınışlarım bir işe yarayacak mıydı?

(Beğendiyseniz oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Bir sonraki bölümde görüşürüz:) Kendinize iyi bakın...)