KİRALIK KATİL (TAMAMLANDI)

Bölüm 6

(Medyada Armina'nın  büyük abisi Baybars var. -Üvey abisi- Bakmayı unutmayın:)

                                                                  ARMİNA

"Uyanacak mısın?" diye sordu Baran. Başımın dibinde dikilmesinin sebebine anlam veremedim.

"N'oldu?" diye sordum.

"Babam sabah yürüyüşü yapmak istediğini söyledi. Ormana gidiyoruz."

"Neden?" diye sordum tekrar gözlerimi kapatarak.

"Erdal Bey'in canı öyle istiyor çünkü. Hadi kalk." diyerek elini uzattı.

Uykulu gözlerle ona baktığımda gayet ciddi görünüyordu. Oflayarak Baran'ın elini tuttum ve yataktan kalktım.

"Babam bu saatte ne istiyor bizden?" Diye mızmızlandım.

"Acele et." diyerek hızla odadan çıkacakken son anda vazgeçip arkasını döndü. "Dünkü söylediklerini de unutmadım haberin olsun. Bunu konuşacağız."

Odadan çıkınca hızlıca hazırlanmaya başladım ve on dakika içinde aşağıya indim. Üçü de kapının önünde beni bekliyordu.

"Ne çok oyalandın." dedi Baybars.

"Sadece on dakika önce uyandım." dedim.

"Acaba senin yerine bir erkek kardeşimiz daha mı olsaydı, Şeytan?"

"Bir tane var ya. Neyine yetmiyor?" diyerek omzuna yavaşça vurdum. "Üstelik bir erkek kadar güçlüyüm, hatırlatırım."

"Unutamıyoruz ki bir türlü." dedi göz kırparak.

Ona gülümsedikten sonra babama döndüm. "Kahvaltıyı orada mı yapacağız?" diye sordum.

"Evet. Hatta akşam yemeğini ve yarın ki sabah kahvaltısını bile." dedi.

"Kamp mı yapacağız?" diye sordum şaşırarak. Eskiden bunu çok sık yapardık ama son zamanlarda bunun için pek zamanımız olmuyordu.

"Dün fark ettim ki ailecek zaman geçirmeyeli baya olmuş. Birlikte zaman geçirirsek hepimize iyi gelebilir."

"Bence de tam yerinde bir karar olmuş baba." dedi Baran bana ima da bulunarak.

"Öldüremediğimiz o adama ne oldu?" diye sordum. O adam yüzünden fazla göz önünde olmak istemediğini biliyordum.

"İşi başka birine vermelerini söyledim. Sizi daha fazla tehlikeye atmak istemedim." Dedi babam.

Bizi yeterince tehlikeye atmıyor muydu zaten?

Ormana gittiğimizde babamın adamları bizi korumak için biraz uzağımızda yerlerini aldılar. Korumasız dışarı çıkamamak bu durum için alınabilecek en iyi önlemdi. Ormanın içinde bir sürü yemek yeme yerleri vardı ve biz de onlardan birine giderek karnımızı doyurduk. Herkes çok aç olduğu için kahvaltı çok sessiz geçti.

"Doydunuz mu?" diye sordu babam peçeteyle ağızını silerek.

Üçümüzde başımızla onayladık.

"Bugün enerjiye fazlasıyla ihtiyacınız olacak." dedi.

"Planımız ne?" diye sordu Baybars.

"Uzun zamandır oynamadığımız bir oyunu oynamayı düşünüyorum. Siz ne dersiniz?"

"Paintball mu?" diye atıldı Baran. "En son iki yıl önce falan mı ne oynamıştık."

"Eğlenceli olacağını düşündüm." dedi babam.