My Dear ' PYO '
Part - 3°°°°°°°°°°°°°°°°°°
< Bell ringing ... >
" ေယးးး ... ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ သက္မနဲ႔ျမတ္မ အျမန္လုပ္ ထမင္းစားေဆာင္သြားမယ္။ ငါဆာလွၿပီ "
" ေနပါဦးပ်ိဳရယ္။ နင္ကလည္း။ ဒီမွာစာအုပ္ေတြေတာင္မသိမ္းရေသးဘူး "
" ဟာ ... နင္တို႔ကၾကာတာကိုး။ ငါဆိုနာရီၾကည့္ၿပီး ၁၂နာရီမထိုးခင္ကတည္းက ဆရာမသိေအာင္ စာအုပ္ေတြခိုးသိမ္းထားတာ "
" ေအး။ နင္အဲ့လိုအလုပ္ေကာင္းလို႔ first yearတုန္းကလည္း ဆရာဆူတာခံရၿပီးၿပီမလား။ ဒါေတာင္အမွတ္မ႐ွိ။ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ပဲေခါင္းထဲ႐ွိတဲ့ေကာင္ "
" နင္တို႔ကလည္း စကားမ်ားလိုက္တာဟာ...။ ထမင္းစားခန္းကိုအျမန္သြားရပါမယ္ဆိုမွဟာ ... "
" ဟဲ့ ပ်ိဳ။ နင္ကဘာေတြအေရးႀကီးေနတာလဲ? နင့္အစားအေသာက္ေတြကဘယ္မွထြက္မေျပးဘူး။ နင့္ထမင္းဘူးထဲမွာပဲ အိမ္ကထည့္ေပးလိုက္တဲ့အတိုင္းအျပည့္အသိပ္႐ွိေနမွာကို "
" သက္မ ... နင္မသိတာလည္းမဟုတ္ဘူးဟာ...။ ငါအျမန္စားမွျဖစ္မယ္။ မဟုတ္ရင္ ငါစားခ်င္လြန္းလို႔ ခ်က္ခိုင္းထားရတဲ့ပုစြန္ထုပ္ခ်ဥ္စပ္ေလး ဟိုေကာင္ေတြဆီပါသြားလိမ့္မယ္။ သူတို႔မလာခင္ ငါအျမန္စားထားမွျဖစ္ "
" ေဟ့ ... လု လင္ ပ်ိဳ "
ဟင့္... ေျပာလို႔မွမဆံုးေသးဘူး။
ေရာက္လာၾကၿပီ။ဟိုဘက္ခန္းကေကာင္ေတြ
" ကဲ ... ၾကည့္ရေအာင္။ ဒီေန႔ ငါတို႔ရဲ႕ထမင္းဘူးေလးက ဘာဟင္းမ်ားပါလိမ့္ "
ေျပာရင္းဆိုရင္း ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲကထမင္းဘူးေလးကိုဆြဲလုသြားတဲ့ သတိုး။
" ဝိုး ... ပုစြန္ထုပ္ေတြပါလားကြ။ အနံ႔ကလည္းေမႊးေနတာပဲ။ အေတာ္စားေကာင္းမယ့္ပံု။
အာကာ ... ဒီထမင္းဘူးယူလာခဲ့လိုက္။ ဝဠာ ... ေတဇ ... စားဖို႔ေသာက္ဖို႔သြားၾကမယ္သားႀကီးတို႔ "
YOU ARE READING
ခ်စ္ရပါေသာ ပ်ိဳ ~ (ချစ်ရပါသော ပျို~) [ZG/ UNI]
Teen Fictionခ်စ္ျခင္းတရားတိုင္းရဲ႕အဆံုးသတ္မွာ ဆံုစည္းခြင့္႐ွိႏိုင္သလား? ချစ်ခြင်းတရားတိုင်းရဲ့အဆုံးသတ်မှာ ဆုံဆည်းခွင့်ရှိနိုင်သလား?