ခ်စ္​ရပါ​ေသာ ပ်ိဳ ~ (ချစ်ရပါသော ပျို~) [ZG/ UNI]

Part - 22

ခ်စ္ရပါေသာ ပ်ိဳ ~
Part - 22

================================

" စိတ္ကူးယဥ္ခြင့္ပဲ႐ွိတဲ့ ကိုယ့္လိုလူတစ္ေယာက္က စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တာ ဘာမ်ားထူးဆန္းလို႔လဲ "

အေဝးကိုေငးရင္းစကားဆိုတဲ့ သတိုးရဲ႕မ်က္ဝန္းအိမ္ေတြက ရီေဝေနလ်က္...

စကားသံေတြတိတ္ဆိတ္သြားေသာအေနအထားတြင္ ေမျမတ္ရဲ႕ဖုန္းကထျမည္လာသည္။

" Hello ''

📱ဟဲ့ျမတ္ နင္ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ.. ငါသတိရလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငါ႔အနားမွာနင္မ႐ွိေတာ့ဘူး... ငါဂ႐ုမစိုက္မိတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ... ငါ့ကိုမထားခဲ့ပါနဲ႔ေမျမတ္ရယ္... ငါ့အနားကေနထြက္မသြားပါနဲ႔ေနာ္..

" ဟဲ့ကမ ဘယ္dramaထဲကdialogueေတြလာ႐ြတ္ျပေနတာလဲ။ ငါျပခန္းအထြက္ေပါက္နားကပန္းျခံေလးထဲမွာ။ နင့္ကိုေျပာၿပီးမွထြက္လာမလို႔ပဲ.. ဒါေပမယ့္ နင္က ပန္းခ်ီေတြထဲေမ်ာ..ေဟာေဟာ ေနတာနဲ႔ မေျပာပဲထြက္လာလိုက္တာ ''

📱သိသားပဲ။ နင္ေပ်ာက္သြားလို႔ဆိုၿပီးလိုက္႐ွာရင္းနဲ႔ အဲ့ျခံထဲလည္း ငါေရာက္ၿပီးၿပီ။ နင္နဲ႔ကိုသတိုးနဲ႔ အခ်စ္ဥယ်ာဥ္ေလးထဲသာယာေနတာေတြ႔ေတာ့ မေႏွာင့္ယွက္ရက္လို႔ အရင္ျပန္သြားႏွင့္ၿပီသိလား။ အခ်စ္ဥယ်ာဥ္ေလးထဲ ဆက္လက္ေပ်ာ္ျမဴးႏိုင္ပါေစ

" ဟမ္!! မဟုတ္ပါဘူးဟဲ့... hello! Hello!! ''

တစ္ဖက္ကဖုန္းခ်သံနဲ႔အတူ အသံလႈိင္းလည္းျပတ္ေတာက္သြားေလသည္။

" ဘာျဖစ္လို႔လဲ ျမတ္ ''

'' ခင္သက္ေလ... ျမတ္ကိုမေစာင့္ပဲျပန္သြားၿပီတဲ့ ''

'' ဪ... အတူလာၾကတာဆို ''

'' အင္းေလ.. သူပဲအတင္းေခၚလာၿပီးေတာ့ ခုက်ျမတ္ကိုထားသြားတယ္.. ျပန္မယ္ဆိုလည္း နည္းနည္းပါးပါးလာေခၚမွေပါ့.. ဒီလိုႀကီးထားသြားတာေတာ့ ဘယ္ေကာင္းမလဲ ''

'' ေကာင္းပါတယ္ ''

'' ဘာေကာင္းတာလဲ... ဒီျပခန္းကို သူေခၚလို႔သာေရာက္လာတာ... ဒီကေန ျမတ္အိမ္မျပန္တတ္ဘူးအစ္ကိုရဲ႕ သိရဲ႕လား.. အီးဟီး.. ''

ေမျမတ္ကေတာ့ ေျပာေနရင္းငိုသံပါေလၿပီ။

" အာ.. ျမတ္ကလည္း ကိုယ္တစ္ေယာက္လံုး႐ွိေနတာပဲဟာ။ ကိုယ္ျပန္ပို႔ေပးမွာေပါ့ .. ဟုတ္ၿပီလား။ ငိုစရာမွမဟုတ္ပဲ "