ခ်စ္​ရပါ​ေသာ ပ်ိဳ ~ (ချစ်ရပါသော ပျို~) [ZG/ UNI]

Part 13(Unicode)

ချစ်ရပါသော ပျို ~
Part - 13

================================

< Bell Ringing >

အတန်းချိန်ပြီးပြီမို့ အခန်းထဲကထွက်သွားသောဆရာမကိုနှုတ်ဆက်ပြီး စာရေးကိရိယာများကို တစ်ခုဆီဖြည်းဖြည်းချင်းကောက်သိမ်းနေသော လုလင်ပျို။

ခါတိုင်းဆိုလျှင် ထမင်းစားချိန်ရောက်တိုင်း အမြဲလိုလိုတက်ကြွနေတတ်သောပျိုက ယနေ့တွင်မူထူးဆန်းလွန်းလှသည်။

စားရသောက်ရတော့မည်ကိုပင်စိတ်မပါသလို...
ပုံစံက နုံးချိနေသည်။

" နင် အဆင်ပြေရဲ့လား "

စိတ်ပူနေသောမျက်လုံးများနှင့် မေမြတ်ကမေးလာသည်။

" အင်း..ပြေပါတယ် "

" နင့်ကိုကြည့််ရတာအရမ်းနုံးနေသလိုပဲ။ နင်ဘာဖြစ်နေတာလဲဟင် "

ခင်သက်ကပါစိုးရိမ်တကြီးမေးလာရလောက်အောင် ကျွန်တော့်ပုံစံကသိသာလွန်းနေသလား?

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဟ "

" ဘာမှမဖြစ်ဘူးသာပြောတယ်... နင့်ပုံစံကတစ်ခုခုကြောင့်သောကရောက်နေသလိုပဲ "

" အင်းလေ.. ငါတို့စိတ်ပူတယ် "

အသက်ကိုဝဝရှူကာ ပြုံးပြလိုက်သည်။
ဒီသူငယ်ချင်းမလေးတွေက အမြဲလိုလိုစနောက်နေကြပေမယ့် တစ်ခုခုဖြစ်ပြီဆိုရင်လည်း ဂရုတစိုက်ရှိနေပေးတတ်ကြတယ်။
သူတို့တွေကို ဆက်ပြီးစိတ်မပူစေလို။

" ဘား..မဖြစ်ပါဘူးဆိုဟာ။ လာ ကန်တင်းသွားကြမယ်။ ငါဗိုက်ဆာနေပြီ "

" ပျို .. နင်ဗိုက်ဆာတယ်လည်းပြောသေးတယ်။ ဘာမှလည်းဟုတ်တိပတ်တိမစားပါလား။ ထမင်းဘူးကလည်းခုထိမလျော့သေးဘူး။ မှာထားတဲ့စားစရာတွေကိုလည်းမထိရသေးဘူး "

မေမြတ်စကားကိုကြားတော့ ပရှူးထမင်းကြော်ကိုအားမာန်အပြည့်နဲ့ငုံ့စားနေသော ခင်သက်ကပါ ခေါင်းထောင်လာသည်။

" အေးလေ။ နင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ?
နင့်စိတ်ထဲမှာဘာတွေဖြစ်နေလဲဆိုတာ သေချာပြောပြစမ်းပါဟဲ့ "

နှစ်ယောက်လုံးက သူ့ကိုသာကြည့်ပြီး အဖြေမချင်းမေးနေမည့်သဘောရှိနေတာကြောင့်