(တစ္ႏွစ္ၾကာၿပီးေသာ္)" ကိုကိုေရ မေရာက္ေသးဘူးလား။ ဒီမွာအကုန္ျပင္ဆင္ၿပီးလို႔ ထိုင္ေစာင့္ေနရတာေတာင္ၾကာလွပါၿပီဆိုမွ "
" ေရာက္ပါၿပီကေလးရယ္။ လမ္းထိပ္ေရာက္ေနၿပီ။ ခဏေနအေဆာင္ေရွ႕ေရာက္မယ္။ ဟုတ္ၿပီလား "
" ခဏေနဆိုတာ ေနာက္နာရီဝက္လား။ တစ္နာရီလား။ ကိုကိုတို႔ေယာက်္ားေတြက ယုံရတာမဟုတ္.. "
ဖုန္းေျပာေနရင္းပင္ အေဆာင္ေရွ႕ကဟြန္းတီးသံၾကားလိုက္ရသည္။
ေဟာ.. ကိုကိုေရာက္ၿပီ။
အခန္းထဲႏႈတ္ခမ္းစူၿပီးထိုင္ေနေသာလုလင္ပ်ိဳလည္း ကျပာကယာေျပးထြက္ကာႀကိဳဆိုလိုက္သည္။
ေျပာင္လက္ေနသည့္အနက္ေရာင္BMWႀကီးေပၚမွဆင္းလာေသာ ေတဇထြဋ္ေခါင္။ ၾကက္ေသြးေရာင္ရွပ္အနီလက္ရွည္ကို စတိုင္ပန္အနက္ႏွင့္တြဲၿပီးဝတ္ဆင္ထားပုံမွာ ေသသပ္လွသည္။ ဆင္ျမန္းထားသည့္အနက္ေရာင္ရႉးဖိနပ္မွာေျပာင္လက္ေနၿပီး တပ္ဆင္ထားသည့္နက္ျပာေရာင္ေနကာမ်က္မွန္က ရွင္းသန႔္ေသာမ်က္ႏွာကို ပိုမိုေတာက္ႂကြားေစရန္အားျဖည့္ေပး၏။
အိမ္(အေဆာင္)ေပါက္ဝတြင္ရပ္ေငးေနမိေသာလုလင္ပ်ိဳ၏ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီတြင္ ေမျမတ္ႏွင့္ ခင္သက္တို႔ကလည္း ပါးစပ္အေဟာင္းသားေငးၾကည့္ေနမိၾကသည္။ အလွေက်ာက္ျပားေလွ်ာက္လမ္းေလးမွ ေတဇထြဋ္ေခါင္တစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္လွမ္းလာပုံမွာ ပုံမွန္သာျဖစ္ေသာ္လည္း ပ်ိဳ ၊ သက္ ႏွင့္ ျမတ္ တို႔၏မ်က္လုံးထဲတြင္ေတာ့ အေရာင္အဝါမ်ားတလက္လက္ျဖာထြက္ေနသည့္ႏွယ္။
ခင္သက္က ပ်ိဳနဲ႕ျမတ္ရဲ႕ပုခုံးကိုလက္ကုတ္ကာ ခပ္တိုးတိုးေမးသည္။
" ငါတို႔ အခု ပါရီကဖက္ရွင္ရွိုးကိုေရာက္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ "
" ဟင့္အင္း။ ငါတို႔အခု လွည္းတန္းကအုတ္ခဲမရဲ႕ေမြးေန႕ပြဲမွာပဲရွိေသးတယ္ "
ေမျမတ္ႏွင့္ခင္သက္ႏွစ္ေယာက္တည္း ေမးရင္းေျဖရင္းၿပီးသြားသည္။
လုလင္ပ်ိဳကေတာ့မေျဖအားေသး။ ငမ္းေနရသည္။ ကိုယ့္ရည္းစားကိုယ္ျပန္ၿပီး ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ငမ္းေနသည္မွာ လုလင္ပ်ိဳတစ္ေယာက္သာရွိလိမ့္မည္။
YOU ARE READING
ခ်စ္ရပါေသာ ပ်ိဳ ~ (ချစ်ရပါသော ပျို~) [ZG/ UNI]
Teen Fictionခ်စ္ျခင္းတရားတိုင္းရဲ႕အဆံုးသတ္မွာ ဆံုစည္းခြင့္႐ွိႏိုင္သလား? ချစ်ခြင်းတရားတိုင်းရဲ့အဆုံးသတ်မှာ ဆုံဆည်းခွင့်ရှိနိုင်သလား?