Backstage Love - Shawn Mendes

#28

POV DEMI

"Kate, ik heb koff-" Shawn stopt met praten zodra hij mij ziet. We kijken elkaar even aan en dan  staat hij gelijk naast mij. Shawn zet de koffie op het kastje naast het bed en gaat met zijn vingers door mijn haar.

"Hoe gaat het?" vraagt hij. "goed." zeg ik met een hees randje. "Mooi." zegt hij met een grote grijns op zijn mooie smoel. "Ik ga even kijken waar je moeder blijft." zegt Kate met een knipoog. 

"Moes je nie terug?" vraag ik. Shawn grinnikt, waarschijnlijk omdat ik nu echt dom klink. "Nee Demi, ik ga niet weg als jij in een ziekenhuis ligt." Shawn drukt zijn lippen op mijn voorhoofd. "Dankje." zeg ik en pak zijn hand.

"Hallo Demi, hoe gaat het?" Vraagt een man die naar binnen loopt. "Goed." Zeg ik. De dokter met de te grote witte jas liep naar mij toe. "Mooi."

"Ik hoorde dat je wat last van je stem en hoofd pijn hebt." Ik knik. De dokter pakt mijn arm en trekt die strak. Ik trek meteen mijn arm weg en sla mijn arm angstig omelkaar.

"Meid, ik moet even een testje doen." Zegt hij en wikkelt zijn lange vingers om mijn arm. "Nee." Zeg ik met al mijn energie. De rillingen gaan over mijn rug terwijl een traan over mijn wang glijdt.

"Meneer, laat haar los." Hoor ik Shawn zeggen voor dat ik de stem van mijn vader weer door mijn hoofd hoor gaan.

"Doe nu wat ik je zeg!!" Hij grijpt mijn arm en trekt mij omhoog. "Nu uitkleden!"

"Demi, rustig. Ik ben het. Shawn. Alles komt goed." Ik knik en veeg mijn traan weg. "Er gaat niks gebeuren, wees niet bang. Ik ben bij je." Zegt hij en pakt mijn hand.

De dokter glimlacht naar mij en schrijft iets op. "Angststoornis?" Vraagt hij, ik knik. "PTSS." Voegt Kate toe. De dokter knikt en schrijft veder. "Zit je al in therapie?" Ik schudt mijn hoofd. "Gehad." Mompel ik. "Heeft het geholpen?" "Ja." Snauw ik. Ik heb nu al geen zin meer in deze kerel. Wat een bemoeial.

"Demi, weet je het zeker?" Hoor ik mama vragen. Ik gun haar niet eens een blik nu, ze weet precies hoe ik er over denk. Kate geeft me ookal zo'n 'meelevende' blik.

"Heb je behoefte aan nieuwe en betere therapie?" "Moet u niet die testjes doen?" Zeg ik schor, maar vol met agressie. "Ja klopt, sorry. Mag ik?" Hij reikt zijn hand naar mij uit en glimlacht. Ik zucht trillerig en geef hem mijn arm. Shawn houdt stevig mijn andere hand vast.

Kan iedereen even niks meer om mij geven! Ik word nu al gek van al die aandacht!!

A/N
En hier is het standaard hoofdstukje voor zondag
Xx

Ps.
Alvast vrolijke en leuke kerstdagen to gewenst💕